Eintak - 01.12.1993, Síða 104

Steinar Sigurjónsson
var lygilega margflókinn
karakter: Hljóm-
sveitatöffari,
uppgjafasjómaður,
prentari, glataður
sonur, ævintýra-
maður, heims-
hornaflakkari,
drykkjumaður,
sannkallaður heið-
ursmaður og
höfðingi, hrókur
alls fagnaðar,
en þó einfari og mannafæla.
Hann var talinn sérvitur,
klikkaður og fullur,
en hann var líka
mikið og vinnu-
samt skáld - snill-
ingur jafnvel. Hér
rekur Þóra Kristín
Ásgeirsdóttir líf
þessa einstæða
höfundar í viðtöl-
um við vini hans,
fjölskyldu og sam-
ferðamenn.
Þegar Steinar Sigurjónsson var ungur
drengur á Hellissandi steyptist hann á höfuðið
ofan í grængolandi sjóinn. Ekki segir frekar af
ferðum Steinars í undirdjúpunum, enda flestum
gefið að sjá aðeins yfirborðið. Svo var einnig þama
nema þegar höfðinu skaut öðru hverju upp, þá
náði einhver nærstödd hetja taki á hári drengsins
og dró hann meðvitundarlausan upp á land. En
þó að drengurinn kæmist aftur til meðvitundar,
kaldur og hrakinn, maraði hugurinn áfram í
hálfú kafi og drengurinn átti síðar eftir að festa á
blað ferðasögu sína úr djúpinu, þá höfundur með
annan fótinn i þessum heimi og hinn í helju.
Þetta dæmalausa skáld, Steinar Sigurjónsson,
útrækt úr íslensku menningarlífi en óumdeilan-
lega meistari í sinni list, var fætt 9. mars 1928 á
Hellissandi, elsti sonur Sigurjóns Kristjánsson-
ar skipstjóra og Sigríðar Vilhelmínu Ólafsdótt-
ur. Á eftir Steinari fæddust með árs millibili fiögur
börn inn í sömu fjölskyldu, fyrst Oddný Ólafía
sem í dag er húsmóðir á Akureyri, þvínæst yngri
bræður í þessari röð; Hreiðar Hafberg, Sævar og
Kristján Stefán.
Steinar var átta ára þegar fjölskyldan fluttist til
Akraness árið 1936. Sigurjón var velmetinn skip-
stjóri og útgerðarmenn af Skaganum höfðu falast
eftir honum. Bræðurnir þrír höfðu ólík áhugamál.
„Steinar var allur í tónlistinni,“ segir Kristján Sig-
urjónsson, næstyngsti bróðirinn, „en við Hreiðar
vorum á kafi í íþróttum, og þótt allir bræðurnir
smituðust af tónlistaráhuganum var það mismikið.
Ég fór að gutla við klarinett, Hreiðar söng og spilaði
á saxófón. Sævar bróðir okkar átti það sameiginlegt
með Steinari að hafa lítinn áhuga á íþróttum; hann
lék þó stundum fótbolta en Steinar kom aldrei
nálægt neinu slíku. Þeir voru því stundum að
bralla eitthvað saman tveir meðan við vorum á fót-
boltaæfingum. Sævar fórst þegar hann var nítján
ára með mótorbátnum Val frá Akranesi.“
104
EINTAK DESEMBER