Morgunblaðið - 07.05.2004, Síða 42

MINNINGAR
42 FÖSTUDAGUR 7. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝ Jón ÞorvaldurIngjaldsson
fæddist í Reykjavík
28. mars 1967. Hann
lést í Bergen í Nor-
egi 27. apríl. For-
eldrar hans eru hjón-
in Ingibjörg Jóna
Jónsdóttir sérkenn-
ari, f. 21. mars 1944,
og Ingjaldur Boga-
son tannlæknir, f. 18.
sept. 1940. Þau búa
og starfa á Akranesi.
Systur Jóns eru: 1)
Ingibjörg Steinunn,
rekstrarfræðingur,
f. 20. apríl 1968, gift Guðmundi
Ragnari Guðmundssyni forstjóra,
f. 18. ágúst 1967. Þau eiga þrjú
börn, Guðmund Heiðar, f. 26. júní
1991, Ingu Björk, f. 6. júní 1994, og
Eiginkona Jóns er Guðríður
Björnsdóttir, f. 19. ágúst 1965,
hjúkrunarfræðingur. Foreldrar
hennar eru Sigríður Hjartardóttir,
f. 18. sept. 1930, og Björn Sigur-
björnsson, f. 2. ágúst 1936, bæði
búsett á Akranesi. Guðríður og
Jón eiga tvo syni: Ingjald Boga, f.
17. júní 1990, og Ásmund Loga, f.
10. apríl 1996.
Að loknu BA-námi starfaði Jón í
tvö ár sem sérkennari við Fjöl-
brautaskóla Vesturlands á Akra-
nesi. Sumarið 1994 fluttist fjöl-
skyldan til Bergen í Noregi til
framhaldsnáms við Háskólann í
Bergen. Að embættisprófi loknu
starfaði Jón áfram við háskólann,
bæði við kennslu og rannsóknar-
störf og hlaut hann doktorsgráðu
fyrir rannsóknir sínar 14. febrúar
2003. Frá vorinu 2002 starfaði
hann jafnframt við rannsóknir til
vals á leiðtogaefnum fyrir stofnun
norska hersins.
Útför Jóns fer fram frá Akra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Arnald Þór, f. 9. júlí
1998; 2) Sólborg Þóra,
hjúkrunarfræðingur,
f. 17. mars 1971, gift
Einari Geir Hreins-
syni lyfjafræðingi, f.
11. des. 1963. Þau eiga
þrjú börn, Marvin
Inga, f. 7. feb. 1991,
Ingibjörgu Rut, f. 19.
des. 1997, og Snædísi
Höllu, f. 21. des. 1999.
Jón ólst upp á Akra-
nesi og lauk stúdents-
prófi frá Fjölbrauta-
skóla Vesturlands
1987. Hann lauk BA-
prófi í sálarfræði frá Háskóla Ís-
lands 1992 og embættisprófi í
sömu grein frá Universitetet í
Bergen 1997. Árið 2003 hlaut hann
doktorsnafnbót frá sama skóla.
Það er svo sárt að horfast í augu
við þá staðreynd að elskulegur bróð-
ir minn, hann Jón, sé dáinn. Ég vildi
ekki trúa því þegar ég fékk þessar
hræðilegu fréttir símleiðis 27. apríl.
Jón var eini bróðir okkar Sólborg-
ar og var elstur og okkar fyrirmynd.
Það var aðeins eitt ár á milli mín og
Jóns. Ég leit alltaf upp til hans og var
ætíð mjög stolt af honum. Við Jón
brölluðum ýmislegt saman fyrstu ár-
in. Hann passaði alltaf svo vel upp á
systur sínar. Jón var allt frá því hann
var barn mjög leitandi einstaklingur.
Hann spáði mikið í persónuleika
fólks, trúarbrögð og var alveg laus
við alla fordóma. Hann leitaði skýr-
inga á öllu mögulegu og ómögulegu.
Hann fékk mann alltaf til þess að
skoða hlutina frá öllum sjónarmið-
um. Hann var alveg einstakur per-
sónuleiki, bæði gefandi og styrkj-
andi. Jón lærði sálfræði og lauk
doktorsprófí í sálfræði í apríl 2003
frá Háskólanum í Bergen í Noregi.
Mikið var ég stolt af honum.
Jón kynntist Gurrý konu sinni fyr-
ir 15 árum og betri konu hefði hann
ekki getað eignast. Það var svo
sterkt samband á milli þeirra. Það
var alltaf svo gott að sjá hvað þau
voru ástfangin, hvað þau horfðust
innilega í augu og voru svo sæt sam-
an. Þau eignuðust tvo syni. Ingjaldur
Bogi fæddist 17. júní 1990, á afmæl-
isdegi Boga afa síns, og verður því 14
ára á þessu ári. Mikið var Jón stoltur
þegar hann fæddist. Ásmundur
Logi, með stóru bláu augun sín,
fæddist í Noregi 10. apríl 1996. Jón
var mikill fjölskyldumaður og unni
þeim heitt.
Jón afkastaði miklu á sinni stuttu
ævi. Hann er afskaplega virtur í
Noregi og annars staðar fyrir rann-
sóknir sínar. Hann skilur mikið af
gersemum eftir sig; allar rannsókn-
irnar, alla þessa þekkingu, allt sem
hann hefur kennt okkur í lífinu og
synina tvo sem hafa fengið svo gott
uppeldi hjá foreldrum sínum. Eins
og eldri sonur hans sagði við mig eft-
ir þetta hörmulega slys: „Pabbi var
alltaf að hjálpa mér og leiðbeina. Það
var alltaf svo gott að leita til hans.“
Þetta er góð lýsing á Jóni sem föður
og bróður.
Það var alltaf svo gott að fá Jón í
heimsókn. Ég sé hann fyrir mér í
frakkanum, brosandi „hæ, hæ“. Síð-
an faðmaði hann okkur öll og gaf sér
góðan tíma til þess að ræða við börn-
in mín, hvert fyrir sig. Það var svo
gott að tala við Jón og hann fékk mig
alltaf til að líða svo vel. Ég gjörsam-
lega gleymdi mér. Það var líka alltaf
svo stutt í glettnina hjá honum.
Ó, elsku Gurrý, Ingjaldur Bogi og
Ásmundur Logi, mamma, pabbi og
við sem stöndum honum næst, megi
Guð styrkja okkur í þessari miklu
sorg. Jón verður alltaf hjá okkur í
minningunni um góðan og greindan
mann sem gaf mikið af sjálfum sér og
afkastaði miklu á stuttri ævi.
Það er oft sagt að þeir deyi ungir
sem guðirnir elska mest. Ég trúi því
að Jón Þorvaldur sé einhvers staðar
að sinna mjög þýðingarmiklu hlut-
verki hjá Guði.
Blessuð sé minning um góðan
bróður.
Ingibjörg Steinunn.
Það er skrítið að standa frammi
fyrir því að kveðja bróður sinn end-
anlega. Í gegnum hugann fara hlýjar
minningar um traustan, raungóðan
bróður, sem lét sér annt um aðra.
Næmi hans og skilningur á fólki var
ólýsanlegur. Á góðum stundum
hvort heldur sem er við endurfundi
eða í símtölum gat glaðværð hans og
kímnigáfa fengið mig til að hlæja af
miklum innileika. Það er svo skrýtið
að þrátt fyrir fjarlægðina hin síðustu
ár dýpkaði og efldist samband okkar
til mikilla muna. Hann var sérstak-
lega góður hlustandi, í nærveru hans
fann ég alltaf fyrir öryggi og treysti
honum. Ég vissi að Jón var vel gefinn
maður en hvernig honum tókst að
ræða um mismunandi málefni frá
ótrúlega ólíkum hliðum var í mínum
huga hrein snilld. Honum tókst að
eyða fordómum mínum um menn og
málefni og hjálpaði mér að sjá ólíkar
hliðar á hlutunum. Hann var vel les-
inn og átti auðvelt með að rökstyðja
skoðanir sínar. Jón var í eðli sínu ró-
lyndismaður og var ekkert fyrir ver-
aldlegt prjál. Hann var lítið fyrir að
trana sér fram og vildi sem minnst
gera úr sínum afrekum. Hann vildi
hafa okkur systurnar hjá sér við
doktorsvörnina en því miður kom-
umst við ekki af ákveðnum ástæðum.
Ég harma það æ en hugga mig við að
hann vissi að við fjölskyldan vorum
öll ákaflega stolt af honum. Við
ræddum oft um foreldra okkar og
komumst að því að þau höfðu reynst
okkur ótrúlega vel og gefið okkur
gott veganesti.
Eitt það besta sem henti Jón í
þessu lífi voru kynni hans af Gurrý.
Betri konu hefði hann ekki getað
eignast enda voru þau sem sniðin
hvort fyrir annað og urðu áberandi
samstillt hjón. Gurrý fékk Jón til að
sýna hvaða góða mann hann hafði að
geyma. Þau voru ákaflega opin og
hlý hvort við annað, og milli þeirra
ríkti djúpur kærleikur og vinátta.
Þau eignuðust gullmola sína, strák-
ana tvo, Ingjald Boga og Ásmund
Loga, og reyndust þeim sérstaklega
ástríkir og kærleiksríkir foreldrar.
Jón var ákaflega góður faðir og var í
mjög nánu sambandi við syni sína og
kenndi þeim mikilvæg lífsgildi sem
þeir munu búa að allt sitt líf. Þegar
ég kveð þig nú, minn kæri bróðir,
þakka ég þér fyrir að hafa reynst
mér svo góður bróðir og sýnt mér og
fjölskyldu minni velvilja og áhuga.
Líf þitt var innihaldsríkt og hafði
mikinn tilgang. Þú skilur mig eftir
með svör við því sem mestu máli
skipti í þessu lífi. Sjúkdómur þinn
kom hljóður, óvænt og öllum að óvör-
um. Þar fékkst þú engum vörnum við
komið. Við biðjum góðan guð að vaka
yfir Gurrý og drengjunum og veita
þeim styrk í sorginni. Missir þeirra
er ólýsanlegur.
Þín elskandi systir
Sólborg.
Það er með trega í hjarta sem ég
sest niður og skrifa fátækleg orð í
JÓN ÞORVALDUR
INGJALDSSON
✝ Oddný SigríðurAðalsteinsdóttir
fæddist í Reykjavík
15. september 1942.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Landspít-
alans við Hringbraut
29. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru hjónin Aðal-
steinn Hansson, f.
1904, d. 1991, og
Guðmunda Odd-
björg Sigurðardóttir
frá Jaðarkoti í Flóa,
f. 1920. Börn Aðal-
steins og Guðmundu
eru, auk Oddnýjar; Halldór Sigurs,
f. 1944, Guðmundur Kristinn, f.
1946, Aðalsteinn Rannver, f. 1950,
Oddný Sunna, f. 1989, og Salvör
Halldóra, f. 1997. Davíð á einnig
Ninnu Írisi, f. 1983. 2) Inga Dóra
fræðslufulltrúi, f. 22.3. 1966, gift
Magnúsi Guðfinnssyni bygginga-
verktaka. Börn þeirra eru Rakel, f.
1987, Guðfinnur, f. 1992. Magnús á
einnig Þorstein, f. 1983. 3) Sævar
Dór slökkviliðsmaður, f. 17.4.
1974, sambýliskona hans er Hrund
Guðrún Guðjónsdóttir gullsmiður.
Oddný ólst upp í vesturbænum í
Reykjavík. Eftir barna- og ung-
linganám við Melaskólann í
Reykjavík lá leiðin í Húsmæðra-
skólann á Laugarvatni þar sem
hún lauk prófi árið 1959. Á sínum
yngri árum starfaði Oddný við hin
ýmsu störf og meðal annars lengi
við verslunarstörf hjá Zbrautum
og gluggatjöldum. Oddný starfaði
síðustu árin sem móttökuritari hjá
Tæknivali ehf.
Útför Oddnýjar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Sigdóra Jóna, f. 1955,
Ingibjörg Guðrún, f.
1956, og Kristín Pál-
ína, f. 1958.
Eiginmaður Odd-
nýjar er Halldór Guð-
jónsson verktaki, f.
14.12. 1937. Halldór
er sonur hjónanna
Guðjóns Guðmunds-
sonar, f. 1891, og Sig-
ríðar Jónu Halldórs-
dóttur frá Saurhóli í
Dölum, f. 1906, sem
bæði eru látin. Börn
Oddnýjar og Halldórs
eru: 1) Aðalheiður
Guðmunda ferðamálafræðingur, f.
12.8. 1961, gift Davíð Gunnarssyni
húsasmiði. Dætur þeirra eru
Elsku amma er farin, svo ung og
svo glöð alla tíð. Við sitjum eftir og
skiljum ekki hvers vegna guð tók
hana svona fljótt frá okkur.
Oddný amma greindist með
krabbamein fyrir sjö mánuðum og þá
vissum við öll að hún væri mikið veik
en við ætluðum samt að hafa hana
svo miklu lengur hjá okkur. Amma
kvartaði aldrei yfir veikindum sínum
eða því óréttlæti að hún þessi unga
heilsuhrausta kona skyldi fá svo al-
varlegan sjúkdóm sem krabbamein
er. Hún lagði sig aftur á móti alla
fram við að eyða sem flestum stund-
um með okkur barnabörnunum og
ljúft spjall um daginn og veginn situr
eftir í minningunni. Þá var setið við
eldhúsborðið og maulað kex og
spjallað um það sem helst var að ger-
ast í lífi okkar. Amma tók virkan þátt
í félagslífi okkar ömmubarnanna og
hún og afi komu ósjaldan að fylgjast
með danssýningum eða fótbolta-
leikjum okkar. Hún var sjálf mikill
dansari en hún og afi kynntust á
gömlu dönsunum í Breiðfirðingabúð
þegar þau voru ung. Amma sagði
okkur að þá hefði ungt fólk komið
saman til að dansa og skemmta sér
og alla tíð voru það einar af hennar
mestu ánægjustundum að vera í
góðra vina hópi og taka snúning.
Amma var líka mjög listhneigð og
sótti ótal námskeið í myndlist og eftir
hana hanga margar fallegar myndir
hjá okkur og heima hjá afa í Stara-
rima.
Amma og afi voru einstaklega
samhent hjón og gerðu flestallt sam-
an. Í öllu sem þau fóru eða gerðu
voru þau yfirleitt saman, hvort sem
það var í garðinum að snyrta beðin
eða ferðast um heiminn. Ferðalög
voru ömmu hugleikin og eftir að
börnin þeirra fluttu að heiman fóru
þau að ferðast um heiminn. Amma
naut sín vel í sólarlöndum og hafði
ómælda ánægju af að slaka á í sól og
fallegu umhverfi. Suður-evrópsk tón-
list og matargerð var í miklu uppá-
haldi hjá henni. Hún var óvenjugjaf-
mild amma og úr ferðalögum sínum
kom hún ætíð með fullar töskur af
gjöfum handa okkur krökkunum.
Hún kom úr sinni síðustu utanlands-
ferð aðeins þrem vikum áður en hún
dó og í þeirri ferð naut hún sín vel
með fjölskyldu og nánum vinum.
Elsku afi, við munum reyna að
hugsa vel um þig núna þegar amma
er farin en við komum öll til með að
sakna hennar mikið.
Nú ertu farin frá okkur en allar
yndislegu minningarnar lifa í hjört-
um okkar.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Rakel, Oddný Sunna, Guðfinnur
og Salvör Halldóra.
Í dag kveð ég kæra systur mína,
Oddnýju Aðalsteinsdóttur. Rúmir 6
mánuðir eru síðan veikindi Oddnýjar
komu í ljós en krabbamein hafði
fundist í höfði og batahorfur ekki
góðar. Það kom á daginn að ekkert
var við ráðið og hún andaðist að
morgni 29. apríls sl. Hún mætti ör-
lögum sínum með sönnum hetjuskap
og kvartaði ekki. Þegar við Oddný
ræddum saman um veikindin, lífið og
tilveruna sagði hún: „Guð leggur
ekki þyngri byrði á okkur en við get-
um borið.“ Hún var oft veikari en við
í fjölskyldunni gerðum okkur grein
fyrir.
Oddný var elst af sjö systkinum,
hún gegndi forystuhlutverki sínu
með sóma í systkinahópnum, traust
og trygg og alltaf gott að leita til
hennar. Þótt 16 ár væru á milli mín
og Oddnýjar vorum við nánar, hjá
okkur var ekkert kynslóðabil. Vænt
þykir mér um þá umhyggju sem hún
sýndi fölskyldunni og móður okkar
en hún var Oddnýju mjög kær.
Margar gleðistundir áttum við
saman og skemmtilegt þótti okkur
þegar fjölskyldan var öll saman kom-
in en oft var slegið upp grillveislu eða
öðrum fagnaði, þá var líf og fjör og
stundum vakað fram á rauða nótt.
Síðasta sumar áttum við ánægjulega
helgi saman í sumarbústað í Skorra-
dalnum í einstakri veðurblíðu og nut-
um lífsins á sólpallinum en það átti
vel við Oddnýju, henni fannst fátt
notalegra en að flatmaga í sólinni.
Þar var sofið í hverju horni og tjaldað
á grasflötinni við bústaðinn en það er
ekki vandamál þótt við séum mörg
saman komin, alltaf nóg pláss. Kæra
minningu á ég um Oddnýju systur
þegar elsti drengurinn minn fæddist,
en hann er fæddur með hjartagalla,
þá heimsótti hún mig upp á fæðing-
ardeild, þar kom styrkur hennar vel í
ljós þegar hún hughreysti unga og
óttaslegna móður, róleg og yfirveg-
uð. Á þeirri stundu tengdist ég syst-
ur minni sterkum böndum sem
gleymast aldrei.
Þakklæti er orðið sem mér er efst í
huga þegar ég hugsa til Oddnýjar
systur en hún var alltaf svo ráðagóð
og gjafmildi hennar mikil. Á heimili
mínu eru ótal hlutir sem minna á
Oddnýju og eru mér kærir, skraut-
munir og annað sem hún og Dóri
maðurinn hennar hafa fært okkur í
gegnum tíðina og stundum var tilefn-
ið ekki stórt.
Vænst þykir mér um myndirnar
sem hún málaði sjálf og gaf okkur
hjónunum þegar við héldum upp á
fertugsafmælin okkar, en Oddný var
listræn og hafði í frístundum sínum
lagt stund á myndlist sem hún af hóf-
semi sinni talaði minnst um. Oddný
hafði næmt fegurðarskyn og vildi
hafa fallega hluti í kringum sig, sjálf
var hún alltaf vel tilhöfð og falleg.
Heimili þeirra Dóra í Stararimanum
ber vott um vandaðan smekk þeirra
hjóna og snyrtimennsku og fallegur
er garðurinn þeirra. Síðustu sumur
snerust umræður okkar systra
gjarnan um garðyrkju enda var
Oddný áhugasöm um garðrækt og
þolinmóð að fræða mig um plöntu-
heiti og annað sem tilheyrir garð-
yrkju. Vinahópurinn er stór og oft
mikið um að vera í félagslífinu hjá
þeim Dóra og undanfarin ár ferðuð-
ust þau mikið bæði innanlands og er-
lendis.
Oddný naut mikillar gæfu í lífi sínu
en hún átti góðan og traustan mann,
þrjú uppkomin börn, tengdabörn og
barnabörn. Í veikindum sínum var
hún umvafin kærleika þeirra og
hlýju, þau gerðu allt sem í þeirra
valdi stóð til að létta henni sporin.
Elsku Dóri, Heiða, Inga Dóra og
Sævar, missir ykkar er mikill en við
stöndum öll þétt saman núna eins og
alltaf, í því er styrkur okkar fólginn.
Ég kveð þig, elsku Oddný, og trúi
því að þín bíði góð vist á nýju tilveru-
stigi.
Kristín systir.
Við erum aldrei viðbúin þegar kem-
ur að því að kveðja hinstu kveðju. Í
dag kveðjum við ástkæra samstarfs-
konu okkar til margra ára, Oddnýju
Aðalsteinsdóttur. Þótt við vissum í
hvað stefndi kom kveðjustundin svo
miklu fyrr en við áttum von á. Oddný
ODDNÝ S.
AÐALSTEINSDÓTTIR