Morgunblaðið - 13.12.2004, Blaðsíða 32

32 MÁNUDAGUR 13. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Það er mér minn-
isstætt þegar ég sá
Sigurð í fyrsta skipti.
Var að stíga mín
fyrstu skref í flokks-
starfinu og hafði
heyrt af manni sem var sagður
hafa gert góða hluti í starfi Fram-
sóknarflokksins í Kópavogi. Þetta
var á miðstjórnarfundi í aðdrag-
anda síðustu sveitastjórnarkosn-
inga.
Eftir nokkrar ágætar ræður tók
Sigurður til máls. Sá það strax á
því hvernig hann labbaði upp í
pontu að þessa ræðu yrði ég að
heyra. Náði salnum með sniðugri
sögu af sjálfum sér í hita og æsingi
kosningaats. Sagði frá því hvernig
staðan hefði verið hjá flokknum í
Kópavogi um það leyti sem hann
hefði tekið að sér forystu í bæj-
armálunum. Erfiðleikar og svart-
sýni. Nefndi að þegar í upphafi
hefði hann sett sér það markmið að
koma Kópavogi í fremstu röð.
Hann talaði um að stjórnmál væru
langhlaup sem ekki ynnist á einu
kjörtímabili. Af þeirri ástæðu taldi
hann mikilvægt að setja sér mark-
mið 10–15 ár fram í tímann en elt-
ast ekki við stundarhagsmuni þess
að láta hlutina líta vel út í núinu.
Ræðan var sú besta á fundinum.
Ekki aðeins voru þetta orð sem
voru hvatning fyrir ungan mann
með áhuga á stjórnmálum um að
missa ekki sjónar á því sem var
raunverulegur tilgangur þess að
starfa í stjórnmálum. Einnig voru
þau sögð á sterkan en þó látlausan
hátt sem fékk alla til að hlusta,
fyllast eldmóði og trú á því að allt
væri mögulegt.
Í kosningunum skömmu eftir
fundinn vann hann góðan sigur.
Vissi eftir þessi kynni upp á hár
hvers vegna. Hann var maður sem
sá hlutina í stærra samhengi en út
frá eigin hag. Hafði metnað fyrir
hönd bæjarbúa frekar en sín sjálfs.
Hann starfaði fyrir fólkið í Kópa-
vogi og fólk vissi að honum var
treystandi til þess að halda því
áfram.
Fyrir hönd Sambands ungra
framsóknarmanna, sem Sigurður
gegndi varaformennsku í á árunum
1966–70, þakka ég góð störf í þágu
sambandsins um áratuga skeið.
Einnig þakka ég fyrir þá góðu fyr-
irmynd og þann innblástur sem
hann hefur veitt ungum stjórn-
málamönnum með störfum sínum á
vettvangi stjórnmálanna um langt
skeið.
Haukur Logi Karlsson,
formaður SUF.
Undirritaður átti fund með Sig-
urði Geirdal, eða Sigga eins og
hann var ávallt nefndur af okkur, á
skrifstofu hans í Fannborginni fyr-
ir röskum fimm vikum. Verið var
að undirbúa kjördæmisþing
Framsóknarflokksins í suðvestur-
kjördæmi. Það var í miklu að snú-
ast hjá Sigga meðan á fundi okkar
stóð, síminn tekinn af og til, fólk
kom í gættina með erindi, það var
gefið viðtal við útvarpsstöð og svo
mætti áfram telja. Á milli þessa
skaut hann að mér athugasemdum
og ábendingum um undirbúning og
skipulag þingsins. Svona var hann,
kvikur, ráðagóður, fljótur til svars
og verka og lífsreyndur úr fé-
lagsstarfi til margra áratuga.
Ómetanlegur félagi að leita til,
hvort sem um var að ræða pólitík,
íþrótta- og ungmennafélagsstarf
eða ýmis málefni líðandi stundar.
Á vettvangi íþrótta- og ung-
mennafélagsstarfs hitti ég Sigga
SIGURÐUR
GEIRDAL
✝ Sigurður Ás-grímur Geirdal
Gíslason fæddist í
Grímsey 4. júlí 1939.
Hann lést á Land-
spítalanum 28. nóv-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Hallgríms-
kirkju 7. desember.
fyrst á fundi austur í
Vestur-Skaftafells-
sýslu. Þá var hann
framkvæmdastjóri
Ungmennafélags Ís-
lands. Það var góður
skóli að kynnast Sigga
á þeim vettvangi. Þar
fór maður sem þekkti
ungmennafélagshreyf-
inguna niður í kjölinn,
og þann stóra hóp
fólks sem í henni
starfaði. Með drif-
krafti sínum hreif
hann fólk með sér til
starfa á þeim vett-
vangi, og raunar einnig síðar á
vettvangi þjóðmálanna, því margur
framsóknarmaðurinn hóf einmitt
afskipti af stjórnmálum undir
handleiðslu Sigga.
Það var okkur mikið lán að njóta
krafta Sigga hér í suðvesturkjör-
dæmi. Þótt annríkið væri mikið í
erilsömu starfi átti hann ætíð tíma
aflögu til að leggja málum lið. Með
þessum fáu orðum viljum við koma
á framfæri virðingu okkar og
þakklæti fyrir það mikla og óeig-
ingjarna starf sem Siggi innti af
hendi á vettvangi Framsóknar-
flokksins í kjördæminu.
Það voru okkar forréttindi að
eiga Sigurð Geirdal að vini. Ég
votta fjölskyldu hans innilega sam-
úð á erfiðum tímum.
Guð blessi minningu Sigurðar
Geirdals.
F.h. Kjördæmissambands fram-
sóknarmanna í SV-kjördæmi,
Eyjólfur Árni Rafnsson.
Sunnudagurinn 28. nóvember sl.
var dimmur og drungalegur fyrir
margra hluta sakir. Kalsaveður,
rigning og í ofanálag kom svo sem
reiðarslag að vinur okkar og yf-
irmaður, Sigurður Geirdal bæjar-
stjóri, væri allur, hinn slyngi
sláttumaður hafði haft betur. Þetta
var nokkuð sem við öll höfðum
vonað að ekki yrði, Sigurður myndi
hrista af sér áfallið og ná sér til
lífsins.
Sigurður Geirdal hafði verið
bæjarfulltrúi og bæjarstjóri í
Kópavogi í rúm 14 ár þegar hann
féll frá, einna lengst allra í þessu
starfi. Á þessum árum hefur orðið
mikil uppbygging í bænum og þar
hefur bæjarstjórinn átt mikinn
þátt í að sú uppbygging færi vel
fram í samvinnu við aðra þá er
stýra hér málum. Fyrir utan ný
hverfi í bænum hefur átt sér stað
mikil uppbygging í menningu og
listum.
Sigurður sýndi þessum þáttum
mikla ræktarsemi enda var hann
mikill áhugamaður um þau mál-
efni. Hann var ágætur hagyrðingur
og ef því var að skipta setti hann
saman gullfalleg ljóð, þótt opinber-
lega kæmu ekki mörg þeirra fyrir
sjónir almennings. Hann var ekki
síður áhugasamur um tónlist og
myndlist og sýndi það í verki að
hann vildi veg þessara greina sem
mestan. Síðast en ekki síst sýndi
Sigurður unga fólkinu í bænun sér-
staka ræktarsemi og áhuga um það
sem þau voru að sýsla með í leik
og starfi og hann lét þau finna það
að honum var annt um það sem
þau voru að gera.
Bæjarstjórinn í Kópavogi var
samstarfsfólki sínu góður yfirmað-
ur, enda vinsæll meðal þess fyrir
hlýtt og vinsamlegt viðmót og er
hans sárt saknað á þeim bænum.
Í 14 ár höfum við Sigurður átt
gott samstarf svo ekki hefur borið
skugga á og sú vinátta og hlýja
sem hann og Ólafia kona hans hafa
sýnt okkur hjónum verður seint
endurgoldin. Þær mörgu ánægju-
stundir sem við áttum saman í leik
og starfi verða geymdar í minning-
unni sem birtu stafar frá.
Við sendum Ólafíu, börnum og
allri fjölskyldunni okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
allt það sem gott er í þessum heimi
að vernda þau.
Megi minningin um góðan dreng
lifa
Björn og Sigurlaug.
Fyrir hönd Íbúasamtaka gamla
austurbæjarins í Kópavogi langar
mig að minnast Sigurðar Geirdals,
bæjarstjóra Kópavogs. Samtökin
voru stofnuð árið 1999 og fórum
við, sem völdumst í stjórn samtak-
anna, fljótlega til fundar við æðsta
mann bæjarfélagsins, Sigurð Geir-
dal. Hann tók okkur ákaflega vel,
hlustaði á það sem við höfðum
fram að færa og velti upp frá ýms-
um sjónarhornum. Með lagni sinni
hlustaði hann á áhyggjur okkar og
virti þær sterku tilfinningar sem
að baki lágu svo saman gátum við
fetað leiðina í átt til niðurstöðu.
Það varð okkur, í stjórn íbúasam-
takanna, ljóst að Sigurður var
ákaflega óvenjulegur bæjarstjóri.
Hann var alþýðlegur, mannblend-
inn og auðvelt var að ná til hans af
svo háttsettum manni eins stærsta
bæjarfélags landsins að vera. Sig-
urður naut enda hylli bæjarbúa, og
vel mátti finna hve vænt honum
þótti um Kópavog, þrátt fyrir að
rætur sínar ætti hann norður í
landi. Það var aldrei annað að sjá
en að honum liði vel og að hann
væri í essinu sínu innan um bæj-
arbúa.
Mikið skarð er því fyrir skildi nú
er Sigurður er fallinn frá og vand-
fyllt verður það skarð sem hann
skilur eftir. En minningin um góð-
an dreng lifir. Sigurður hefur
markað sín spor í forystusveit
þeirra sem leitt hafa bæinn okkar
gegnum vaxtarverki þá er hann
hefur gengið í gegnum á undan-
förnum árum. Við þökkum framlag
hans við uppbyggingu okkar vin-
sæla og blómlega bæjarfélags.
Fjölskyldu, ættingjum og vinum
Sigurðar Geirdals vottum við okk-
ar innilegustu samúð á þessum erf-
iðu tímum. Guð geymi mætan
mann.
Fyrir hönd Íbúasamtaka gamla
austurbæjarins í Kópavogi,
Rúna S. Geirsdóttir formaður.
Kveðja frá
Ritlistarhópi Kópavogs
Sigurður Geirdal varð snemma
þátttakandi í starfi Ritlistarhóps
Kópavogs og ritaði m.a. ávarp í
fyrstu bók hópsins, Glugga, sem út
kom árið 1996. Í LjósMáli (1997)
átti hann ljóð við ljósmynd. Í bók-
inni Sköpun, sem kom út árið 2001
áttu Kópavogsskáldin stefnumót
við myndlistarmenn og standa í
bókinni saman í opnu ljóð og
mynd. Ljóð Sigurðar í þeirri bók
heitir Hríslan og skáldið og er ort í
minningu Kópavogsskáldsins, Þor-
steins Valdimarssonar, og falleg
mynd við það er eftir Ólafíu Ragn-
arsdóttur, eiginkonu Sigurðar. Sig-
urði þótti mjög vænt um Þorstein
og sú væntumþykja og virðing
kemur mjög skýrt fram í ljóðinu.
Því er við hæfi að ljóðið fylgi þess-
um fátæklegu orðum enda endur-
speglar það hug félaganna í Ritlist-
arhópnum til skáldsins Sigurðar
Geirdals:
Man ég vin
og minnist stunda
á morgni björtum
og margan dag.
Saman undum
og síðan kvöddumst
sátt við lífið
um sólarlag.
Ilmur fyllti
allan dalinn
unað vakti
okkur hjá.
Sefur nú vinur
söngs og ljóða
sakna ég funda
sumri frá.
Upphaf jafnan
og endir að lokum
ævistunda
er öllum hjá.
„Hrörnar þöll“
þótt ei standi
þyrstum rótum
þorpi á.
Er húmið fyllist
hörputónum
hlustum þögul
haustkvöld löng.
Líkt og skáldið
sem löngum geymdi
í ljúflingshjarta
Lóusöng.
Félagar Sigurðar í Ritlistarhópi
Kópavogs kveðja nú góðan dreng
og dyggan samherja með þakklæti
og virðingu og senda eiginkonu
hans og fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur.
Fótmál dauðans fljótt er stigið fram að
myrkum grafarreit.
Mitt er hold til moldar hnigið, máske
fyrr en af ég veit.
Þannig hefst sálmur Björns
Halldórssonar í Laufási (1823–
1882). Þessi sálmur kom mér í hug,
er ég frétti um andlát Sigurðar
Geirdals, bæjarstjóra í Kópavogi.
Það var svo óvænt. Sigurður var
enn á góðum aldri, eftir því sem nú
er talið, eða 65 ára. Sumarið 1999,
hinn 4. júlí, var haldið upp á sex-
tugsafmæli Sigurðar í Félagsheim-
ili Kópavogs. Þar var margt um
manninn, og kom þá í ljós hversu
vinmargur og vinsæll hann var.
Margar ræður voru fluttar og eitt
ljóð. Veislustjóri þessa mannfagn-
aðar var Pálmi Gíslason, fyrrum
formaður UMFÍ og náinn sam-
starfsmaður Sigurðar Geirdals,
þegar hann um langt árabil var
framkvæmdastjóri sama fé-
lagsskapar. Þeir þekktust því vel.
Sorglegt slys batt enda á ævifer-
il Pálma Gíslasonar, þegar hann
enn var á góðum aldri. Þeir kveðja,
vinirnir og samstarfsmennirnir,
allt of snemma, finnst manni. Báðir
höfðu unnið þjóð sinni vel. Það er
ekki alltaf ævilengdin, sem sker úr
um það, hvaða árangri ævistarfið
skilar til framtíðar. Sigurður Geir-
dal var maður kappsfullur. Það
kom hvað best í ljós, er hann á
miðjum aldri lauk námi í viðskipta-
fræði við HÍ. Slíku verki ljúka
menn ekki nema með einbeittan
vilja og sjálfstraust, en það átti
Sigurður í ríkum mæli.
Kynni okkar Sigurðar voru
nokkur. Alltaf var hann glaður og
reifur. Hagmæltur var hann í
betra lagi. Einhverju sinni gaukaði
hann að mér vísu og skrifaði á
blað, sem ég á í fórum mínum:
Ýmsum fremri, að ég tel,
orðhagur og laginn.
Auðunn Bragi yrkir vel,
eins og fyrri daginn.
Þagar Sigurður Geirdal er
kvaddur hinstu kveðju, leitar hug-
urinn til liðins tíma. Þegar hann
var sextugur var hann enn í „ljóm-
andi gengi“ og í blóma lífsins.
Ljóðið, sem ég flutti Sigurði Geir-
dal á þessum tímamótum, er þann-
ig:
Hann Sigurður Geirdal er sextugur nú
og siglir í ljómandi gengi,
og andinn er vakandi; er það mín trú,
að ennþá hann dugi nú lengi
og Kópavog efli, mjög ötull og snar,
því unga fólkið vill helst búa þar.
Það íhuga mætti við ártuga bil,
hve ævinnar verki er skilað.
Og ennþá er vinurinn átaka til,
því áhugi og þrek er ei bilað.
Þótt seggurinn telji nú sextíu ár,
hann sækir á brattann – er hress og klár.
Og framtíðin brosir nú félaga mót,
og fullt er af verkefnum þörfum.
Og heilla því óska má heimili og snót,
já,heilla í lífi og störfum.
Nú lyftum við skálum að landa sið.
Hann lifi, hann lifi! Nú húrrum við!
Sigurður Geirdal skilur eftir sig
mikið ævistarf og góðar minningar
í hugum samferðamanna. Blessuð
sé minning hans.
Auðunn Bragi Sveinsson.
Þegar ég frétti skyndileg veik-
indi vinar míns, Sigurðar Geirdal,
vænti ég þess að allt færi á besta
veg. En enginn veit sinn vitjunar-
tíma. Þessi eldhugi hvarf allt of
snemma úr þessu jarðlífi. Hann
áorkaði miklu á starfsamri ævi en
ætlaði sér örugglega ekki að sitja
iðjulaus þótt rólegri tímar væru á
næsta leiti.
Ekki hvarflaði að mér í sumar á
Landsmóti UMFÍ á Sauðárkróki
að þar ættum við okkar síðasta
samtal. Ég leit hann fyrst augum á
Laugamótinu 1961. Þar sá ég hann
spretta úr spori í 400 m hlaupi og
aftur á Laugarvatni 1965. En
kynni okkar hófust ekki að neinu
marki fyrr en hann gerðist fram-
kvæmdastjóri UMFÍ en á þeim
tíma starfaði ég hjá UMSS. Okkur
varð fljótlega vel til vina, enda
áhugamálin þau sömu. Siggi var
réttur maður á réttum stað hjá
UMFÍ. Hann var óragur eldhugi.
Ungmennafélagshreyfingin var
fljótlega vakin upp af dróma eftir
að hann hóf þar störf. Samvinna
hans og Hafsteins Þorvaldssonar,
formanns UMFÍ, var einstök.
Ferðir þeirra félaga á þing og aðra
viðburði hleyptu bjartsýnisbylgju
af stað hjá ungmennafélögum.
Það var gaman að koma á skrif-
stofu UMFÍ á þessum árum. Sig-
urður hafði alltaf tíma til að ræða
við þá sem þangað litu inn. Allir
fengu góð ráð og hvatningu. Ekk-
ert virtist óyfirstíganlegt og maður
fór bjartsýnni á braut. Ég hafði
það fyrir sið að koma reglulega á
skrifstofu UMFÍ, þó ekki væri
ekki til annars en „fylla tankinn“
af bjartsýni. Þannig var það reynd-
ar löngu eftir að Siggi var hættur
hjá UMFÍ. Alltaf var gaman að
hitta hann, því hann var ætíð hress
og virtist kunna ráð við öllu. Um
tíma starfaði ég undir hans stjórn í
Kópavogi. Skynjaði ég þá enn bet-
ur en áður hversu skipulagður
hann var og hversu ótrúlega marg-
slungin verk hann leysti af hendi.
Það er engin tilviljun að þau
verk sem hann tók að sér skiluðu
góðum árangri. Hann var ham-
hleypa til starfa og undur fundvís á
lausnir. Nægir að nefna í þessu til-
felli þrjú mikilvæg störf sem hon-
um voru falin; Ungmennafélags-
hreyfingin blómstraði undir hans
stjórn, Framsóknarflokkurinn
stórefldist og Kópavogskaupstaður
tók framfarastökk eftir að hann
kom þar til starfa.
Siggi var skemmtilegur og hress
félagi. Hann var vel lesinn, góður
tungumálamaður og ótrúlega
mörgum kostum búinn. Einn var
sá að geta sett hugsanir sínar í
hendingar. Hann sá spaugilega
fleti á ýmsu í tilverunni og gat ver-
ið stíðinn og beinskeyttur. Setti
hann gjarnan saman vísur á þing-
um og við önnur tækifæri. Í ýms-
um fundargerðum og gestabókum
vítt um land má finna gullkorn eft-
ir hann.
Allt frá því ég kynntist honum
fyrst var vinnuálagið mikið. Það
hillti þó undir rólegri tíma en því
miður entist honum ekki aldur til
að njóta þeirra.
Ég kveð góðan vin með þökk
fyrir skemmtileg kynni, samvinnu
og ráðleggingarnar í áranna rás.
Minningin um hann mun ekki
fölna.
Elsku Óla mín, megi góður Guð
styrkja þig og þitt fólk í sorg ykk-
ar.
Ingimundur Ingimundarson.
Við lögðum undir okkur stafninn
á bátnum í siglingu umhverfis
Capri núna í haust, hlógum saman
og skiptumst þaðan á glensi við
samferðafólkið, ég værukær í sól-
skininu en nafni minn Geirdal
varla kyrr stundinni lengur og allt-
af að láta sér detta eitthvað nýtt í
hug. Hvor um sig trúr sinni venju.
Þegar sólhatturinn fauk af einni
samferðakonunni og var fiskaður
um borð aftur, gegndrepa af mið-
jarðarhafi, stökk Siggi til og kom
honum til þerris á prikinu sem stóð
upp úr bátskilinum þarna fram
undir stafninum hjá okkur og ugg-
laust á að kalla siglutré.
Í öðru myndskeiði hugans frá
þessari sömu ferð sé ég Sigga
hlaupa upp rennistiga sem var að
koma á móti okkur niður þar sem
við vorum á leið upp. Þegar hann
komst ekki lengra fyrir fólki sem
var að koma niður greip hann í
handriðið og vippaði sér yfir á
föstu tröppurnar við hliðina. Blés