Morgunblaðið - 14.05.2004, Blaðsíða 43

an til að ganga frá Strandapóstinum
til áskrifenda. Þá var oft glatt á hjalla,
veislukaffi hjá Valdísi og húsbóndinn
lék við hvern sinn fingur. Haraldur
vann af lífi og sál fyrir Átthagafélagið
sem ber að þakka og er ómetanlegt.
Haraldur var alla tíð ungur í anda,
léttur í lund og sérlega lífsglaður
maður, sem hélt fullri reisn til hinstu
stundar. Okkar fundum bar síðast
saman á þorrablóti Átthagafélagsins
á sl. vetri. Við sátum að venju við
sama borð og þá var hann glaður og
hress að vanda. Að leiðarlokum
þakka ég Haraldi fyrir samfylgdina
og góða viðkynningu.
Blessuð sé minning hans.
Eiginkonu, dóttur og tengdasyni
votta ég samúð mína.
Þorsteinn Ólafsson.
Haraldur ráðherrabílstjóri var ein-
stakur maður, ljúfmenni fram í fing-
urgóma, höfðingi í lund og alltaf til í
tuskið til góðra vina funda og hún
Vallý hans hafði nákvæmlega sama
taktinn. Þannig sigldu þau farsælan
byr áratug eftir áratug alltaf sólar-
megin í sinni þótt að sjálfsögðu flytu
skuggar á lífsskjáinn einnig eins og
hjá öllu fólki. Það hefur verið mikil
stoð fyrir ráðherra eins og Bjarna
Benediktsson og Ólaf Jóhannesson
að eiga Harald Guðmundsson að sem
bílstjóra, því í erli og argaþrasi
stjórnmálanna er mikilvægt að vera í
nálægð manna sem eru eins og ankeri
festu og rósemi. Það leyndi sér ekki
með smá vipringi við augu ef Haraldi
Guðmundssyni mislíkaði, en það var
vandi að lesa úr því og aldrei sá ég
hann skipta skapi þá áratugi sem ég
þekkti hann.
Halli var alltaf svo jákvæður, alltaf
svo þægilegur og áran hans var svo
góð og björt. Það fylgdi honum já-
kvæður andi sem smitaði út frá sér og
þeir sem voru hátt stemmdir róuðust
snarlega í návist Halla. Það var eng-
inn orðaflaumur, en markviss innskot
og þó var eins og hann talaði öflugast
með fasi sínu. Hann minnti mig
stundum á Ólaf Ólafsson kristniboða
sem hafði þau áhrif á okkur strákana
að ærslin ruku af okkur á augabragði
hvar sem hann birtist og við urðum
prúðustu drengir. Það er sérkenni-
legt hvað áhrif sumra manna eru
sterk í umhverfinu eins og af sjálfu
sér.
Trygglyndi og vinátta Halla var
með þeim hætti að allir sem áttu vin-
áttu hans vissu fyrir víst að þar
brygði ekki til beggja vona. Þar voru
engin skin og skúrir þótt skryppi í
flekkinn því hjartalagið var magnað
og fyrirgefningin stór. Halli var
mannvinur og mannasættir með lát-
lausri framkomu sinni og glæsileik.
Hann tróð sér ekki inn á einn eða
neinn en það var gott að finna nálægð
hans sem sefaði allt um kring ef þörf
var á. Alveg eins og einn dropi getur
breytt veig heillar skálar gat Halli
með viðmóti sínu breytt andrúminu
hjá samferðamönnum sínum til hins
góða ef illa blés.
Það var alveg sama á hvaða aldurs-
skeiði Halli var, fimmtugs, sextugs,
sjötugs, áttræðs eða níræðs. Hann
var alltaf til í að gera eitthvað
skemmtilegt, fara í ferðalög, sækja
hinar alkunnu veislur fjölskyldna
sinna og vandamanna og gott ef það
var ekki ástæða til veislu jafnvel þótt
aðeins hefði verið fjárfest í nýjum nál-
um til heimilisins. Ég hugsa að fjöl-
skyldurnar í kring um hann Halla
ættu að vera í heimsmetabók Guinn-
ess fyrir veislugleði og alltaf var
reiknað með því sem sjálfsögðu að
Halli og Vallý mættu til leiks og þau
mættu alltaf til leiks eins og nýtrúlof-
aðir táningar. Það var gaman að upp-
lifa virðingu þeirra og hlýju í garð
hvort annars og ekki slaknaði þegar
þau drifu sig út á dansgólfið og tjútt-
uðu af meira kappi en margir sem
voru skráðir miklu yngri í kirkjubók-
um.
Við Dóra vottum innilega samúð
Vallý, Bíbí dóttur þeirra og Guðlaugi
tengdasyni, ættingjum og vina-
flokknum öllum. Megi góður Guð
varðveita þau öll og alveg er það víst
að nú léttist róðurinn hjá almættinu.
Það verður þægilegra fyrir almættið
að skjótast á milli staða, því mættur
er til leiks Haraldur ráðherrabíl-
stjóri.
Árni Johnsen.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MAÍ 2004 43
Fyrsta minning mín
um Ragnar Sigfússon
er skýr í huga mér. Ég
var uppi á vörubílspalli
og bíllinn var Langur
sem svo var nefndur. Var hann
stopp og vatn allt í kring. Sjálfsagt
man ég þetta vegna þess að ég hef
orðið hræddur. En þá opnast hurðin
bílstjóramegin og út teygði sig mað-
ur sem talaði til fólksins uppi á pall-
inum. Þessi maður var Ragnar.
Hann bjó á vesturbænum á Skála-
felli. Hann tók ungur við bústjórn
hjá móður sinni þegar faðir hans féll
frá. Foreldrar mínir fluttu að aust-
urbænum á Skálafelli upp úr 1940,
og er stutt á milli bæjanna. Á þess-
um árum var bílaöldin að ganga í
garð í Suðursveitinni. Kannski eitt-
hvað seinna en sums staðar annars
staðar. Kom það til af landfræðileg-
um aðstæðum, þar sem vatnsföll
voru öll óbrúuð á þessu svæði, fram
yfir miðja tuttugustu öldina, nema
Kolgríma, sem rann í túnfætinum
hjá Ragnari, svo snemma kynntist
RAGNAR JÚLÍUS
SIGFÚSSON
✝ Ragnar JúlíusSigfússon fædd-
ist á Skálafelli í Suð-
ursveit 20. júlí 1917.
Hann lést á lungna-
deild Landspítalans í
Fossvogi 5. janúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Hafnarkirkju 17.
janúar.
hann óblíðri jökulsá af
eigin raun. En það hef-
ur fátt stoppað unga
menn á öllum tímum
og hreppurinn réðst í
það að kaupa vörubíl
og Ragnar settist und-
ir stýri. Þessi bíll hefur
þótt stór, þótt ekki
þætti hann stór í dag
því einhver gaf honum
nafnið Langur. Síðan
var keyptur annar bíll
sömu gerðar og ein-
hver gaf honum líka
nafnið Langur. Þess-
um bílum stjórnaði
Ragnar samhliða búskapnum, flutti
vörur, fólk og póst. Vegagerð var
líka í gangi og veitti ekki af. Þegar
Wyllis-jepparnir komu til sögunnar
fékk Ragnar sér einn slíkan og not-
aði hann í póstflutningana. Marga
ferðina fór maður í þessum jeppa
hans Ragnars eins og ekkert væri
sjálfsagðara. Ekki man ég til þess að
ökuferðir Ragnars enduðu á miðri
leið. Eftirlit hafði hann sjálfur með
bílunum og sá um viðgerðir. Ekki
var um annað að ræða því næsta
verkstæði var austur á Höfn og brú-
in yfir Hornafjarðarfljót kom ekki
fyrr en 1961. Fyrirhyggjan var hon-
um í blóð borin.
Snemma fór Ragnar að taka að
sér félagsstörf fyrir sveitunga sína.
Er ég var barn í heimavistarskóla í
Hrollaugsstöðum voru þar haldnir
aðalfundir ungmennafélagsins Vísis.
Ekki var hægt að sleppa við að
mæta á þessa fundi. Torfi skóla-
stjóri tók einfaldlega krakkana með
sér á fundina. Fátt stendur mér í
huga frá þessum fundum annað en
það sem við kemur Ragnari. Torfi
hélt sína ræðu, en sagðist síðan gefa
Ragnari gjaldkera félagsins orðið.
Og skýrsla Ragnars var góð, það
fann maður strax.
Ekki er mér kunnugt um öll þau
störf sem Ragnar vann að fyrir sveit
sína og sýslu en hann hann var með-
al annars í forsvari fyrir Ræktunar-
samband Mýra og Suðursveitar um
og fyrir 1960, þegar brúar- og vega-
framkvæmdir voru sem mestar í
Hornafirði. Ræktunarsambandið
endurnýjaði þá jarðýtur sínar og
fjölgaði. Þessar jarðýtur voru síðan
leigðar Vegagerðinni, jafnhliða því
sem þær voru notaðar til ræktunar-
framkvæmda. Undiritaður var í
vegavinnu sumarið og haustið 1963
inn á Kálfafellsdal. Þar voru þrjár af
þessum ýtum. Um haustið þegar
vegavinnu var hætt það árið var
þeim raðað í túnfótinn hjá Ragnari,
þar sem þær biðu verkefna næsta
árs. Þær stóðu þar fimm. Ekki virt-
ist Ragnar finna mikið fyrir þessum
störfum sínum fyrir Ræktunarsam-
bandið, sem bættust við önnur, en
margur snobbarinn myndi sjálfsagt
í dag titla sig frakvæmdastjóra af
minna tilefni. Og ekki var að sjá að
félagsstörf hans bitnuðu á búskapn-
um. Þar var hver dagur tekinn
snemma og kvöldið nýtt ef þess
gerðist þörf.
Ragnar sat í hreppsnefnd, lengst
af sem oddviti. Ekki vissi ég til að
neinn kvartaði yfir störfum hans
þar. Hann vann þau af vandvirkni og
trúnaði eins og allt sem hann gerði.
Eitt af störfum oddvita er að rukka
inn útsvar. Undirritaður var skráð-
ur með lögheimili í Suðursveitinni í
25 ár eftir að ég fór þaðan í raun.
Mestallan þann tíma var Ragnar
oddviti. Oftast var ég í skuld og vissi
af því. Bar ég mig stundum upp við
Ragnar til að afsaka aumingjagang-
inn. Alltaf tók hann því ljúfmann-
lega. En mikið þurfti hann stundum
að hafa fyrir því að rukka inn út-
svarið hjá hinum ýmsu útgerðar-
mönnum allt í kringum landið, og
jafnvel til útlanda. Og oddvitalaunin
voru ekki há. Og alltaf sendi hann
kvittanir fyrir greiðslunum þegar
þær höfðu borist. Tvisvar sinnum
færði Hagstofan mig til Reykjavíkur
eftir kröfu Gjaldheimtunnar þar. Í
fyrra skiptið brást ég við sjálfur og
lét færa mig til baka. Í seinna skipt-
ið var ég á síldarskipi í Norðursjón-
um. Kom ég ekki heim fyrr en
tveimur mánuðum eftir færsluna og
brást við hart. Eitthvað sagði ég við
skrifsofustjóra Hagstofunnar, eftir
að mér hafði verið vísað þangað inn.
Hann sagði ekkert strax en réttir
mér bréf. Bréfið var frá Ragnari til
Hagstofunnar. Vélritað, undirritað
og stimplað af oddvita Borgarhafn-
arhrepps. Síðan segist skrifstofu-
stjórinn ekkert meira hafa um þetta
að segja, ég hafi verið færður strax
til baka. Það þurfti ekki að bæta
neinu við það bréf sem Ragnar
sendi.
Margar góðar minningar á ég um
Ragnar og margar góðar stundir
átti ég á vesturbænum sem barn. Ég
minnist Ragnars með þakklæti fyrir
að hafa átt þess kost að alast upp í
nálægð hans.
Ég kveð góðan granna.
Sigurgeir Jónsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug vegna andláts og útfarar ástkærs eigin-
manns, föður, tengdaföður, bróður og afa,
JÓNS FRÍMANNSSONAR,
Nónvörðu 14,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Suðurnesja, heimaaðhlynningu,
Sigurðar Árnasonar krabbameinslæknis og
Konráðs Lúðvíkssonar læknis fyrir ómetanlega aðstoð gegnum árin.
Aðalheiður Jónsdóttir,
Ásdís Jónsdóttir, Halldór Ármannsson,
Þóra Jónsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför eiginkonu minnar
og móður okkar,
STEINÞÓRU JÓHANNSDÓTTUR,
Húsatóftum,
Grindavík.
Sérstakar þakkir færum við Golfklúbbi Grinda-
víkur.
Barði Guðmundsson,
Jón Hlíðar Runólfsson,
Guðný Hildur Runólfsdóttir,
Ingibjörg Amilía Þórarinsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför
MÁS HARALDSSONAR
bónda og oddvita,
Háholti.
Öllum sem studdu okkur í veikindum hans,
sveitarstjórn Skeiða- og Gnúpverjahrepps og
starfsfólki líknardeildar Landspítalans, færum
við þakkir.
Margrét Steinþórsdóttir,
Bjarni Másson, Bryndís Eva Óskarsdóttir,
Ragnheiður Másdóttir,
Viðar Másson,
Sigurður Sævarsson, Ásdís Finnbogadóttir,
Steinþór Kári Kárason, Þorgerður Björnsdóttir,
Sigurður Kárason, Eygló Jósephsdóttir,
Birna Káradóttir, Sigurður Óli Kristinsson,
Haraldur Bjarnason, Ragnheiður Haraldsdóttir,
barnabörn og systkini.
Mig langar að skrifa
nokkrar línur um þig,
æskuvinur minn, Guð-
mann Heiðmar. Kynni
okkar hófust þegar við
vorum strákar, með því
að vinkonurnar, móðir mín og fóstra
þín Arnfríður, fengu mig til að kenna
þér á reiðhjól, því til stóð að kaupa
þannig farartæki handa þér. Ég var
aðeins eldri og var farinn að þeysa
um allt á reiðhjóli elstu systur minn-
ar og þótti þess vegna kjörinn kenn-
ari. Upp úr þessu urðum við óaðskilj-
an- legir vinir og leikbræður, við
urðum heimagangar hvor hjá öðrum.
Heima varstu eins og bróðir okkar
systkinanna, ég var eini bróðirinn og
systurnar voru fimm. Foreldrum
mínum þótti mjög vænt um þig, al-
veg eins og þú værir sonur þeirra.
Þú varst í sveit á sumrin í Svarf-
aðardal á Sandá hjá frændfólki ykk-
ar. Eitt sumarið þegar við vorum
strákar fórstu í heimsókn þangað og
GUÐMANN
HEIÐMAR
✝ Guðmann Heið-mar var fæddur í
Reykjavík 18. ágúst
1928. Hann lést á
heimili sínu, Öldu-
götu 7a í Reykjavík,
hinn 25. apríl síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Árbæj-
arkirkju 30. apríl.
tókst mig með, við fór-
um í rútu til Akureyrar
og gistum eina nótt hjá
frændfólki ykkar á
menningarheimili Jó-
hanns Tryggvasonar
og fjölskyldu, þar sem
heimasætan Þórunn,
mjög ung, spilaði
Beethoven með glæsi-
brag á píanó. Seinna
varð hún frú Ashke-
nazy. Daginn eftir fór-
um við svo að Sandá,
þar var tekið á móti þér
eins og prinsi. Þú sýnd-
ir mér alla dýrðina í
sveitinni, við fórum á hestbak og
reyndum að veiða.
Seinna fór ég oftar með þér norð-
ur eftir að þú eignaðist bíl. Við fórum
oft í smá tjaldútilegur inn á hálendið
og þá varstu í essinu þínu því þú
varst svo mikið náttúrubarn og
heimspekilega þenkjandi. Við veidd-
um stundum silung, sem þú flakaðir
og veltir upp úr eggjum og raspi og
grillaðir síðan með roðinu, ég minn-
ist enn hve þetta var ljúffengur mat-
ur og góður tími.
Þakka þér fyrir allar ógleyman-
legar stundir.
Blessuð sé minning þín, ég votta
aðstandendum þínum innilega sam-
úð mína.
Árni Vilmundarson.
MORGUNBLAÐIÐ birtir afmælis- og minningargreinar endurgjalds-
laust alla daga vikunnar. Greinunum má skila í tölvupósti (netfangið er
minning@mbl.is - svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist)
eða á disklingi og þarf útprentun þá að fylgja. Nauðsynlegt er að til-
greina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Tekið er á móti afmælis- og minningargreinum á 1. hæð í húsi
Morgunblaðsins, Kringlunni 1 í Reykjavík, og á skrifstofu Morgun-
blaðsins Kaupvangsstræti 1 á Akureyri. Ekki er tekið við handskrif-
uðum greinum.
Birting afmælis- og
minningargreina