Morgunblaðið - 15.02.2005, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. FEBRÚAR 2005 37
MINNINGAR
✝ Rósey SigríðurHelgadóttir
fæddist á Suðureyri
við Súgandafjörð 28.
nóvember 1921. Hún
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi mánu-
daginn 7. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Helgi Sigurðsson
formaður, f. 27. júní
1884 í Vatnsdal í
Súgandafirði, d. 23.
nóvember 1955, og
Sigrún Kristmunds-
dóttir húsfreyja, f.
25. maí 1892 á Meiribakka í Skála-
vík ytri, d. 24. mars 1974. Systkini
Róseyjar voru Sigurður Helgason,
f. 16. júlí 1912, d. 12. janúar 1982,
Kristín Helgadóttir, f. 16. septem-
ber 1914, d. 29. ágúst 2002, og Páll
Hannesson, f. 1. október 1918, d.
25. nóvember 1980.
Eftirlifandi maki Róseyjar er
Rafn Kristján Kristjánsson stýri-
maður síðar starfsmaður Sindra-
stáls, f. 28. júní 1927. Foreldrar
hans voru Kristján Kristjánsson
skipstjóri, f. 10. júlí 1893 á Ósi í
Bolungarvík, d. 16. júní 1958, og
Margrét Berentsdóttir, f. 27. des-
ember 1902 í Reykjavík, d. 2. febr-
úar 1956.
Rósey og Rafn giftust 23. sept-
ember 1956. Börn þeirra eru: 1)
Helgi Rúnar, múrarameistari, f.
22. ágúst 1954, maki Arngunnur
Fyrir átti Rósey tvö börn: Krist-
ján Ásgeir Ásgeirsson húsasmíða-
meistara, f. 5. júní 1943, d. 2. jan-
úar 1983, eftirlifandi maki Sigrún
Arnbjarnardóttir, f. 9. september
1942. Börn þeirra eru Arna Vict-
oría flugfreyja, f. 15. mars 1962,
maki Ingvar Berg Steinarsson
flugmaður, f. 6. apríl 1965; Ásgeir
Ísak, f. 26. ágúst 1964. Sigrún
Bernódusdóttir, f. 10. desember
1950, d. 25. apríl 1980, eftirlifandi
maki er Þorsteinn Guðbjartsson, f.
28. mars 1942. Börn þeirra eru
Hermann Björn múrarameistari,
f. 6. september 1969, maki Jenný
Árnadóttir bankastarfsmaður.
Helgi sölumaður, f. 28. ágúst 1970,
maki Lára Huld Björnsdóttir
nemi. Elín Kristín, f. 7. maí 1968,
maki Ove Nilson, f. 3. febrúar
1970.
Rósey ólst upp fyrstu ár ævi
sinnar á Suðureyri við Súganda-
fjörð. Um tvítugt fluttist hún til
Ísafjarðar og nam við Húsmæðra-
skólann á Ísafirði og starfaði um
skeið á Fjórðungssjúkrahúsinu.
Leið hennar lá suður til Reykja-
víkur þar sem hún gerðist þerna á
strandskipinu Esju og starfaði síð-
ar sem saumakona hjá Sjóklæða-
gerðinni. Lengstan hluta starfsævi
sinnar vann Rósey ýmis störf á
Hótel Loftleiðum auk þess sem
hún rak stórt heimili og sinnti hús-
móðurstörfum. Rósey sat um hríð
í varastjórn Félags starfsfólks
veitingahúsa. Hún hafði gaman af
taflmennsku og var ein fárra
kvenna félagi í Taflfélagi Reykja-
víkur.
Útför Róseyjar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
R. Jónsdóttir gjald-
keri, f. 15. apríl 1955.
2) Sigríður Svava,
garðyrkjufræðingur,
f. 22. janúar 1957,
maki Pálmi Finnboga-
son stjórnmálafræð-
ingur, f. 19.maí 1964,
dóttir þeirra er Auður
Tiya, f. 30. nóvember
2001. 3) Margrét,
garðyrkjufræðingur,
f. 19. apríl 1959, maki
Sæmundur Hólmar
Sverrisson fram-
kvæmdastjóri, f. 2.
mars 1957, barn
þeirra er Sara Hrönn, f. 13. nóv-
ember 1997. Börn Margrétar eru
Freyr, f. 11. september 1987, og
Thelma Rós, f. 23. ágúst 1988.
Barn Sæmundar er Helgi Már, f.
21. janúar 1982. 4) Kristján, tré-
smiður, f. 19. apríl 1959, maki Íris
Ösp Birgisdóttir, f. 26. ágúst 1965,
barn þeirra er Rafn Kristján, f. 4.
ágúst 1999. Börn Kristjáns eru
Kolbrún Marí, f. 31. október 1982,
barn Kolbrúnar er Marína, búsett
í Noregi, Anton, f. 4. janúar 1983,
og Rósey, f. 11. október 1993.
Börn Írisar eru Sara, f. 5. júlí
1988, og Sofía, f. 24. mars 1990. 5)
Auður, kennari, f. 14. janúar 1963,
maki Hreinn Þorkelsson kennari,
f. 23. júlí 1959. Börn þeirra eru
Atli Rafn, f. 29. janúar 1989, Hlyn-
ur, f. 23. ágúst 1994, og Haukur, f.
3. ágúst 1997.
Mín kæra tengdamóðir er fallin
frá, eftir glímu við heilsubrest sitt
síðasta ár. Hún var annars hraust
allt sitt líf og aldrei leið hún skort,
en þó var lífið enginn vangadans á
hefluðum gólfborðum. Rósey eign-
aðist tvö börn fyrir hjónaband,
sem hún kom ungum í fóstur. Hún
missti þau svo bæði á besta aldri
úr krabbameini. Yngsti sonurinn
var svo nær horfinn henni fyrir
ellefu árum, en lánið lék þá við
okkur öll. Elskulegum eiginmanni
sínum, Rafni Kristjáni, giftist Rós-
ey 35 ára gömul og átti með hon-
um fimm yndisleg börn. Þar blæða
nú dýpstu sárin; sár sem aldrei
gróa, en lærist að lifa með. Megi
þau finna frið í hjarta við yl minn-
inganna.
Rósey átti gott og létt skap, sem
mótaði lífsviðhorf hennar, sem ein-
kenndist af hlýju og umhyggju,
æðruleysi og rósemi við fjölskyldu
sína. Dómhörð gat hún þó verið og
ekki laust við að hún brygði fyrir
sig blótsyrði til áhersluauka, eink-
um ef hallaði á hennar nánustu.
Hún var sístarfandi, bæði heima
hjá sér og þegar hún kom í heim-
sókn til barnanna sinna. Heimilis-
haldið var hennar ær og kýr og
hún vildi heldur brjóta saman
þvott og raða í skápa eða vaska
upp til að létta undir með heim-
ilinu. Hún þoldi ekki deilur og ill-
indi hún Rósey litla, eins og
tengdapabbi kallaði hana. Alltaf
reyndi hún að bera klæði á vopn ef
systkinunum varð sundurorða og
einatt tilbúin að hlusta á vandmál
og leggja inn gott orð til lausnar.
Það var stutt í hláturinn og brosið.
Jafnvel áfallið fyrir ári síðan, sem
hamlaði mjög hreyfi- og ferðagetu
hennar, dró ekki úr glettni og
gleði hennar þegar hún hitti fólk.
Ég veit hún bölvaði í hljóði og í
einrúmi, en hún var svo mikil fé-
lagsvera, gladdist svo innilega við
heimsóknir að hún ýtti sínum
vandræðum frá sér eins og hverju
öðru fánýti til þess að njóta gest-
komunnar. Barnabörnunum var
hún ástrík amma og ófáum mol-
anum laumaði hún á litla tungu.
Hún var óspör á að ljá börnum
sínum kraftana við barnapössun,
þegar borgarsollurinn lokkaði þau
út á lífið. Hún var líka haldin
ólæknandi forvitni og kunni þá list
að spyrja spjörunum úr. Því höfum
við tengdabörnin öll kynnst, enda
erfist þessi eiginleiki mjög sterkt
frá henni í kvenlegginn!
Það sé ég fyrir mér að þegar
hún verður búin að jafna sig eftir
búferlaflutningana, sitji hún efra
og reki garnir úr englum á báðar
hendur, með bros á vör og Löwen-
bräu í glasi. Þá fer hún örugglega
að huga að því við Gabríel að raða
húsgögnunum upp á nýtt og segja
leikurunum í bíómyndunum til og
ávíta þá fyrir vitleysurnar sem
þeir gera. Það er næsta víst að
hún á eftir að taka hring eða tvo;
það ku vera bærilegustu golfvellir
í Paradís. Ég er þess fullviss að
þegar það augnablik nálgast að ég
renni í himnahlaðið verði hún búin
að hella upp á og kíkja á postulínið
hjá Pétri og finna heppilega hald-
könnu undir kaffið handa mér. Þá
verða fagnaðarfundir.
Hreinn Þorkelsson.
Elsku amma, sem var alltaf svo
góð við okkur, er nú búin að
kveðja. Hún var alltaf í góðu skapi
þegar við hittum hana og var
endalaust að gefa okkur eitthvað.
Amma vildi alltaf vita hvað við
vorum að bauka og vildi að okkur
gengi sem best. Hún var svo róleg
og saklaus sál. Við þökkum fyrir
allan tímann, sem hún gaf okkur
með sér, og vonum að henni líði
alltaf vel í Paradís.
Atli Rafn, Hlynur og Haukur.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast mágkonu minnar Rós-
eyjar Helgadóttur.
Ég hef þekkt hana í meira en
hálfa öld, eða frá því að Rafn
bróðir kynnti mig fyrir henni um
miðjan sjötta áratug síðustu ald-
ar. Í allan þennan tíma er mér
minnisstætt, hve ánægjulegt og
þægilegt var að koma til þeirra í
Reykjavík, því oft þarf lands-
byggðarfólk til höfuðborgarinnar
að leita. Mér er sérstaklega
minnisstæð alúð hennar og hjálp
við okkur Láru í veikindum
drengjanna okkar Ingólfs 1978 og
Berents 1992, sem urðu að dvelja
langan tíma á sjúkrahúsi í
Reykjavík, annar vegna hvítblæð-
is, hinn vegna mótorhjólaslyss.
Þennan tíma áttum við Lára
hauk í horni, þar sem Rósey og
Rafn voru. Allt var gert til að
létta okkur byrðina þennan erfiða
tíma og ekki síst Láru. Hún var
allan tímann hjá drengjunum
meðan á veikindum þeirra stóð og
var þá mikið hjá þeim Rafni og
Róseyju.
Það er ómetanlegt að eiga slíka
vini, og verður seint eða aldrei að
fullu þakkað.
En við Lára minnumst fleira
frá kynnum okkar við Róseyju en
hjálpsemi hennar og hlýhugar í
erfiðleikum okkar. Hún var frá-
bær ferðafélagi, tók yfirleitt öllu
með jafnaðargeði, var jákvæð og
glaðlynd og vildi gott úr öllu
gera. Margar ferðir fórum við
saman með börn okkar þegar þau
voru ung, og er mér minnisstætt
hvað þær tókust allar vel, þó að
skiptust á skin og skúrir í veðri
þá gerðist það aldrei í samskipt-
um okkar. Rósey og Lára náðu
einstaklega vel saman, svo aldrei
bar skugga á, og lá þar að baki
einlæg vinátta og gagnkvæm
virðing.
Margs fleira er að minnast úr
fari þessarar góðu konu, t.d. hafði
hún gaman af að tefla og var
ágætur skákmaður, en umhyggj-
an fyrir börnum, bónda og heimili
sat alltaf í fyrirrúmi hjá henni.
Hún var fórnfús, dugleg og sann-
ur fulltrúi þeirrar kynslóðar sem
nú er að hverfa.
Að lokum viljum við hjónin
votta ástvinum og ættingjum
Róseyjar okkar dýpstu samúð.
Við vitum að minning hennar lifir
hjá okkur öllum um ókomin ár.
Lára og Hafsteinn.
RÓSEY
HELGADÓTTIR
✝ Jóna JanusínaGuðjónsdóttir
fæddist á Vífilsmýr-
um í Önundarfirði 6.
janúar 1907. Hún lést
á Sólvangi í Hafnar-
firði 2. febrúar síð-
astliðinn. Hún var áð-
ur búsett í Miðvangi
41 í Hafnarfirði. For-
eldrar hennar voru
Helga Einarsdóttir á
Selabóli í Önundar-
firði, f. 31. des. 1866,
d. 23. okt. 1938, og
Guðjón Sigurðsson, f.
í Trostansfirði 28.
okt. 1868, d. 31. des. 1937. Þau
bjuggu síðast í Efrihúsum í Önund-
arfirði. Jóna átti átta systkini, þrjú
dóu í frumbernsku. Hin voru Hólm-
fríður, Guðjón, María, Guðbjartur
og Ágústa og eru þau öll látin.
Jóna giftist 2. janúar 1932 Magn-
úsi Jónatanssyni frá Hóli í Önund-
Börn þeirra eru Óli Bjarkar, f. 30.
ágúst 1976, í sambúð með Aliciu
Rodrigues Prieto, dóttir þeirra er
Violeta. Hulda, f. 20. febúar 1982, í
sambúð með Erni Smára Blumen-
stein, þeirra sonur er Leifur. Sig-
rún, f. 7. desember 1984. 3) Ágúst
Björn, f. 6. nóvember 1960, kvænt-
ur Margréti Steingrímsdóttur, f.
24. apríl 1967. Synir Ágústs og
Guðbjargar Jónsdóttur eru Örn
Ingi, f. 18. ágúst 1983, í sambúð
með Mörtu Dís Stefánsdóttur, og
Hinrik Þór, f. 5. maí 1989. Börn
Margrétar eru Íris Tinna Mar-
grétardóttir og Þorsteinn Bjarni
Viðarsson.
Jóna og Magnús hófu búskap í
Tungu og byggðu síðan nýbýli á
Grund í landi Hóls. Vegna veikinda
Magnúsar fluttu þau til Flateyrar
1942, síðan til Reykavíkur 1949 og
að síðustu til Hafnarfjarðar.
Jóna vann almenna verka-
mannavinnu fram undir sjötugt.
Hún stundaði nám í Húsmæðra-
skólanum á Staðarfelli veturinn
1930–1931.
Útför Jónu fer fram frá Hafnar-
fjarðarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.
arfirði, f. 2. janúar
1897, d. 30. mars 1985.
Dóttir þeirra er Sig-
ríður Hulda Magnús-
dóttir, f. 18. mars
1934, gift Hinriki S.
Vídalín Jónssyni, f. 25.
ágúst 1932 í Hafnar-
firði. Foreldrar hans
voru Jón Vídalín Hin-
riksson, f. 8. des. 1904,
d. 20. apríl 1961, og
Guðrún Einarsdóttir,
f. 3. maí 1900, d. 17.
ágúst 1976. Synir
Huldu og Hinriks eru:
1) Jón Svavar Vídalín,
f. 6. des 1952, maki Guðrún S. Júl-
íusdóttir, f. 22. febrúar 1955. Dæt-
ur þeirra eru Brynja Björk, f. 1.
apríl 1979, í sambúð með Valgeiri
Sigurðssyni, og Kristín María, f. 16.
nóvember 1985. 2) Magnús Jónat-
an, f. 5. nóvember 1954, maki Guð-
ríður Aadnegard, f. 4. maí 1955.
Amma Jóna var ekki bara langa-
langamman mín heldur var hún líka
góð vinkona mín. Ég fór stundum
með ömmu Huldu að heimsækja hana
og hún var alltaf svo glöð. Við amma
Jóna vorum góðir vinir. Hún átti
heima hjá öllu gamla fólkinu á Sól-
vangi en núna er hún búin að flytja
upp á himininn til hans Guðs. Hún er
búin að breytast í engil og ætlar að
vera með hinum englunum. Amma
Jóna er samt ennþá vinkona mín.
Elsku amma Jóna, takk fyrir hvað
þú varst alltaf góð vinkona mín og ég
sendi þér koss í hjartað frá mér.
Leifur Blumenstein.
Elsku langa, þá ertu farin frá okk-
ur. Ég á eftir að sakna þín mikið, þó
svo að mér finnist liðinn dálítill tími
síðan þú fórst. Þú veist hvað ég
meina. Eins og nokkrir aðrir átti ég
mjög erfitt með að koma að heim-
sækja þig á síðustu árum því að þú
varst smátt og smátt að hverfa. Mér
fannst svo erfitt að tala við þig af því
að þú mundir ekki eftir mér. En ég
vona að þú eigir eftir að fyrirgefa mér
það vegna þess að þó að ég kæmi ekki
hugsaði ég oft til þín.
Ég á svo margar góðar minningar
um okkar tíma saman, þá allra helst
þegar við flugum saman til Hólmavík-
ur til að hitta ömmu og afa í húsbíln-
um. Þú varst svo hrædd að ég hélt í
höndina á þér allan tímann, enda var
þetta líka einhver smá rella. En ég
verð að viðurkenna að ég var líka
svakalega hrædd en ég reyndi að fela
það. Þetta var alveg frábært ferðalag
sem ég mun aldrei gleyma. Svo nátt-
úrlega allar þær stundir sem við átt-
um saman á Miðvangi 41. Eftir skóla
eða bara í fríi. Við töluðum saman um
heima og geima og svo spiluðum við
líka helling. Þú meira að segja vannst
mig í kleppara, á þínum aldri.
Nú þegar þú ert farin, vona ég að
þú hafir fundið innri frið og hver veit
nema þú og langafi hafið fundið hvort
annað aftur einhvers staðar.
Ég mun aldrei gleyma þér og ég er
svo þakklát fyrir að hafa fengið að
hafa þig í mínu lífi svona lengi. Margir
eru nefnilega ekki svo heppnir.
Blessuð sé minning þín, elsku
langamma mín. Megi Guð geyma þig.
Þín
Brynja Björk.
JÓNA JANUSÍNA
GUÐJÓNSDÓTTIR
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
SIGURBJÖRG BJARNADÓTTIR
Bakkabakka 4a,
Neskaupstað,
lést af slysförum á Kanaríeyjum fimmtudaginn
10. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hjörtur Árnason,
Bjarni Jóhannsson, Ingigerður Sæmundsdóttir,
Gyða María Hjartardóttir, Jóhann G. Kristinsson,
Lára Hjartardóttir, Sigurður Indriðason,
Birna Bjarnadóttir, Guðmundur Bjarnason,
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÁSA LILJA ARNÓRSDÓTTIR,
Elliheimilinu Grund
Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 13. febrúar.
Sveinn Mýrdal Guðmundsson,
Sveinn Reynir Sveinsson, Naiyana Pornpadung,
Hörður H. Bjarnason,
Sigríður Ása Harðardóttir, Þröstur Hjartarson,
Bjarni Einar Harðarson, Ebru Gunaydin,
Katla Guðrún Harðardóttir
og barnabarnabörn.