Morgunblaðið - 15.02.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. FEBRÚAR 2005 41
MINNINGAR
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
Safamýri 48,
Reykjavík,
síðast til heimilis á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 16. febrúar kl. 13.
Unnar Þór Sigurleifsson,
Margrét Sigurleifsdóttir, Elías Hartmann Hreinsson,
Elísa Sirrý Elíasdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR JÓNU GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Hrafnistu fyrir frábæra umönnun þann tíma er
hún dvaldi þar.
Elínborg Margrét Sigurbjörnsdóttir, Reynir Kristjánsson,
Elías Már Sigurbjörnsson, Jónína Gyða Ólafsdóttir,
Anna Björg Sigurbjörnsdóttir, Björn Þ. Björgvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur hlýhug
og vináttu við andlát og útför elskulegs eigin-
manns, föður, tengdaföður og afa okkar,
HJALTA GUÐMUNDSSONAR,
Bæ,
Árneshreppi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks
deildar 11G, Landspítala v. Hringbraut.
Guðbjörg Þorsteinsdóttir,
Steinunn Hjaltadóttir,
Jensína Hjaltadóttir, Guðni Þór Hauksson,
Pálína Hjaltadóttir, Gunnar H. Dalkvist,
Birna Hjaltadóttir,
Þorsteinn Hjaltason,
Manya, Unnur og Vilborg.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og út-
för móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu
INGIBJARGAR ÖRNÓLFSDÓTTUR,
Sunnubraut 26,
Akranesi.
Guð blessi ykkur öll
Börn, tengdabörn,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn,
BIRGIR ÁRNASON
lést á heimili sínu þann 2. febrúar sl.
Útförin fór fram frá Skagastrandarkirkju þann 10. febrúar sl.
Alúðarþakkir fyrir sýnda hluttekningu, vináttu og alla veitta aðstoð.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Inga Þorvaldsdóttir,
Straumnesi, Skagaströnd.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ARNÓR ÞORKELSSON
málari
frá Arnórsstöðum,
Skipasundi 87,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir miðvikudaginn
9. febrúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtu-
daginn 17. febrúar kl. 13.00.
Hulda Ingvarsdóttir,
Ingþór Arnórsson, Guðný Sigurbjörnsdóttir,
Sigríður Arnórsdóttir, Svavar Þórhallsson,
afabörn og langafabörn.
Við þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
föður okkar,
GUNNARS FRIÐRIKSSONAR
frá Látrum
í Aðalvík.
Sérstakar þakkir til Slysavarnafélagsins
Landsbjargar.
Sæmundur, Friðrik,
Rúnar og Guðrún Gunnarsbörn
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og systur,
ÓLAFAR ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Ísafirði,
Sæviðarsundi 15,
Reykjavík.
Þá eru sérstakar þakkir til allra þeirra sem önnuðust hana í veikind-
unum.
Ólafur G. Viktorsson, Guðný Tryggvadóttir,
Steinar Viktorsson, Jórunn Andreasdóttir,
Bergljót Viktorsdóttir, Eysteinn Yngvason,
Hafsteinn Viktorsson, Borghildur Ísfeld Magnúsdóttir,
Júlíus S. Ólafsson, Sigríður Claessen
og barnabörn.
fjölskyldunni allri okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum þeim
styrks til handa. Við kveðjum góðan
dreng með trega og kærri þökk.
Brynja Dís.
Jóhannes Kr. Guðmundsson var
sannur og einlægur jafnaðarmaður.
Hann var jafnaðarmaður af djúpri
hugsjón. Í honum var eðalmálmur í
gegn og enginn verðskuldaði frekar
nafngiftina eðalkrati en hann. Óeig-
ingjarn, ávallt reiðubúinn til að
miðla af sjóði ómetanlegrar póli-
tískrar reynslu, hjartahlýr og fullur
af kátínu. Hann hafði sérstaklega
falleg augu, sem voru hlý og djúp, og
blikuðu af glettni. Í kringum hann
var alltaf gleði og kæti. Jói var ein-
stök félagsvera, og gæddur ótrúleg-
um skipulagshæfileikum. Það sýndi
sig þegar hann tók að sér að skipu-
leggja sumarferðir Alþýðuflokksins.
Eitt sumarið fóru á áttunda hundrað
manns með flokknum til Eyja, og Jói
sagði sjálfur að það hefði verið þvílík
þröng um borð í Herjólfi að formað-
urinn sjálfur, Benedikt Gröndal,
hefði átt fullt í fangi með að komast í
brúna til að halda ræðu!
Jóhannes Kr. Guðmundsson var
einn af þeim sem báru uppi starf Al-
þýðuflokksins í Reykjavík um ára-
tugi og sérlega gaman að vinna með
honum og Garðari svila hans Jens-
syni. Jói var enginn aukvisi þegar
kom að kosningum. Hann var burð-
arásinn í sigri Vilmundar í prófkjör-
inu sem var undanfari sigursins
1978. Hann var ósínkur á þá reynslu
þegar hann og fleiri góðir félagar í
Alþýðuflokknum tóku þátt í að
skipuleggja prófkjörið 1991. Fyrir
þá aðstoð hans gat ég aldrei full-
þakkað, fremur en öll þau góðu ráð
sem hann gaf mér löngum síðar.
Í samræmi við jafnaðarhugsjón
sína tók Jóhannes þátt í íslensku
samfélagi. Hann vildi vernda lítil-
magnann og rétta þeim hjálparhönd
sem þurftu. Sjálfur lenti hann í erf-
iðum veikindum sem hann mætti af
einstöku og aðdáunarverðu æðru-
leysi. Eftir dvöl á Reykjalundi beitti
hann sér fyrir stofnun samtaka
lungnasjúklinga og varð fyrsti for-
maður þeirra. Því hlutverki sinnti
hann af natni og elju og þreyttist
ekki á að brýna fyrir okkur félögun-
um að það væri skylda okkar sem
jafnaðarmanna og þingmanna að
gera miklu betur við heilbrigðiskerf-
ið.
Þegar Samfylkingin var stofnuð
studdi hann hreyfinguna af sömu
einurðinni og baráttugleðinni og
hann studdi Alþýðuflokkinn áður.
Þegar sló í bakseglin á fyrstu árum
flokksins og ekki sá alltaf til lands í
stórsjóunum brást ekki að Jói var
fyrstur á dekk til að undirstrika fyr-
ir áhöfninni að mótlætið herti menn
bara. Jóhannes Kr. Guðmundsson
var ómetanlegur félagi og fyrir hönd
Samfylkingarinnar færi ég honum
bestu þakkir fyrir öll hans góðu
störf í þágu hreyfingarinnar um ára-
tugi. Ég bið Guð að blessa eiginkonu
hans, Guðlaugu, og fjölskyldu
þeirra.
Össur Skarphéðinsson.
Jóhannes Guðmundsson var
hjartalagskrati. Lífssýn hans og lífs-
skoðun var sá kristni arfur að við
höfum skyldur við náungann, að
okkur kemur við líðan þeirra, sem
ekki geta búið sér viðunandi lífs-
máta, sakir æsku eða elli, ómegðar
eða sjúkdóma. Fyrir rúmri öld varð
til stjórnmálahreyfing, sem gerði
þessa lífssýn að stefnu sinni, hún
kallar sig sósíaldemókrata – jafnað-
armenn.
Jafnaðarstefnan var því Jóhann-
esi jafn eðlileg og laufið er trénu.
Hann gekk í Alþýðuflokkinn og
hjartalagskratinn varð löggiltur
sósíaldemókrati, sem kunni fræðin.
Jóhannes sótti ekki eftir vegtyll-
um eða völdum innan Alþýðuflokks-
ins. Hann vék sér þó ekki undan
slíku þegar eftir var leitað, sem oft
var. Hann var félagslegur atgerv-
ismaður og hafði áhrif langt umfram
titla og embætti.
Jóhannes vann mikið fyrir Al-
þýðuflokkinn. Ein af ákvörðunum
hans, þegar hann var framkvæmda-
stjóri Alþýðublaðsins, var að ráða
Jón Baldvin sem ritstjóra blaðsins,
til þess eins og hann sagði, að skapa
Jóni aðstæður til að vinna að pólitík.
Alþjóð veit hvað varð, en enginn veit
hvað orðið hefði ef Jóhannes hefði
látið ógert að leiða saman Alþýðu-
flokkinn og Jón Baldvin.
Einn af hæfileikum Jóhannesar
var þrívíð sköpunargáfa. Hann
hannaði og lét smíða ketil til að
kynda íbúðahús, hann mátti kynda
með rafmagni, kolum, mó, timbri og
olíu. Ketilinn kallaði hann Nýtil og
var það réttnefni. Mér hefur komið
þessi uppfinning í hug þegar strjál-
býlið kveinkar sér undan óniður-
greiddu rafmagni. Jóhannes var í
þessu eins og ýmsu öðru, nokkuð á
undan sinni samtíð.
Lundarfar Jóhannesar var ein-
stakt, oft eins og náðargáfa. Hann
hafði glaðlega, jákvæða og gefandi
lund. Enginn var lengi reiður eða
leiður í návist hans. Þó var hann
enginn brandarakarl eða trúður.
Hann var flæðandi lind af einlægni,
hlýju, gleði og æðruleysi. Líklega
var sú lind hans dýrasta eign og
mesti styrkur. Jóhannes lenti í mikl-
um veikindum og fór í afar stóra
skurðaðgerð á lungum. Líf hans
hékk þá oft á bláþræði og sextán eða
átján sinnum í þeirri legu lenti hann
á gjörgæsludeild, en aldrei æðraðist
hann og aldrei hvarf honum kímnin
né brosið í augunum. Þegar hann fór
að hjarna við var hann sendur á
Reykjalund. Þar gerði hann sér
grein fyrir að lungnasjúklingar
gætu haft stuðning hver af öðrum. Á
Reykjalundi beitti hann sér fyrir
stofnun Samtaka lungnasjúklinga og
var kjörinn fyrsti formaður þeirra.
Í dag er kveðjustund og nú skilur
leiðir. Við hjónin þökkum Jóhannesi
og hans góðu konu, fyrir allar dýr-
mætu stundirnar sem við áttum
saman: Í Skerjó, Reyrengi og Skeifu
á flokksþingum og fundum, ferða-
lögum og mannamótum. Við þökk-
um fyrir gleðistundirnar, rauna-
stundirnar og sigurstundirnar. Mest
þökkum við þó fyrir einlægu vinátt-
una, sem við áttum alltaf vísa, í ranni
þeirra Jóhannesar og Guðlaugar.
Elsku Lauga, þú og börnin missið
nú mest en þið eigið líka mest af
dýrmætum minningum um góðan
mann og félaga, föður og afa. Það er
okkar bæn að þær minningar megi
vera ykkur huggun harmi gegn.
Kristín Viggósdóttir,
Birgir Dýrfjörð.
Jóhannes Guðmundsson var ekki
bara framkvæmdastjóri Alþýðu-
blaðsins og fulltrúi atvinnurekand-
ans gagnvart okkur, eins og hann
sagði oft hlæjandi með kímni í aug-
um, hann var líka vinur og félagi.
Hann bar í sér sumt af því fínasta í
mannlegum samskiptum sem okkur
fannst sjálfsagt að ætti sér upphaf í
dýpstu rótum jafnaðarstefnu. Það
voru forréttindi að starfa á litlu blaði
með mikla sögu í kompaníi við eld-
huga og gott fólk. Á sinn hátt var
nýr dagur eins og nýtt líf – launa-
vinnan eins og langskólanám – og
Alþýðublaðið eins og akademía. Jó-
hannes Guðmundsson gerði ekki
kröfu til rektorsembættisins í þeim
skóla. Hann kenndi okkur hins veg-
ar eitt og annað um lífið og tilveruna
sem aðrir höfðu ekki inngrip í. Jó-
hannes Guðmundsson kenndi okkur
til dæmis að til væru fleiri hendur en
ósýnileg hönd markaðarins. Hann
minnti okkur á með sjálfum sér að
líka væri til hjálparhönd, sýnileg og
ósýnileg, hlý og sterk. Við þökkum
Jóa samfylgdina og fjölskyldu hans
vottum við samúð okkar.
Helgi Már Arthursson,
Garðar Sverrisson.
 Fleiri minningargreinar um Jó-
hannes Kr. Gumundsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Halldór
og Anna Kr., Pétur Jónsson, Þráinn
Hallgrímsson, Guðmundur Haralds-
son, Árni Þórarinsson og Björn
Vignir, Bjarni P. Magnússon, Ingi
Dóri, Helgi Hróðmarsson, Leó M.
Jónsson, Félagar í Súpufélafélag-
inu.