Morgunblaðið - 26.03.2004, Síða 52

52 FÖSTUDAGUR 26. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ar til æskuáranna í Eyjum. Við vin-
konurnar hittumst fyrst sex ára í
stubbó og höfum alltaf haldið sam-
bandi síðan. Margs er að minnast frá
áhyggjulausum árum bernskunnar
enda margt brallað. Það var sama
hvað við gerðum: Sveina var alltaf
hrókur alls fagnaðar. Hún þekkti alla
í bænum enda opin og skemmtileg og
átti auðvelt með að umgangast fólk
og við hinar nutum góðs af því. Árin í
Eyjum liðu við leik og störf og minn-
ingarnar þaðan eru allar góðar.
En síðan tók alvaran við. Við fórum
í burtu til náms og starfa, eignuðumst
fjölskyldur og fjarlægðir skildu okk-
ur að um lengri og skemmri tíma. Við
hittumst þó alltaf á árgangsmótum
og við önnur hátíðleg tækifæri. En þó
að stundum liði langt á milli samveru-
stunda var alltaf eins og við hefðum
hist í gær. Sveina var glaðlynd, dug-
leg og skemmtileg og hafði ótrúlega
gott minni og skemmtilega frásagn-
arhæfileika sem gerði allar okkar
samverustundir ógleymanlegar.
Eitt árið þegar við vorum á ár-
gangsmóti var ákveðið að hittast í
Lúxemborg þar sem ein okkar býr.
Það leið ekki á löngu þar til Sveina
dreif í þessu og hringdi í okkur vin-
konurnar og sagðist vera búin að
finna góða miða til Lúx. Við hittumst
þar allar ásamt mökum og áttum
saman ógleymanlegar stundir:
Dreyptum á kampavíni og hlógum
endalaust. Gleymdum okkur algjör-
lega og hurfum langt aftur í tímann.
Við héldum að það hlyti að vera
kampavínið sem gerði þetta svona
skemmtilegt. En það var ekki það.
Það var gleðin yfir því að vera saman
og rifja upp gömlu góðu dagana í
Eyjum.
Við vinkonurnar munum sakna
Sveinu óumræðilega og sjáum hana
fyrir okkur með útbreiddan faðminn,
breiða brosið sitt og heyrum dillandi
hláturinn. Við erum þakklátar fyrir
þær perlur sem hún skilur eftir í
minningasjóði okkar.
Við sendum þér, kæri Finnbogi, og
fjölskyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveður.
Margrét Rósa, Guðrún
Helga, Elín Ágústa
og Brynhildur.
Genginn er góður vinur og trygg-
ur, gestrisin kona og hlý, brosmild og
björt í minningunni.
Við kynntumst fyrst öll fjögur á ár-
unum kringum 1980 þegar Finnbogi
fékk Þorstein til verka í kringum sig í
iðnaðarráðuneytinu, en þeir höfðu
kynnst sem nemandi og kennari og í
pólitísku starfi í Háskólanum tíu ár-
um fyrr.
Störf Sveinu sem geðhjúkrunar-
fræðings og Sigrúnar sem félagsráð-
gjafa tengdu þær fljótt saman og eft-
ir að Sveina tók að sér ábyrgðarmikil
störf að fjölskyldu- og félagsmálum á
landsbyggðinni urðu umræðuefnin
seint tæmd.
Finnbogi og Sveina voru vinir af
því tagi sem eru eins og maður hafi
alltaf þekkt þá og það sé þarafleið-
andi sjálfsagður hlutur að þau kynni
standi af sér allan sjó. Aðeins dauð-
inn einn getur slitið slík vináttubönd
sem verða til fyrirhafnarlaust eins og
af sjálfu sér. Það hefur hann nú gert
gagnvart Sveinu og skilið eftir skarð
sem aldrei verður fyllt.
Við minnumst margra ánægju-
stunda við skemmtilegar samræður
um svo margt sem var sameiginlegt:
lífsskoðanir, viðhorf og verklag, sam-
félagsmál og barnauppeldi, vonir og
vandamál í störfum, og yfirhöfuð
„lífsnautnin frjóva, alefling andans
og athöfn þörf“.
Gestrisni þeirra hjóna var þvílík að
það mun seint gleymast þeim sem
kynntust henni. Við áttum því láni að
fagna að heimsækja þau bæði á Ak-
ureyri og á Norðfirði og minningar
frá þeim heimsóknum eru grópaðar í
hugann; þvílík elskulegheit og örlæti
í bland við andlegt fjör af bestu gerð!
Sveina og Finnbogi voru afar sam-
rýnd og samstillt þó að sjólagið
kringum þau breyttist heldur betur á
vegferð þeirra, frá tímum bítla og
uppreisnar undir merkinu 68 og til
gerólíkra strauma og hlutverka á síð-
ari árum. Hjónaband þeirra var fal-
legt og traust, einkenndist af gagn-
kvæmri aðdáun og heilindum
gegnum þykkt og þunnt.
Við vitum að missir Finnboga er
mikill og hugur okkar er hjá honum
og dætrunum og fjölskyldum þeirra.
Vonandi munu minningarnar og
lífskrafturinn sefa sorg þeirra með
tímanum.
Sigrún Júlíusdóttir og
Þorsteinn Vilhjálmsson.
Nú er hún Sveina dáin. Þessi ljúfa
og góða kona sem alltaf var svo glöð
og hlýleg hefur verið hrifsuð burt í
blóma lífsins. Okkur hjónin langar til
að minnast þessarar kæru vinkonu
okkar með örfáum orðum.
Við kynntumst þeim Sveinu og
Finnboga þegar á háskólaárunum,
fyrir meira en þrjátíu árum síðan.
Það fór vel á með okkur. Við áttum
samleið í skoðunum okkar á sam-
félagsmálum, stjórnmálum og al-
mennum lífsviðhorfum. Þessi upp-
haflegu kynni voru endurnýjuð á
níunda áratugnum, er fjölskyldurnar
höfðu báðar snúið aftur til Íslands að
afloknu áralöngu námi erlendis. Lífs-
starfið var hafið. Við vorum öll upp-
tekin við að sinna okkar störfum.
Jafnframt fjölgaði í fjölskyldunum og
börnin tengdu okkur einnig saman.
Það var alltaf svo gaman að hitta
Sveinu og Finnboga. Það var sama
hvert tækifærið var; formleg heim-
boð, veiðiferðir, afmæli eða kokkteil-
boð; Sveina var alltaf jafn hjartanleg
og innileg. Aldrei brást það að hún
breiddi hún út faðminn og faðmaði
okkur að sér eins og við værum nánir
ættingjar sem ekki hefðu sést í ára-
raðir.
Í veikindum sínum stóð Sveina sig
eins og hetja. Lund hennar var söm
og jöfn. Hún var æðrulaus og eins
hjartanleg og innileg og hún hafði
alltaf verið.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur til Finnboga, dætranna tveggja,
þeirra Estherar og Rögnu, og dótt-
ursonarins, hans Finnboga yngri.
Þau hafa mikið misst. Nú verða þau
eins og við hin að láta okkur nægja
minningar um sannkallaða afbragðs-
konu.
Anna og Ragnar.
Sveinborg verður öllum eftir-
minnileg sem henni kynntust,
hjartahlý, glaðvær og greind. Hún er
nú fallin frá á miðjum aldri og verður
sárt saknað af þeim fjölmörgu sem
áttu með henni samleið. Missir eig-
inmanns, dætra og annarra nánustu
er auðvitað mestur, en geislunin frá
Sveinu náði langt út fyrir kunningja-
hóp fjölskyldunnar. Í starfi sínu að
félagsmálum og ráðgjöf leitaðist hún
sem geðhjúkrunarfræðingur við að
létta sem flestum hversdaginn og
leita lausna oft á erfiðum málum fjöl-
skyldna og einstaklinga.
Ég kynntist Sveinu eftir að Finn-
bogi eiginmaður hennar réðist til iðn-
aðarráðuneytisins 1979 en þá voru
þau nýkomin frá námi erlendis. Það
duldist engum að þar fóru afar sam-
rýnd hjón sem nutu stuðnings hvort
af öðru í lífi og starfi.
Eftir dvöl á Akureyri um tíma
fluttist fjölskyldan til Neskaupstað-
ar, þar sem Sveina stóð fyrir fallegu
heimili þeirra hjóna og starfaði jafn-
framt sem félagsráðgjafi, um skeið
bæði í Neskaupstað og á Eskifirði.
Bæði áttu þau ættir að rekja á þessar
slóðir og það hefur eflaust átt sinn
þátt í að þau hösluðu sér lengi völl ut-
an höfuðborgarsvæðisins. Ógleyman-
legar eru heimsóknirnar til þeirra
heima á Norðfirði þar sem saman fór
besta atlæti í mat, fallegt borðhald og
umræðuefni sem lyftu huganum yfir
hversdaginn. Dæturnar áttu þar sín
æsku- og uppvaxtarár og heimilisfað-
irinn lagði sig fram á vettvangi at-
vinnulífs bæjarins með þeim árangri
að athygli vakti um land allt. Saman
unnu þau hug og hjörtu samstarfs-
manna þar í bæ og ræktuðu þau
tengsl eftir að haldið var til verka
annars staðar fyrir fimm árum.
Við Kristín þökkum Sveinu sam-
fylgdina og þá gleði og stuðning sem
hún veitti öðrum á meðan kraftar
frekast leyfðu. Öllum aðstandendum
sendum við samúðarkveðjur.
Hjörleifur Guttormsson.
Eitt líf fer og annað kemur. Sunnu-
dagsmorgun 14. mars fengum við
hjón tvær upphringingar. Hin fyrri
var frá Fjórðungssjúkrahúsinu á Ak-
ureyri, dóttursonur var fæddur og
við hlustuðum á andardrátt hans,
fyrstu andartökin í lífi hans. Nokkr-
um andrám síðar hringdi vinur okkar
Finnbogi, Sveina hafði skilið við
skömmu fyrir miðnætti kvöldið áður.
Við kynntumst Sveinu og Finn-
boga á 9. áratugnum, en þá fluttu þau
með dætur sínar til Akureyrar og
bjuggu þar í nokkur ár. Leiðir okkar
lágu fyrst saman í bæjarmálapólitík-
inni, en að auki unnum við konurnar
saman, reyndar aldrei á sama vinnu-
stað, en ætíð þó að sömu málefnum
og sátum við oft saman á löngum og
ströngum fundum. Einmitt þar þró-
aðist einlæg vinátta á milli okkar
tveggja sem aldrei rofnaði þótt leiðir
okkar skildi síðar og margar dagleið-
ir yrðu á milli okkar. Sveina virtist
búa yfir sjötta skilningarvitinu því
hún skildi öðrum mönnum betur svo
ótal margt í mannlegu eðli og fram-
komu og hjálpaði mér og öðrum að
glíma við mörg erfið viðfangsefni. Að
leita til Sveinu með sálfræðileg verk-
efni var hrein unun, hún hafði óþrjót-
andi áhuga og elju og átti alltaf tíma.
Við týndum líka stundum tímanum
þegar við vorum saman að þræða
vegina órannsakanlegu, ég minnist
þess t.d. þegar við eitt sinn vorum
saman í flugferð til Stokkhólms svo
niðursokknar við að leysa lífsþrautir
að við fórum í ógáti út úr vélinni á
flugvellinum í Ósló þar sem vélin
millilenti og vorum komnar hálfa leið
inn að húsi þegar við áttuðum okkur.
Sem betur fer sátum við aftast í vél-
inni og gátum laumast aftur inn að
aftan svo lítið bar á. Minningin um
þennan atburð og fleiri góða voru oft
rifjaðir upp og mátti ekki á milli sjá
hvor hló hjartanlegar.
Í desember sl. hittumst við í síð-
asta sinn, Sveina spaugsöm og hygg-
in sem endranær, vissulega lúin, en
svo æðrulaus og friðsöm að kveðju-
stundin varð falleg og geymist sem
minning um einstaka konu.
Finnbogi minn, Esther, Ragna,
litli Finnbogi og aðrir aðstandendur,
við Brynjar og fjölskylda sendum
ykkur hugheilar samúðarkveðjur.
Sigrún Sveinbjörnsdóttir.
Barátta Sveinu er á enda. Síðustu
metrar ævivegarins voru á brattann,
torfærir og erfiðir. En þegar veru-
lega reynir á menn, eru sumir sem
sýna innri styrk og æðruleysi, sem
öðrum virðist vera ofurmannlegrar
náttúru.
Þannig var Sveina.
Ég kynntist Sveinu fyrir hálfum
öðrum áratug eftir að leiðir okkar
Finnboga lágu saman í stjórn Olíu-
verzlunar Íslands og vegna lög-
mannsstarfa minna fyrir Samherja
og Síldarvinnsluna. Sveina var hluti
af þeirri tilveru, er tilheyrir því fólki
sem á sína kjölfestu í þessum fyrir-
tækjum. Þegar dagsstritinu lýkur, er
andanum á stundum lyft á æðra plan.
Í góðra vina hópi var Sveina geislandi
af lífsgleði og smitandi glaðværð.
Þannig verður hennar minnst.
Margar góðar samverustundir
koma fram í minningunni þegar hug-
urinn reikar á kveðjustund. Lífið
bjart og við í blóma lífsins. En auðvit-
að var til mótlæti sem okkur fannst á
stundum skipta máli. Það var áður en
helgreipar sjúkdóma læstu sig í
Sveinu. Eftir það skiptir minni háttar
mótlæti ekki máli.
Stjórn og framkvæmdastjórn Olíu-
verzlunar Íslands minnast Sveinu
með virðingu og þakklæti fyrir sam-
ferðina á liðnum árum.
Við Helga geymum dýrmæta
minningu um góðan vin. Við færum
Finnboga, Esther og Rögnu hlýjar
kveðjur. Megi almáttugur Guð veita
þeim styrk í sorginni.
Gísli Baldur Garðarsson.
SVEINBORG HELGA
SVEINSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Sveinborgu Helgu Sveinsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
LAUGARDAGINN 20. mars var
haldið Framhaldsskólamótið í brids
eftir nokkurra ára hlé. 6 sveitir frá
fjórum skólum tóku þátt í mótinu.
Spiluð var sveitakeppni, 8 spila
leikir, allir við alla.
Sveitin Böðvar frá Menntaskól-
anum við Sund sigraði með nokkr-
um yfirburðum. Í sveitinni spiluðu
Þorvaldur Guðjónsson, Ívar B. Júl-
íusson, Magnús B. Bragason og
Grímur F. Kristinsson.
Lokastaðan:
Sv. Böðvar/ MS 112
MK 87
Boyfriends/ MK 86
MH 2 65
FSu 56
MH 1 30
Undankeppnin hefst í dag
Undankeppni Íslandsmótsins í
sveitakeppni hefst í dag kl. 13 með
fundi fyrirliða en spilamennskan
hefst kl. 14.
Að þessu sinni er spilað í fjórum
riðlum um 12 sæti í úrslitum. Þrír
leikir verða spilaðir í dag, fjórir á
morog tveir á sunnudag.
Spilað er í Síðumúla 35 og 37.
Keppnisstjórar eru Björgvin Már
Kristinsson og Eiríkur Hjaltason.
Stefanía Skarphéðinsdóttir fram-
kvæmdastjóri Bridssambandsins
verður mótsstjóri.
Bridsdeild Barðstrendinga
og Bridsfélag kvenna
Mánudaginn 21. mars var spilað
fyrsta kvöldið í þriggja kvölda
hraðsveitakeppni. Þátttaka hefur
jafnan verið meiri í vetur, en að
þessu sinni skráðu 9 sveitir sig til
leiks. Spiluð voru 32 spil, 4 spil
milli sveita og eftirtaldar sveitir
náðu besta skorinu, meðalskor 576:
Vinir 640
Jón Stefánsson 606
Sigurður 596
Sveitin við sundin 592
Esjugrund 580
Annað spilakvöldið í þessari
keppni fer fram mánudaginn 28.
mars.
Gullsmárabrids
Bridsdeild FEBK Gullsmára
spilaði tvímenning á fjórtán borð-
um mánudaginn 22. marz. Miðlung-
ur 264. Beztum árangri náðu:
NS
Heiður Gestsd. – Þórdís Sólmundard. 304
Díana Kristjánsdóttir – Ari Þórðarson 303
Dóra Friðleifsdóttir – Jón Stefánsson 301
Auðunn Bergsveinsson – Viðar Jónss. 298
AV
Oddur Jónss. – Sigurjón H. Sigurjónss.
314
Guðjón Ottósson – Guðm. Guðveigss. 305
Valdimar Lárusson – Einar Elíasson 300
Viggó M. Sigurðss. – Þórhallur Árnas. 287
Bifrestingar efstir hjá
Bridsfélagi Borgarfjarðar
MÁNUDAGINN 22. mars lauk
loksins sveitakeppni félagsins. Bi-
frestingar leiddu mótið frá upphafi
og þótt þeir gæfu heldur eftir í lok-
in var sigurinn aldrei í raunveru-
legri hættu. Þeir sem spiluðu fyrir
Bifröst voru Hlynur Angantýsson,
Hörður Gunnarsson, Ásgeir Ás-
geirsson og Ómar Ómarsson en
þeir nutu jafnframt stuðnings
Ragnheiðar, Ólafar og Ingimundar
Bifrastarnema. Þetta er í fyrsta
sinn sem Bifrestingar taka þátt í
starfi Bridsfélags Borgarfjarðar og
er óskandi að þeir verði reglulegir
gestir í framtíðinni.
Annað sætið kom í hlut Kristjáns
Axelssonar í Bakkakoti en með
honum spiluðu Örn Einarsson í
Miðgarði og þeir Varmlendingar
Flemming Jessen og Guðmundur
Þorsteinsson. Keppnin um þriðja
sætið er búin að vera hörð und-
anfarin kvöld. Sveit Svanhildar
Hall hefur setið það sæti frá upp-
hafi en bæði sveitir Steina á Hömr-
um og Halldóru í Reykholti hafa
verið að snudda í nágrenninu. Þrátt
fyrir staðfastan ásetning Svanhild-
ar að gefa sætið ekki eftir fór það
svo síðasta kvöldið að sveit Hall-
dóru skoraði 45 stig og það réð
Svanhildur ekki við og gaf eftir
sætið. Í sveit Halldóru Þorvalds-
dóttur spila auk hennar Unnur
Jónsdóttir í Deildartungu, Lárus
Pétursson og Sveinbjörn Eyjólfs-
son á Hvanneyri og Guðrún Sigurð-
ardóttir á Lundum. Lokastaðan var
þessi:
Sveit Bifrestinga 362
Sveit Kristjáns 356
Sveit Halldóru 309
Sveit Svanhildar 306
Sveit Þorsteins 267
Bridsfélag Kópavogs
Hróðmar og Bernódus hafa kom-
ið sér þægilega fyrir á toppnum og
það verður ekki auðvelt að velta
þeim úr sessi nk. fimmtudag þegar
síðasta tækifærið gefst í þessarri
keppni:
Staða efstu para:
Bernódus Krist. – Hróðmar Sigurbj. 120.8
Ármann J. Lárusson – Sigurður /
Jón Páll Sigurjónss. 111.1
Freyja Sveinsdóttir – Sigríður Möller
104.3
Georg Sverrisson – Ragnar Jónsson 102.5
Magnús Aspel. – Steingrímur Jónass.
102.5
Hæstu skor fengu:
NS:
Guðlaugur Bessas. – Hafþór Kristjánss.
243
Ragnar Jónsson – Georg Sverrisson 227
Magnús Aspel. – Steingrímur Jónass. 224
AV:
Bernódus Krist. – Hróðmar Sigurbj. 270
Ármann J. Láruss. – Sigurður Sigurj. 258
Garðar Jónss. – Loftur Þór Pétursson 232
Bridsfélag Suðurnesja
Annað kvöldið af þremur var
spilað á mánudaginn. Úrslit:
Gunnar Guðbjss.– Randver Ragnarss. 98
Skúli Sigurðss.– Jón Egilss. 96
Arnór Ragnarss.– Óli Þór Kjartanss. 91
Garðar Garðarss.– Kristján Kristjánss. 91
Eftir 2 kvöld standa þessir best:
Arnór og félagar 183
Garðar – Kristján 174
Karl – Dagur – Guðjón 169
Síðasta mánudag kom þetta spil
upp: Norður: ÁK83/–/ÁKD10862/
Á8 og suður: D6/KG9652/973/K3.
Skúli Sigurðsson og Jón Egilsson
sýndu hvernig á að melda og þáðu
topp fyrir: 1T – 1H – 2S – 3T (9+)
– 4NT – 5L – 5NT – 6H – 7T.
Kampakátir framhaldsskólanemar í mótslok.
Sveit úr Menntaskól-
anum við Sund vann
Framhaldsskólamótið
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson