Morgunblaðið - 13.12.2004, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. DESEMBER 2004 33
MINNINGAR
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
tengdasonur og afi,
EIRÍKUR ÍSFELD ANDREASEN,
Kársnesbraut 94,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 9. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lilja Guðlaugsdóttir.
Elskuleg frænka okkar,
GUÐRÚN LAUFEY JÓNSDÓTTIR,
Blaka,
Hagamel 15,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 17. desember kl. 15.00.
Garðar Halldórsson, Birna Geirsdóttir,
Jón Halldórsson, Ingigerður Jónsdóttir,
Halldór Þór Halldórsson, Margrét Pálsdóttir,
Margrét Birna, Helga María, Margrét,
Áslaug Þóra, Halldór Haukur og Jón Gunnar.
Elskulegur eiginmaður minn,
SIGTRYGGUR K. JÖRUNDSSON,
Silfurgötu 8a
Ísafirði,
andaðist föstudaginn 10. desember á
Heilbrigðisstofnun Ísafjarðarbæjar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hjálmfríður Guðmundsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
BERNDT OLOV EDVARD GRÖNQVIST,
Nýbýlavegi 46,
Kópavogi,
sem lést 4. desember síðastliðinn verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðjudaginn
14. desember kl. 15.
Gerður Sæmundsdóttir,
Róbert Ragnar Grönqvist,
Christina Guðrún Grönqvist.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR GUÐMUNDSSON
f.v. lögregluþjónn,
Elliheimilinu Grund,
áður til heimilis á Bergþórugötu 57,
Reykjavík,
lést föstudaginn 10. desember.
Bjarni Ólafsson, Guðrún Árnadóttir,
Guðmundur Ólafsson, María Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
EDDA JÓNSDÓTTIR,
Miðtúni,
Hornafirði,
lést í Landspítalanum laugardaginn 11. desem-
ber.
Trausti Jóhannesson, Rúnar Þórir Ingólfsson,
Jóhanna Þrúður Jóhannesdóttir, Þórarinn Sigvaldason,
Ófeigur Guðbjörn Jóhannesson, Birna Ingólfsdóttir,
Olgeir Aðalsteinn Jóhannesson, Ragna Pétursdóttir,
Jóna Margrét Jóhannesdóttir, Gestur Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ekki úr nös frekar en ferming-
arstrákur, enda maður í góðri
þjálfun og tággrannur.
Og nú er hann ei meir. Á snöggu
augabragði af skorið verður fljótt,
sagði Hallgrímur í Saurbæ og það
á við hér. Líklega á hver sína út-
mældu líflínu sem ekki verður
teygð. Eða kannski er það bara
forritið í hverjum einum sem segir
hvenær nóg er lifað.
Haustið 1957 hófu nokkur ung-
menni nám í Samvinnuskólanum á
Bifröst. Fámennasti bekkurinn
sem þar hefur verið. Við vorum 29
sem glöð og bjartsýn lukum próf-
um vorið 1959. Í meginatriðum
hefur þessi hópur haldið vel saman
og góður kunningsskapur haldist.
Siggi er sá fimmti sem fellur frá.
Fátt jafnast á við þau kynni og
samkennd sem skapast í heimavist.
Þó stundum togni á þræðinum og
mislangt verði milli samfunda er
grunnurinn fyrir hendi og gömul
kynni gleymast ei. Við eigum öll
eitthvað hvert í öðru, umfram ann-
að fólk.
Bekkjarfélagarnir hafa haft það
fyrir reglu að gera eitthvað eft-
irminnilegt saman á fimm ára
fresti, fyrir utan minni samfundi
þess á milli, með þátttöku eftir efn-
um og ástæðum hvers og eins. Í ár
voru 45 ár liðin frá brautskráningu
okkar og við héldum upp á það
með því að fara í lok september
ásamt mökum í skemmtiferð til
Ítalíu, þau okkar sem gátu komið
því við. Siggi og hún Ólafía hans
voru þar með í ferð.
Þó nú sé saknað vinar er samt
nokkuð að gleðjast yfir. Persónu-
lega gleðst ég yfir því að hafa í
Ítalíuferðinni fengið enn eitt tæki-
færi til að endurnýja gamlan kunn-
ingsskap við nafna minn. Á þessum
dögum náðum við kannski hvað
best saman á nær hálfrar aldar
samvistarferli. Vorum þó á sínum
tíma samherjar í hagyrðingakvar-
tettinum Kvasi.
Minninguna um fjölhæfan og
atorkusaman vin, glettinn og ráða-
góðan hvað sem á dundi, tekur
enginn frá okkur bekkjarfélögun-
um frá Bifröst. Hún er okkur öll-
um til gleði.
Ég þykist mega mæla fyrir
munn okkar allra þegar ég þakka
fyrir að hafa átt Sigurð Geirdal að
samferðamanni og vini. Við send-
um Ólafíu og öðrum aðstandendum
hans innilegar samúðarkveðjur og
vonum að hún finni hlýjan hug
okkar þegar góður bekkjarbróðir
er kvaddur.
Sigurður Hreiðar.
Það hefur verið óvenjulegt veð-
urfar undanfarna daga. Rigningin
hefur dembst yfir okkur og fengið
mann til að ímynda sér að himinn
gráti líka. Það er ekkert skrítið því
við sem söknum Sigurðar Geirdal
höfum misst mikið. Siggi var góður
maður, hugur hans og framkoma
báru vott um næmt innsæi á menn
og málefni. Hann bar skynbragð á
rétt og rangt og reyndist fólki sem
leitaði til hans sem besti faðir.
Kynni mín af Sigga hófust af al-
vöru þegar Samtök foreldra- og
kennarafélaga við grunnskóla
Kópavogs voru stofnuð 1991 og ég
gerðist fyrsti formaður SAMKÓP,
en SAMKÓP fékk þá sæti áheyrn-
arfulltrúa í skólanefnd Kópavogs.
Áður hafði ég verið honum mál-
kunnug eftir að ég fór að starfa hjá
UMFÍ og tók að mér ritstjórn
Skinfaxa.
Sigurður Geirdal var mikill ung-
mennafélagi og hugsjónamaður.
Hann vissi að hugsjónir gera menn
meðvitaðri um að unnt sé að bæta
heiminn og breyta honum.
Áhugi Sigga á íþróttum var mik-
ill og kær. Sjálfur var hann gamall
keppnismaður og lagði hann mikið
kapp á að Kópavogsbær stæði
framarlega í íþróttamálum. Verkin
hafa talað. Með hans handleiðslu
og í samstarfi Framsóknarflokks-
ins og Sjálfstæðisflokksins hefur
uppbygging í íþrótta- og tóm-
stundamálum í bæjarfélaginu verið
með því besta sem þekkist hér á
landi.
Siggi var mjög ánægður þegar
stjórn UMFÍ ákvað að Landsmótið
árið 2007 yrði haldið í Kópavogi.
Strax var leitað til hans um að
verða formaður landsmótsnefndar
því betri mann í það starf var ekki
hægt að fá. Sú hugmynd hafði
einnig verið sett fram að sérstakri
keppnisgrein yrði komið á fót þar
sem Siggi gæti sjálfur fengið að
spreyta sig. Því miður verðum við
að vera án Sigurðar Geirdals á
Landsmóti UMFÍ í Kópavogi 2007.
Það var mér ekki erfið ákvörðun
að taka sæti á lista Framsókn-
arflokksins í Kópavogi 1998 þar
sem ég hafði kosið flokkinn frá því
að ég fékk kosningaréttinn. Fól
Siggi mér þá það verkefni að stýra
Íþrótta- og tómstundaráði bæjar-
ins. Samstarf okkar varð því nán-
ara og kunni hann svo sannarlega
að gefa góð ráð og leiðbeiningar.
Gat þó verið stríðinn og gerði
stundum grín að baráttu minni fyr-
ir auknum hlut kvenna í stjórn-
málum. Þegar ég svaraði honum og
sagðist ekki vitund taka mark á
meiningarlausum orðum hans þá
brosti hann bara eða hló. Hann var
jafnréttissinni sem sá að konur og
karlar þurfa að starfa hlið við hlið í
stjórnmálum og taka ákvarðanir
saman. Markmiðið er að byggja
betra samfélag.
Það er með miklum trega og
söknuði sem ég kveð Sigurður
Geirdal oddvita okkar framsókn-
armanna í Kópavogi. Mann sem
gerði bæinn okkar betri, mann sem
átti fjölbreytta flóru vina og kunn-
ingja af margskonar sauðahúsi.
Siggi gat talað við alla, hvort sem
hann þekkti fólkið eða ekki. Þessi
eiginleiki, velvild hans til fólks og
útgeislun, hefur án efa átt þátt í
þeirri miklu velgengni sem Fram-
sóknarflokkurinn í Kópavogi hefur
náð.
Elsku Óla og fjölskylda, ég og
fjölskylda mín vottum ykkur okkar
dýpstu samúð vegna fráfalls þess
góða manns sem Sigurður Geirdal
var. Minningin um hann mun lifa.
Una María Óskarsdóttir.
Hann gekk hér um að góðra drengja sið,
gladdi mædda, veitti þreyttum lið.
Þeir fundu best sem voru á vegi hans
vinarþel hins drenglundaða manns.
Þó ævikjörin yrðu máski tvenn,
hann átti sættir jafnt við Guð og menn.
(Guðrún Jóh.)
Ég hef í raun ekki enn meðtekið
að Sigurður Geirdal sé dáinn og ég
veit að svo er einnig um marga
aðra sem umgengust hann daglega.
Á skrifstofunni hans eru dyrnar
opnar og mann rekur í rogastans
þegar einungis kertalogi í rökkv-
uðu herberginu mætir manni en
ekki Sigurður sjálfur, kvikur í
hreyfingum með glettnislegt bros.
Ég starfaði með honum sem bæj-
arritari frá því í ágúst 2003 og
fram til 20. nóvember 2004. Reynd-
ar fóru þeir nokkurn veginn saman
minn síðasti vinnudagur sem bæj-
arritari og hans síðasti vinnudagur
sem bæjarstjóri því mánudags-
morguninn 22. nóvember fékk
hann áfallið sem svo lagði hann að
velli. Þann morgun var sannarlega
erfitt að vera komin til annarra
starfa og í raun alveg ómögulegt
að vera annars staðar en á bæj-
arskrifstofunum með samstarfs-
fólki hans sem beið og vonaði hið
besta.
Það er margt sem ég lærði af
Sigurði og án nokkurs efa mun
mér oft verða hugsað til hans í
framtíðinni. Hann gaf mér mörg
góð ráð og kann ég honum bestu
þakkir fyrir.
Ég votta fjölskyldu hans innilega
samúð mína.
Ásta Þórarinsdóttir.
Það gustaði um sálartetrið og
eins og strengur slitnaði þegar ég
frétti af andláti míns gamla vinar.
Margt flýgur um hugskotið þegar
ég minnist hans. Fyrstu kynni mín
voru þegar hann kom til landvinn-
inga hér suður á mölina og falaðist
eftir húsaskjóli hjá foreldrum mín-
um. Þessi kviki piltur var ekki
lengi að handsala samning þess
efnis og bjó hjá okkur í nokkur ár í
góðri sátt og samlyndi. Ég mót-
aðist á margan hátt af honum og
hann gerði mig að þeim framsókn-
armanni sem ég er, meðal annars
með að fara á þróttmiklar sam-
verustundir ungliðahreyfingar
flokksins. Þar heillaðist ég mest af
félagsvistarkvöldun en þegar þau
blómstruðu sem mest náðist að
spila á 2 borðum. Siggi kvittaði
iðulega fyrir allt með upphafsstöf-
um sínum SG, en þetta eru líka
mínir tveir fyrstu svo ég æfði mig
ótæpilega þar til enginn munur var
á og gat þá kvittað eins og maður
með mönnum. Við gerðum ýmis-
legt saman, eins og t.d. að fara í
veiðitúr í miðju bensínverkfalli
með ¼ á tanknum fullir bjartsýni.
Á veiðistað, Apavatni, urðum við
bensínlausir. Við gengum á Minni-
Borg þar sem við náðum 3 lítrum
úr bensíndælunni með því að
hoppa á bensíntönkunum og dæla
um leið, svo fórum við framsóknar-
mennirnir á næstu sveitabæi og
föluðumst eftir að bændur seldu
okkur bensín. Skammt dugði
flokksskírteinið á bændur því okk-
ur var alls staðar vísað frá, nema á
einum stað fengum við 2 lítra
keypta. Þetta dugði okkur langleið-
ina til Hveragerðis en þaðan kom-
umst við mörgum tímum seinna í
bæinn með rútu. Bíll Sigga beið á
sínum stað þar til verkfalli lauk.
Margt þessu líkt upplifðum við fé-
lagarnir saman. Siggi hafði kímni-
gáfu sem fáum er gefin. Snarpur
til svara og orðheppinn með af-
brigðum þegar honum tókst vel til.
Minningingarmyndin af honum
þegar þessir tveir kostir hans
toppuðu saman mun lifa lengi.
Hann iðaði af kæti, togaði tvisvar,
þrisvar í jakkann sinn (kækur) og
reigði höfuðið til hliðar og hló svo
innilega sjálfur að ekki var annað
hægt en að hrífast með. Ég kveð
þennan vin með trega. Hann var
einn sá alþýðlegasti og hreinskil-
nasti maður sem ég hef kynnst.
Fjölskyldu hans samhryggist ég
við þennan missi, og bið þess að sá
sem á gnótt friðar og miskunnar
umvefji þau á þessum sorgartíma.
Sverrir Gaukur Ármannsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN ANDERSEN,
Efstasundi 41,
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 15. desember kl. 13.00.
Anna Ólafsdóttir
Hrefna Björnsdóttir, Ólafur Brynjólfsson,
Árni Mogens Björnsson, Sigþrúður Þórhildur Guðnadóttir,
Sigríður Ólöf Björnsdóttir, Guðlaugur Ragnar Magnússon,
Birna Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Minningar-
greinar