Eintak - 01.12.1993, Side 126

Ein
með
öllu
ekki beint partígalli en veðrið
bauð ekki uppá annað en ever-
last. fyrsti hvíti föstudagur vetr-
arins. og ég hafði opið leyfi til
að kanna það helsta í miðborg
reykjavíkur. það sem fer á eftir
er nokkuð tæmandi hvað gerðist. það
sem ekki gerðist kemur í eftirmála, ef
mér endist heilsa og aldur til.
er 22. hreyfingin byrj-
ar þar uppúr mið-
nætti. gott er að sjá
hvort eitthvert lífs-
mark leynist í nóttinni
með því að byrja þar.
ríkharður III.,
ámi oa róbert með nokkur skvnsamlea komment um aana lífsins en síðan.
ekki vissi ég hvar hún var, þessi sem
kallar mig alltaf músina þegar hún vill
geyma kápuna sína á 22.
sverrir vildi eitthvert skyldugáfnapróf, ég skildi þá hvað hann vildi, stuttu seinna
var ég ekki viss um hvað hann sagði, enda drekkur hann bara vatn en ég þurfti
að kveðja óla vert og pabba hans þórð, nýkominn frá heimahéraði mínu
langanesinu.
...þetta er nú alveg til að ríða manni
að fullu svona í upphafi kvölds. og
ekki má láta deigan síga.
eftir þingeyskar kveðjur lá leiðin á
hvar einu sinni var N1 --------
bar og var sá grúvaðasti
í bænum. þar fengu bar-
inngönguþeirsemvoruí Wir.!
klíkunni. enginn var viss
hver það var. það fór eftir
staffakaffinu. fór á hausinn en
einungis eftir virðingarverða tilraun
krissu og dýrleifar til að reisa hann
upp til fyrri gloríu.
þar ríkir nú þórður ægir, formaður
bjóranna, fyrir aftan barskenkinn.
í návígi við bíóbarinn
voru einhverjar rysk-
ingar. ekki er ég viss
hvað það var. á tröpp-
unum stóð einungis
kona sem greinilega m|
vissi ekki afhverju
pelsinn sinn þurfti að
detta í sundur þegar
síðasti maður út gekk
framhjá
\CUKHD\C
á hverjum degi er það helsta sem ég les hverjir voru hvar og hversvegna. kannski til að
athuga hvort ég hafi gleymt einhverju sérstöku eða afhverju mér var ekki boðið. í flestum
tilfellum er mér ekki boðið, líka feginn að vera ekki boðið, sjaldnast tel ég mig hafa misst
af einhverju, en þegar ég skil ekki afhverju ég var ekki á staðnum sárnar mér svo mikið
að ég gæti (ekki) grátið. þessvegna gladdi það mig svo mikið að fá að vera allt allstaðar.
ég var búinn að afskrifa allt því kjölfar mitt, Jói Ijósmyndari, kom heilum tveimur tímum
of seint. ég var farinn úr gallanum því það var svo heitt. með söknuði klæddist ég aftur
og kvaddi fjölskylduna.
frá kolrössu fékk ég nauðsynlegar upplýsing-
ar um hver og hvað væri að spila daginn
eftir í tunglinu
og afhverju ekki
að segja laurie
driver að loksins
myndi birtast
mynd af okkur
saman. hinn er
magnús „kjöt-
bolla" welding. annars man ég alltaf eftir því þegar ég uppgötvaði að
laurie var í helstu pönksveit breta the adverts. sú hljómsveit átti einn af
helstu þjóðsöngvum þess tímabils looking through gary gilmore's eyes.
hún kom inn
í tötrum sem
hefðu ekki
hæft flóa-
markaði
dýravemdun-
arfélagsins.
og allt ein-
hverjum gesti
að kenna eftir útskýringar tók ég stöðu
sem misskildi sem dyravörður enda þekktur
skemmtana- fyrir störf mín sem slíkur. og ég
gildi kveldis- trúði ekki rósu sem sagðist vera
ins. hagvön sem slík.
loksins komst ég á frívaktina og lenti á
eftirlitinu sem ætíð skammar mig fyrir
að opna ekki eigin stað. þrátt fyrir
skammir gægðist ég niður í kjallara.
126
EINTAK DESEMBER