Eintak - 01.12.1993, Síða 97

inn og blóð flæddi voða mikið úr henni. En svo fór
ég á eftir henni og fór ofan í sprungu. Og svo setti
ég bara hellur yfir sprunguna og hún kom aldrei
upp aftur.
TOLLI: Hvenær ferðu suður til Reykjavíkur?
STEFÁN: Það var nú svona 1930. Það var verið að
tala um það 1930 að eitthvað væri urn að vera á Þing-
völlum. Og þá vorum við íþróttamenn, við Möðru-
dalsmenn, bestu íþróttamenn landsins. Það varð til
þess að við urðum að vera á Þingvöllum 1930.
TOLLI: Voruð þið að keppa í glímu?
STEFÁN: Ja, ég man það ekki. Það var rúllað. Við
rúlluðum gjörð sem hoppaði öðru hvoru.
TOLLI: Þetta var mikill mannfögnuður þarna 1930.
STEFÁN: Möðrudalsmenn gátu eitthvað í íþrótt-
um. Þeir voru svo máttlausir hérna fyrir sunnan
að þeir gátu ekki neitt. Þeir voru vandir við sult og
seyru hérna í Reykjavík hér áður fyrr. Svo komast
þeir upp á það þessi helvítis rótarkenndu djöfuls-
ins ruddamenni að lifa á öðrum. Lifa á Norður-
landi. Fyrsti maðurinn sem kom var kallaður
Silli. Svo var annar sem var kallaður Valdi.
Og það voru íyrstu glæpamennirnir sem
voru í landinu í stórum stíl.
TOLLI: Þetta voru einhverjir
kaupmenn.
STEFÁN: Þetta voru bara
glæpamenn. Það er nú
annar núna sem er að
leika þá. Það var annað
helvítis kvikindi
móruhundur og al-
veg þekktur hel
vítis djöfulsins
þjófur og vesal-
rtrenni. Faðir
hans, það lá
ekkert eftir
hann. Hann
heitir nú,
hérna, hann
heitir, hann
stal nú íyrst
n a f n i n u
hérna, hver er það?
STEFÁN: Það er bara óviljandi að hárið hefur átt að
vera svart, en það hefur orðið blátt. Ég hef farið í
bláan lit. En ég málaði svona yfir. Og svo allt blátt.
Nema augun.
TOLLI: Hefurðu nokkuð farið norður og heimsótt
fjöllin?
STEFÁN: Já, ég fór með skáldafélaginu, af því ég er
mesta tónskáld landsins, en geri nú lítið af því. Ég
bý bara til góð iög.
TOLLI: Tókstu þátt í störfum leikfélagsins?
STEFÁN: Ég hef alltaf verið leikari. Jájájá. Ég mál-
aði fjörutíu myndir í gær.
TOLLI: Málaðirðu íjörutíu myndir í gær?
STEFÁN: Já, ég málaði fjörutíu myndir í gær og ég
átti eftir þetta þarna þegar það komu gestir til
mín. Ég ætlaði að mála það í
„Þeirvoru svo máttlausir hérna
fyrir sunnan að þeir gátu ekki
neitt. Þeir voru vandir við sult og
seyru hérna í Reykjavík hér áður
fyrr. Svo komast þeir upp á það
þessi helvítis rótarkenndu djöf-
ulsins ruddamenni að lifa á öðr-
um. Lifa á Norðurlandi. fyrsti
maðurinn sem kom var kallaður
Silli. Svo var annar sem var
kallaður Valdi. Og það voru
fyrstu glæpamennirnir
sem voru í landinu
í stórum stíl."
sínu, svo
var hann
k a 'l 1 a ð u r
ILarró. Al-
veg rumm-
ungs helvítis
glæpahund-
ur og hann
átti ríka konu
og eignaðist vél-
ar með því. Með
lyginni og ófor-
skömmugheitun-
um.
TOLLI: Hvaða drott-
ing er hérna á þessari
mynd?
STEFÁN: Það er manneskja
sem kaupir alltaf mikið af mál-
verkum af mér handa manni á
Norðurlöndum. Aðalmálara á Norð-
urlöndum. Hún kaupir alltaf af mér.
Hún á orðið listasafn bara eftir mig. Hún
gærkvöldi, en það eru fjórar myndir eftir.
TOLLi: Það er nú vel af sér vikið.
STEFÁN: Það er nú svo að ég er bara eftir mig. Ég
er þreyttur.
TOLU: Já, það eru átök að mála fjörutíu myndir.O
llytur petta tn sm, mynairnar minar.
TOLLI: Hvað kosta myndirnar?
STEFÁN: Ég sel alltaf billegt, myndirnar.
TOLLI: Ég ætla nú ekki að ræða það, en mér þætti
gaman að heyra hvenær þú hélst fyrstu málverka-
sýninguna.
STEFÁN: Ég held aldrei málverkasýningu. Ég þarf
ekki að halda málverkasýningu. Ég get selt nóg af
mínum myndum.
TOLLI:: Þessi kona sem er á þessum myndum

DESEMBER EINTAK
97