Morgunblaðið - 27.02.2004, Page 44

44 FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Leonardó
BÚINN! ... OG NÚ ER
ÞAÐ PRÓFUNIN!
© LE LOMBARD
© DARGAUD
Grettir
Smáfólk
ÞÚ VERÐUR AÐ SJÁ
ÞETTA ÉG ER SVO
STOLTUR AF
MÉR
HVAÐ ER
NÚ ÞETTA?
MYNDIR AF
73.000
BARNABÖRNUNUM
MÍNUM
HEY
KISI!
HVAÐ?
ERTU NOKKUÐ
TIL Í AÐ GERA MÉR
GREIÐA?
JÚ JÚ
ERTU NOKKUÐ TIL Í
AÐ NÁ Í STIGA?
KÓNGULÓARVEFURINN
MINN ER BÚINN
AULI!
ÞARNA
SÉRÐU. MÉR
ÞYKIR LEITT AÐ
HAF SAGT AÐ
ÞÚ VÆRIR
LEIÐINLEGUR
ÞÚ VEIST HVAÐ
ÞAÐ ER ERFITT FYRIR
STELPUR AÐ TALA SVONA
VIÐ STRÁKA...
ÉG VEIT. EN ÉG HUGSAÐI
ALLTAF MEÐ MÉR HVAÐ ÞAÐ
VÆRI GAMAN EF LITLA
RAUÐHÆRÐA STELPAN
MYNDI KOMA TIL MÍN OG...
ÉG ÞOLI ÞIG
EKKI KALLI!!
ÚPS!
JIBBÍ!
EKKI
VITLAUST!
ALLS EKKI
VITLAUST!
EN ÉG HELD
AÐ ÞAÐ SÉ
HÆGT AÐ
FÍNPÚSSA
ÞETTA
AÐEINS
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG get ekki orða bundist yfir
grein skrifaðri af Stefaníu Sigurð-
ardóttur sem kallar sig hunda-
ræktanda hinn 13. janúar síðastlið-
inn í Morgunblaðinu.
Ég gerði mér ekki far um að
nálgast þá grein sem nafni minn
Kristján Jónsson skrifaði í Morg-
unblaðið hinn 2. des. ’03 en hún
hlýtur að hafa verið mjög merkileg
því hún fékk manneskju eins og
Stefaníu til að skrifta. Eðlilega ver
hún íslenska hundkvikindið þar
sem hún er að rækta hann í kjall-
araíbúð í Hlíðunum og þar af leið-
andi hagsmunamál fyrir hana að
vel sé talað um kvikindið því hún
þarf að selja hvolpa. Þetta hundk-
vikindi er eftir því sem mér skilst
af grein hennar gott í að gelta á
eftir rolluskjátum til sveita, dingla
skottunu, gelta, flaðra upp um fólk
og horfa í augu þess.
En eitt vill nefnilega gleymast
þegar rætt er um hundkvikindi, en
það er hundahald í Reykjavík.
Eins og við mátti búast gleymdi
Stefanía nefnilega alveg að fjalla
um það vandamál í grein sinni, út
af hverju haldið þið að hún hafi
sleppt því, jú það er fyrir neðan
hennar dómgreind að skrifa um
svoleiðis smámál. Eins og hún seg-
ir sjálf í grein sinni „Mín bestu
meðmæli með honum eru því þau
að það sé ávallt æskilegast að eig-
andinn stígi meira í vitið!“ Þarna
fór hún yfír margar áttundir hvað
öfugmæli varðar. Hún telur það
nefnilega ekki vera vandamál eða
nein óþæindi fyrir fólkið í húsinu
eða nábúa sína hvort hennar
hundar (tvö stykki) gangi lausir,
gelti dag og nótt, mígi, skíti í garð-
inn okkar eða nábúa, henni finnst
það bara í góðu lagi, þetta er
nefnilega vandamál sem þarf að
taka á og koma upp á yfirborðið.
Stefanía er vel þekkt hjá hundaeft-
irlitinu. Hvar sem hún hefur búið
hefur hún verið kærð til eftirlitsins
fyrir lausagang hundanna svo er
henni sama hvar þeir skíta það er
annarra vandamál. Það er
margbúið að kæra hana síðan hún
kom hér í Barmahlíð, nú síðast
fyrir nokkrum vikum þegar
hundar hennar gengu lausir og
skitu í garð nágrannans, það varð
til þess að börn sem voru að leik í
garðinum komu útbíuð í hundaskít
inn til sín, það er ekkert gleðiefni
að þrífa hundaskít úr fötum barna
sem eru búin að velta sér upp úr
hundaskít. Þá var kvartað, einhver
kom frá hundaeftirlitinu hvað
hann hefur gert veit ég ekki en
eitt er víst að ekkert gerðist eða-
breyttist.
Ég og fleiri veltum því fyrir
okkur hvaða gagn er í hundaeft-
irlitinu það er sama hvað maður
kvartar það gerist ekki neitt,
sennilega út af því að þeir sem
starfa þar eru gagnslausir, það
þyrfti kannski að skipta um mann-
skap í brúnni svo eitthvað gerist
gagnvart því fólki sem er með
hunda í fjölbýli og fer ekki eftir
leikreglum aftur og aftur saman-
ber Stefaníu sem er sér og hunda-
ræktendum til háborinar skammar
og niðurlægingar.
Ég vil benda fólk á sem hefur
hugsað að fá sér íslenskan hund að
hugsa sig tvisvar um, því það er
svolítið meira en að segja að fá sér
lítinn fallegan hvolp sem geltir í
tíma og ótíma, mígur, skítur um
alla íbúð svo úr verður óðgeðslega
vonda lykt sem lyktar um allt, föt,
gardínur, húsgögn, reyndar allt
húsið svo ekki sé nú talað um allt
hárið sem kemur af þessum kvik-
indum, nú er staðan komin upp,
vandamál:
Hvað á að gera við sæta hvolp-
inn?
Ég vil ljúka þessum pistli með
þessum frábæru orðum hennar
Stefaníu. „Það sé ávallt æskilegast
að eigandinn stígi meira í vitið.“
KRISTJÁN JÓNSSON
Barmahlíð 52
105 Reykjavík
Athugasemd um
íslenska hundinn
Frá Kristjáni Jónssyni:
Á NÝLIÐINNI bókavertíð hafa
orðið snarpar umræður um tilvís-
anir, heimildir og notkun gæsa-
lappa.
Hvernig sem slíkum merkingum
er varið þegar sögulegur fróðleikur
er borinn á borð er nauðsynlegt að
geta þeirra sem lögðu höfundinum
lið og gáfu honum gagnlegar ábend-
ingar. Í annarri bók minni í rit-
röðinni Seiður lands og sagna –
Söguslóðir á Suðurlandi – hef ég
samvizkusamlega bent á heimildir
og heimildarmenn, en það virðist
lögmál að slíkt tekst ekki að fullu án
óhappa í 367 blaðsíðna bók. Mér
þótti leitt þegar í ljós kom að niður
hafði fallið að geta um Pétur Pét-
ursson þul í röð hjálparmanna
minna, en Pétur hafði bent mér á
nám og brautryðjandastarf Þor-
steins Þorsteinssonar, bónda í
Vatnsdal og Úthlíð, þar sem hann
rak jarðræktarskóla. Svo gersam-
lega hafði fennt í fótspor Þorsteins
að ég hafði ekki heyrt getið um
skóla hans, þótt ég væri fæddur og
uppalinn í Úthlíð. Þakka ég Pétri
ábendinguna og bið hann afsökunar
á þeirri yfirsjón að nafn hans féll
niður.
GÍSLI SIGURÐSSON
rithöfundur og blaðamaður.
Ábending
Frá Gísla Sigurðssyni: