Morgunblaðið - 16.04.2005, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. APRÍL 2005 45
MINNINGAR
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LAUFEY HALLDÓRSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Laugarásvegi 5,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir þriðjudaginn
12. apríl sl.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju miðvikudaginn
20. apríl kl. 15.00.
Helga Guðmundsdóttir,
Halldór Guðmundsson, Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Gunnar Guðmundsson, Sigrún E. Einarsdóttir,
ömmubörn og aðrir aðstandendur.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis á Týsgötu 4b,
Reykjavík,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðný Benediktsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Jón E. Benediktsson, Brynja Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Sveinn föðurbróður
minn var jarðsunginn
fimmtudaginn 7. apríl
frá Bústaðakirkju.
Síðast þegar ég hitti hann var hann
ern og hress að vanda og virtist
ekki kenna sér neins meins. Svo
ber sláttumaðurinn að dyrum með
sjúkdóm sem dró hann mjög hratt
niður.
Svenni frændi eins og hann var
kallaður á mínu heimili var ekki
alltaf í reglulegu sambandi en
ávallt reiðubúinn til aðstoðar ef
með þurfti. Skemmtilegur maður,
léttur í skapi, vel upplýstur um
þjóðmálin, skrollaði létt á errinu,
og alltaf stutt í brosið.
Svenni var mikilvæg stoð við föð-
ur minn þegar þeir bræður keyptu
saman land í Norðlingaholti og
byggðu þar hesthús og hófu garð-
rækt. Svenni þurfti ekki sérlega á
þessu verkefni að halda en vildi
hjálpa bróður sínum við hans hugð-
arefni. Það voru margar góðar
stundir sem við áttum þar saman
með Svenna frænda og sérlega eft-
irminnileg endurbygging á jarðhúsi
sem ætíð var nefnt garðkofinn.
Svenni starfaði mikinn hluta síns
ferils sem kennari við Iðnskólann í
Reykjavík, hann var vel liðinn af
samstarfsfólki og nemendum. Þá
hvatti hann okkur systkin til að
stunda skóla af fullum hug og einn-
ig að sækja fram til framhalds-
náms. Þessi hvatning hefur reynst
okkur vel og reynum við eftir
mætti að fylgja þeim leiðbeiningum
sem við fengum.
Svenni frændi reyndist mér vel
þegar hann stóð mér við hlið sem
svaramaður minn á brúðkaupsdag
okkar hjóna á Þingvöllum 1994, hár
og myndarlegur, rólegur og yfir-
vegaður. Hann og Sigga kona hans
gáfu okkur hjónum góð ráð sem
hafa dugað vel fram á þennan dag.
Mér er sérlega eftirminnileg
stund þegar Svenni frændi og
Sigga kona hans heimsóttu okkar
nýfæddu dóttur á fæðingardeild-
ina, þar sem hann gaf henni lítinn
hvítan bangsa. Þessi bangsi sem
gengur ætíð undir nafninu Svenni
SVEINN
ÞORVALDSSON
✝ Sveinn Þorvalds-son fæddist á
Skúmsstöðum í Vest-
ur-Landeyjum 16.
júní 1926. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans í Landakoti
að kvöldi 18. mars
síðastliðins og var
útför hans gerð frá
Bústaðakirkju 7.
apríl.
Bangsi, hefur fylgt
henni alla ævi síðan og
hefur verið henni stoð
í erfiðum flutningum á
milli heimsálfa.
Nú er hann Svenni
frændi allur, og sárt
þykir mér að hafa ekki
náð að kveðja hann og
þakka fyrir þann
stuðning sem hann
hefur verið mér og
mínu fólki. Ég vil
senda Siggu ekkju
Sveins okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Þau voru alltaf svo
samrýnd, gerðu alla hluti í miklu
jafnvægi sín á milli og við umhverf-
ið.
Vertu sæll, Svenni frændi, og
þakka þér fyrir allt og allt. Blessuð
sé minning þessa góða og lífsglaða
manns.
Jónas Tryggvason,
Moskvu.
Elskulegur vinur mömmu og
pabba er allur. Þessum manni
verður erfitt að gleyma. Það var
fyrir ekkert svo ýkja mörgum ár-
um síðan að ég ásamt foreldrum
mínum og systkinum bjó í Geit-
landi 4 eins og Svenni og Sigga.
Þar kynntist ég þeim hjónunum.
Oftar en ekki áttum við okkar góðu
stundir inni í stofunni heima hjá
þeim. Þessar stundir eru mér
ógleymanlegar. Nánast daglega
bankaði ég á hurðina eða læddist
inn um svalahurðina hjá Siggu og
Svenna og spurði hvort ég mætti
ekki koma í heimsókn. Alltaf var ég
velkomin, þó svo þau væru nýkom-
in heim úr vinnunni. En það skipti
ekki máli, við lögðum okkur þá
bara saman í sófanum góða og
fengum okkur svo poppkorn eftir
lúrinn. Þetta eru stundir sem ég
mun aldrei gleyma.
Elsku Sigga mín, við samhryggj-
umst þér innilega. Missirinn er
mikill.
Hrafnhildur, Baldur
og Conny.
Fallin er frá mikil
sæmdarkona, Ingi-
björg Daníelsdóttir,
eða Inga Dan eins og
hún var gjarnan nefnd í
hópi ættingja, vina og
sveitunga í Hafnarfirðinum. Hún
setti svip á bæinn. Var alls staðar vel
kynnt, enda gegnheil og dugmikil.
Og alltaf stutt í hlýtt brosið.
Inga Dan var alla tíð einörð og föst
fyrir í sinni pólitísku afstöðu. Hún
var jafnaðarmaður. Sannkallaður
Hafnarfjarðarkrati. Okkar leiðir
lágu ekki síst saman í starfi á vegum
Alþýðuflokksins í Hafnarfirði og á
það samstarf og vináttu bar aldrei
skugga. Hún var ein af traustustu
INGIBJÖRG
DANÍELSDÓTTIR
✝ Ingibjörg Dan-íelsdóttir fæddist
í Reykjavík 18. októ-
ber 1924. Hún lést á
St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði 8. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 15. apríl.
stoðum flokksins, þeg-
ar ég ungur að árum
hóf að starfa innan
hans. Þá strax og allar
götur síðar var afskap-
lega gott að leita til
hennar um smátt og
stórt. Hún var ævin-
lega boðin og búin að
leggja lið.
Inga Dan gegndi
fjölmörgum trúnaðar-
stöðum fyrir Alþýðu-
flokkinn og sinnti þeim
öllum með miklum
ágætum. Hún var hins
vegar ekki þeirrar
gerðar, að hún ýtti sjálfri sér fram.
Það var ekki hennar eðli. En væri
hún beðin um að taka að sér verk-
efni, þá vékst hún ekki undan og
gekk til þeirra verka af þeim krafti
og dugnaði sem einkenndi allt henn-
ar líf.
Við jafnaðarmenn í Hafnarfirði
sjáum á bak góðum og félaga og vini.
Það er með mikill virðingu og þökk
sem hún Inga Dan er kvödd hinstu
kveðju. Ég veit að þar tala ég fyrir
hönd okkar jafnaðarmanna, Sam-
fylkingarfólks í Firðinum.
Inga Dan skilur eftir sig stóran
ættboga. Fólkið hennar Ingu Dan,
sem ég þekki vel til, hefur fengið
góða arfleifð frá ættmóðurinni. Ætt-
menni hennar eiga það sammerkt, að
þar fer harðduglegt sómafólk með
hjartað á réttum stað. Söknuður ætt-
ingja hennar og vina er mikill og
sorgin sár við kveðjustund. En minn-
ing um góða konu linar þrautir, sem
og Guðs mildi.
Guð blessi minningu Ingibjargar
Daníelsdóttur.
Guðmundur Árni Stefánsson.
Okkur langar með
örfáum orðum að minn-
ast afa okkar, Gunnars
Sigurðssonar.
Í dag kveðjum við
þig, elsku afi okkar, og minnumst
margra samverustunda. Alla þá tíð
sem við munum eftir þér munum við
varðveita í minningum okkar.
Við minnumst þess að þegar við
vorum yngri komum við oft í sveitina.
Amma var alltaf með tilbúið góðgæti
handa okkur og þú sast á stólnum við
eldavélina og brostir og hlustaðir á
okkur. Við gátum endalaust talað
saman um allt. Það var alltaf svo
gaman í sveitinni, við hlökkuðum allt-
af svo til að koma, það var svo gaman.
Ég (Sonja) hjálpaði oft til við bústörf-
in. Þú kenndir mér margt þar sem er
svo ólíkt öðrum verkum sem ég hef
unnið, en það var ávallt gaman. Ég
GUNNAR
SIGURÐSSON
✝ Gunnar Sigurðs-son fæddist á
Smiðjuhólsveggjum í
Álftaneshreppi 7.
október 1915. Hann
lést á sjúkrahúsi
Akraness á páska-
dag, 27. mars síðast-
liðinn og var jarð-
sunginn frá Borgar-
neskirkju 2. apríl.
kom oft á sumrin til
ykkar, enda er ég al-
gjört sveitabarn.
Við munum ávallt
sakna þín og sveitarinn-
ar þinnar í Leirulækja-
seli, það var alltaf svo
gott að koma heim til
þín og ömmu.
Þessar góðu minn-
ingar og fleiri munu
ávallt geymast í hjört-
um okkar.
Þú munt lifa í hugum
þeirra sem þig þekktu
og unnu þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
Margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku hjartans amma, við viljum
votta þér okkar dýpstu samúð vegna
fráfalls þíns góða eiginmanns.
Elsku afi, hvíldu í friði. Megi Guð
geyma þig og varðveita.
Sonja og Gísli Þór Pétursbörn.
Elskulegur afi, þú hefur nú kvatt
okkur, ég á eftir að sakna þín, elsku
afi. Við áttum margar og góðar
stundir saman í sveitinni og líka
heima á Hellissandi. Það var ávallt
gaman að koma í sveitina til ykkar
ömmu, þig hugsuðuð svo vel um mig
þegar ég var í heimsókn, ég fékk að
hjálpa til við bústörfin og afi kenndi
mér hvernig ætti að fara að. Þú varst
maður sem kunni allt, hvort sem það
var trésmíði eða járnsmíði.
Ein minnisstæðasta minning mín
af þér er þegar þið amma voruð í
heimsókn hjá okkur á Hellissandi. Þú
varst að setja upp hurðir heima hjá
okkur. Þið voruð hjá okkur í einhvern
tíma og ég var eitthvað að prakkarast
í kringum þig þegar þú varst að setja
upp hurð, nema að hurðarkarmurinn
fellur úr hurðargatinu og beint á höf-
uðið á þér. Þú fékkst smá skurð á höf-
uðið en þú varst nú ekkert að kveinka
þér við það og tókst utan um mig og
sagðir að þetta væri allt í lagi og hélst
síðan áfram við að klára verkið.
Ég á helling af minningum um þig,
afi minn, og ég mun ekki gleyma
þeim. Ég votta allri fjölskyldu okkar
innilega samúð og sérstaklega þér,
elsku amma mín, sem hefur búið með
honum í öll þessi ár.
Megi guð og friður vera með þér,
elsku afi.
Vigfús Pétursson.
Elsku afi, nú skiljast
leiðir um sinn. Að alast
upp við hliðina á ykkur
ömmu voru mikil forréttindi. Þegar
ég var barn og unglingur leið varla
sá dagur að ég skryppi ekki til ykk-
ar. Þið voruð bæði einstaklega barn-
góð og lítil stelpuskjáta fékk alltaf
góðar móttökur. Þolinmæðin mikil
við að kenna mér og leyfa mér að
prófa hlutina.
Vetur, sumar, vor og haust, hver
árstíð hafði sín verk eins og tíðkast
JÓNAS
STEFÁNSSON
✝ Jónas Stefánssonfæddist á Önd-
ólfsstöðum í Reyk-
dælahreppi í S-Þing-
eyjarsýslu 3. júlí
1909. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga fimmtu-
daginn 31. mars síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Ein-
arsstaðakirkju 8.
apríl.
til sveita og alltaf nóg
að starfa. Vorverkin
með sauðburðinum, við
Ólöf systir fengum einu
sinni að vakta fjárhúsin
og lofuðum að vaka
samviskusamlega til
skiptis en þegar þú
komst um miðja nótt
steinsváfum við báðar í
herberginu fína í fjár-
húsunum. Ekki fengum
við samt skammir frek-
ar en venjulega. Sum-
arið kom með heyskap
og útreiðartúrum. Á
Stórulaugum voru allt-
af til góðir hestar, hávaxnir, viljugir
töltarar og gjarnan með skeiði líka.
Afi var stoltur af sínum hestum og
fór afskaplega vel með þá. Marga
ógleymanlega reiðtúra fórum við.
Einn kemur upp í hugann, er við rið-
um upp á heiði, norður Þegjandadal
og svo Vatnshlíðina heim. Komið
fram á kvöld að sumarlagi í yndis-
legu veðri og ekki spillti félagsskap-
urinn við afa. Hann var óþreytandi
að segja manni frá landinu sem við
riðum um, örnefnum og öllu því sem
fyrir augu bar.
Síðustu tíu árin, eftir að amma féll
frá, bjó afi einn á Stórulaugum.
Hann fékk góða heimilishjálp, hana
Þórhildi, en var annars ótrúlega
sjálfbjarga með alla hluti, kominn yf-
ir nírætt og sjónin afskaplega lítil.
Hann málaði heynálina rauða svo
hann ætti auðveldara með að finna
hana í hlöðunni og stikaði leiðina upp
í fjárhús með prikum sem hann festi
svo dökka sokka á endann á. Sokk-
arnir gegndu svo hlutverki vita á
þessari leið þegar allt annað var orð-
ið hvítt af snjó og ekki sá á dökkan
díl. Hann tók alltaf jafn höfðinglega
á móti gestum sem bar að garði, allir
voru drifnir inn í kaffi og ekki var
boðlegt annað en að eldhúsborðið
svignaði undan bakkelsinu, vínar-
brauð, snúðar og jólakaka.
Elsku afi, kveðjustundin í Reykja-
dalnum var afskaplega falleg. Dal-
urinn skartaði sínu fegursta, fann-
hvít jörð og skínandi bjart og fallegt
yfir að líta. Ég kveð þig, afi minn,
með söknuð í hjarta en jafnframt
mikið þakklæti. Blessuð sé minning
þín.
Jóhanna Valgeirsdóttir.