Eintak - 01.12.1993, Page 77

Konur eru körlum ráögáta. Ef þeir
slysast til aö hugsa um þær eiga
þeir á hættu aö sturlast. Eöa byrja
aö yrkja, mála, höggva stein. Þannig
hafa konur veriö karlmönnum inn-
blástur til lista allt frá þeim tíma aö
þeim datt í hug aö þessleg iöja yröi
þeim til einhverrar þægöar.
EINTAK leitaöi til tíu lista
manna um aö fremja list
sína innblásnir atiir af
sömu konunni - Brynju
Vífilsdóttur Sá er hlutur
karla í lokin á þessari
kvennakróniku blaösins.
Finnbogi Pétursson
MYNDLISTARMAÐUR
Friðrik Þór Friðriksson
KVIKMYNDAGERÐAMAÐUR
Guðbergur Bergsson
RITHOFUNDUR
Guðmundur Jónsson
ARKITEKT
Helgi Þorgils Friðjónsson
MALARI
Páll Guðmundsson
MYNDHOGGVARI
Páll Stefánsson Þorvaldur Þorsteinsson Þórarinn Eldjárn
LJÓSMYNDARl LEIKSKALD SKALD
Dagskrárgyðjan
Örsaga eftir Guðberg Bergsson
Þegar maður heíur hlustað á fréttir um hryðjuverkin í Bosníu og hvort
vextir hafi hækkað eða lækkað á húsbréfum, heyrt ráðherra ljúka daglegu máli
og verið á nálum yfir hvort veðurfræðingarnir flækist í spádómssnúruna og
hálsbrjóti sig við að ífæða okkur um væntanlegar lægðir, þá verður hlé áður en
bresku langlokurnar hefjast: fegurð íslenskra kvenna birtist á skjánum.
Stutt dvöl stúlknanna á skjánum er hástig spennunnar og besta sjón-
varpsefnið. Maður situr fyrir framan tækið og hugsar í ofvæni:
Hver skyldi lesa dagskrá kvöldsins?
Það að maður sé með önd í hálsi er af því, að ómögulegt er að vita hvaða
gyðja muni birtast. Til að auka eftirvæntinguna og leyndardóminn hafa nöfn
verið tekin af þeim undanfarna daga. Þess vegna bera þær nafnlausri fegurð
vitni.
Sjónin tekur fagnandi við þeim. Þær sitja við stofuborðið hver með sínum
hætti. Ein hallar listrænt undir flatt eins og stúlka á málverki eftir Modigli-
ani, önnur styður hægri hendi á blaðið af frúarlegri alvöru.
Þær koma úr geimnum ójarðbundnar, jarðbundar, heimilslegar. Þótt all-
ar séu fagrar, hver með sínum hætti, ber ein þeirra af: varir hennar iða og
ljósa hárið með sinni hæfilega mjúku bylgju virðist ætía að falla fyrir hægra
augað, en hylur það aldrei. Mynd hennar er sambland af vetrarmjöll og vatni
í vorleysingum. Hún heldur lögun líkamans í skefjum með frumkrafti
formsins sem er undirstaða fegurðarinnar og er fólginn í því að geta gert sál-
ina sýnilega með framkomu og stíl.
Þegar myndin er horfin af skjánum og hreiðrar um sig í minni áhorfand-
ans, þá er hægt að slökkva á tækinu og víkja sér að órum. I þannig ástandi
dreymdi ráðsettan mann á Akureyri draum:
Þegar mynd þulurnar hvarf rann á hann mók og í því fannst honum að
hann bæri höndina eftir skuggamynd hennar í víðri dimmu. Síðan þótti
honum hann vakna og sjá að á hönd hans hefði límst eitthvað sem líktist
köngurlóarvef. Hinn fíngerði vefur breytti línum í hægri lófanum þannig, að
hann kunni ekki lengur að ráða í framtíð sína og líf.
DESEMBER EINTAK
77