Morgunblaðið - 03.06.2005, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Margrét Hólm-fríður Rand-
versdóttir fæddist á
Grund í Eyjafirði 3.
mars 1928. Hún
andaðist á gjör-
gæsludeild FSA 20.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Ólöf
Sigurðardóttir, f.
8.4. 1903, d. 6.9.
1998, og Randver
Guðmundsson, f.
29.9. 1891, d. 21.5.
1962. Systkini Mar-
grétar eru: Guð-
mundur Hans, f. 28.9. 1929, d.
3.5. 2002, Klara Sigríður, f. 4.3.
1932, Sigurður Geir, f. 28.4.
1939, og Rósa Ólöf, f. 21.4. 1942.
Hinn 17. september 1950 gift-
ist Margrét Benjamín Jósefssyni
húsgagnasmíðameistara, f. 11.8.
1925, frá Kúðá í Þistilfirði. For-
eldrar hans voru hjónin Jósef
Vigfússon, f. 5.4. 1891, d. 24.9.
1966, og Halldóra Jóhannsdóttir,
f. 28.1. 1882, d. 21.4. 1940. Systk-
Sól og Benjamín Árni, fyrir átti
Sigrún einn son, Óðin Guð-
mannsson. 2) Benjamín, maki B.
Helena Guðmannsdóttir, þau
eiga börnin Sólrúnu Stefaníu og
Ríkharð Daða, fyrir átti Helena
eina dóttur, Ólöfu Maríönnu Sal-
varsdóttur. 5) Katrín, f. 26.2.
1957, maki Oddur Helgason og
þeirra börn eru Grétar Már,
Hrönn og Arnar Freyr. 6) Hall-
dóra Lilja f. 1.10. 1964, maki
Bragi Finnbogason og þau eiga
börnin Brynjar Sindra og Önnu
Margréti. Fyrir átti Benjamín
son, Gísla Vestfjörð, f. 13.5. 1949,
maki Marta Jensen.
Margrét ólst upp í foreldra-
húsum í Fjósakoti í Eyjafirði, fór
15 ára til Akureyrar í gagn-
fræðaskólanám og að námi loknu
vann hún hjá Kaupfélagi Eyfirð-
inga í nokkur ár en sinnti eftir
giftingu húsmóðurstörfum og
börnum, studdi mann sinn þegar
hann og fleiri aðilar stofnuðu
Húsgagnaverksmiðjuna Val-
björk, en árið 1969 stofnuðu hún
og Benjamín Húsgagnaversl-
unina Augsýn og þar starfaði
hún í 33 ár, uns þau seldu versl-
unina og hættu störfum.
Útför Margrétar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ini hans eru Leó, f.
17.6. 1913, d. 7.3.
2000, Ingibjörg, f.
8.3. 1915, Vigfús, f.
24.7. 1917, d. 19.4.
2000, og hálfsystir
Lára Framarsdóttir,
f. 12.1. 1902, látin
fyrir nokkrum árum.
Börn Margrétar og
Benjamíns eru: 1)
Hildur, f. 14.1. 1950,
maki Lars Larsen. 2)
Jósef Halldór, f.
22.10. 1951, d. 31.1.
1954. 3) Ólöf Vera, f.
2.3. 1953, maki Stein-
dór Stefánsson, þeirra börn eru
Bjarni Jósep, Svanur Hólm og
Auðunn. Fyrir átti Ólöf eina
dóttur, Thelmu Kristjánsdóttur,
maki Haukur Hergeirsson, þau
eiga tvö börn, Söru Hlín og Birki
Má og eitt barn í vændum. 4) Sól-
rún Stefanía, f. 1.3. 1956, maki
Kjartan Tryggvason, þeirra börn
eru: 1) Sigrún Rósa, fyrrv. maki
Birgir Þorvaldsson og þeirra
börn eru Logi, Kjartan, Viktoría
Hún mamma er dáin. Hver vill
heyra þessi orð um móður sína, þó
svo að við vitum að við deyjum jú
öll einhvern tíma?
Þau eru svo sár þessi orð, við
systur trúum þeim varla, viljum
ekki trúa þeim, að mamma, elsku
mamma, okkar fasti punktur í líf-
inu og skjól, þessi viljasterka kona
sem hvað eftir annað reis upp eftir
áföllin og veikindin, að hún sé öll.
Það var undarleg tilfinning að
koma í Lindasíðuna, vitandi að hún
komi aldrei aftur heim, sjá alla
kunnuglegu hlutina hennar; inni-
skóna við rauða stólinn, Hjemm-
et-krossgátuna og gleraugun á
borðinu, allt vakti þetta minningar
um svo margt í liðinni tíð.
Við eigum svo margt að þakka
þessari konu, styrkinn sem hún gaf
okkur og stuðninginn sem var allt-
af fyrir hendi, sama hvað gekk á,
fyrir örlætið og hlýjuna og ekki síst
fyrir umönnun barna okkar og
barnabarna, þau áttu alltaf skjól
hjá ömmu/langömmu sinni og hlýj-
an faðm að ganga í.
Við systur eigum eftir minning-
arnar, minningar um móður sem
þrátt fyrir ýmis áföll í lífinu og
veikindin, stóð alltaf sterk, vilja-
sterk og keik allt fram á síðasta
dag. Við þökkum þann tíma sem við
áttum saman og við eigum fallegar
og hlýjar minningar sem við mun-
um búa að allt okkar líf.
Lokið er kafla í lífsins miklu bók.
Við lútum höfði í bæn á kveðjustund,
biðjum þann guð, sem gaf líf þitt og tók
græðandi hendi að milda sorgarstund.
Ó, hve við eigum þér að þakka margt,
þegar við reikum liðins tíma slóð.
Í samfylgd þinni var allt blítt og bjart,
blessuð hver minning, fögur,
ljúf og góð.
Okkur í hug er efst á hverri stund,
ást þín til hvers, sem lífsins anda dró,
hjálpsemi þín og falslaus fórnarlund.
Friðarins guð þig sveipi helgri ró.
(Vigdís Runólfsdóttir.)
Elsku pabbi, megi góður guð
gefa þér styrk til að takast á við
sorgina og missinn.
Hildur, Ólöf Vera,
Sólrún Stefanía, Katrín
og Halldóra Lilja.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Grátnir til grafar
göngum við nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja í friðarskaut.
(V. Briem.)
Elsku amma, það er svo erfitt að
sætta sig við það að þú sért farin
frá okkur. Ég veit að þú varst lasin
og með marga sjúkdóma en þú
hafðir alltaf betur í baráttunni og
ég var svo viss um að það yrði eins
núna. Það er svo skrítið að hugsa
til þess að þú sért ekki hér lengur,
að geta ekki tekið upp símann og
hringt til að athuga hvernig þú haf-
ir það og fá fréttir af ættingjunum.
Bara það að koma heim til ykkar
afa núna og að sjá þig ekki sitjandi
í rauða stólnum þínum, með teppi
yfir fótunum og að horfa á t.d.
Leiðarljós er mjög erfitt og tóm-
legt.
Maður var alltaf velkominn á
heimili ykkar og sem barn bjó ég
mjög oft hjá ykkur afa. Maður gat
alltaf treyst því að það var vel tekið
á móti manni með heitu kakói og
kökum í hvert skipti sem maður
kom til ykkar og þér fannst ekkert
leiðinlegra en að koma engu í okk-
ur og gafst sjaldan upp fyrr en að
við fengum okkur eitthvað að
borða.
Birki og Söru langar svo til að
þakka fyrir spilamennskuna, þú
hafðir mikla þolinmæði og voru
þær margar lönguvitleysurnar.
Elsku amma, ég sakna þín afar
mikið, þú varst stoð mín og stytta í
lífinu og það verður erfitt að halda
áfram án þín. En í fyllingu tímans
trúi ég því að sárin muni gróa og
við lifum glöð og ánægð yfir að hafa
fengið þetta tækifæri til að þekkja
og njóta svona yndislegrar ömmu
eins og þú reyndist okkur.
Það eru svo margar góðar minn-
ingar sem að tengjast þér, elsku
amma, og viljum við Haukur, Sara
Hlín og Birkir Már þakka þér kær-
lega fyrir allt saman.
Við vitum að þú ert komin á góð-
an stað og að brói, Hansi og
langamma hafa tekið vel á móti
þér.
Við vitum líka að þú munt halda
áfram að fylgjast með okkur og
halda þinni verndarhendi yfir okk-
ur.
Elsku afi, Hildur, mamma, Stefa,
Kata, Dóra og fjölskyldur. Guð gefi
ykkur styrk til að takast á við sorg-
ina og ástvinamissinn.
Kærar kveðjur.
Thelma.
Elsku amma, við söknum þín
mikið.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau, er heitast unna þér,
og hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið mesta gafst þú hverju sinni.
Þinn traustur faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessum, amma kæra,
nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá,
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
Amma er engill núna.
Brynjar Sindri og Anna
Margrét.
Elsku Gréta mín. Þegar þú ert
farin, hugsa ég til baka um öll árin
okkar frá 15 ára aldri. Aldrei fór
styggðaryrði á milli okkar.
Þú varst góðhjörtuð, trygglynd
og hafðir góða nærveru.
Margs er að minnast á langri ævi
og margt ber að þakka.
Öllum ástvinum þínum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Guð geymi þig, kæra vinkona.
Sigurlaug Ingólfsdóttir.
MARGRÉT H.
RANDVERSDÓTTIR
✝ Sesselja Ólafs-dóttir fæddist á
Klömbrum í Vestur-
hópi 10.10. 1912.
Hún lést á sjúkra-
húsinu á Hvamms-
tanga 24.5. síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Marsi-
bil Teitsdóttir, f.
10.6. 1883, d 30.1.
1974, og Ólafur
Ólafsson, f. 1.4. 1890,
d 6.4. 1985. Sesselja
var elst þriggja
systkina. Hin systk-
inin eru: Margrét, f.
29.7. 1914, d. 24.6. 1988, og Finn-
börn og fjögur barnabarnabörn. 2)
Helga Marsibil, f. 12.3. 1935, bú-
sett í Reykjavík, gift Halldóri Jó-
hannessyni, f. 28.10. 1937. Þau
eiga þrjú börn og fimm barna-
börn. 3) Inga Sigurbjörg, f. 17.7.
1937, búsett í Borgarnesi, gift Jóni
Þórðarsyni, f. 22.2. 1935. Þau eiga
fimm börn og fimmtán barnabörn
og eitt barnabarnabarn.
Ingvar lést 21. febrúar 1939 og
flutti Sesselja þá með börn sín til
Margrétar systur sinnar og Guð-
mundar Jónssonar, sem bjuggu í
Laufási við Hvammstanga. Þar bjó
hún til ársins 1960 er hún flutti til
Baldurs, sonar síns sem hafði reist
sér hús í Mellandi. Sesselja vann
ýmis störf á sjúkrahúsinu, sá um
þrif á kirkjunni og í barnaskólan-
um til fjölda ára.
Útför Sesselju fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
bogi, f. 24.5. 1921.
Sesselja giftist árið
1932 Ingvari Helga
Jakobssyni, d. 21.
febrúar 1939. Þau
hófu fyrst búskap á
Kistu í Vesturhópi.
Ári síðar fluttu þau að
Geitafelli á Vatnsnesi
og bjuggu þar í 6 ár.
Þau eignuðust þrjú
börn, þau eru: 1) Bald-
ur, f. 19.2. 1933, bú-
settur á Hvamms-
tanga, kvæntur
Guðlaugu Sigurðar-
dóttur, f. 14.6. 1933.
Þau eiga þrjú börn, ellefu barna-
Elsku mamma og tengdamamma.
Sárt við munum sakna þín, en nú vit-
um við að þér líður vel. Við munum
geyma minningar um þig í hjarta
okkar allra. Við þökkum allar ynd-
islegar stundir sem við áttum með
þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guð geymi þig
Börn og tengdabörn.
Í dag kveðjum við elskulega ömmu
okkar. Amma Sesselja var ein af
þessum hvunndagshetjum, vildi ekki
láta hafa fyrir sér, ekki vera áberandi
og leið best í herberginu sínu með
prjónana innan um myndir af ástvin-
um. Það eru ótal góðar minningar
sem við geymum um ömmu Sesselju.
Flest fórum við systkinin til lengri
eða skemmri sumardvalar á
Hvammstanga á æskuárunum og
dvöldum þá í góðu yfirlæti hjá ömmu
sem bjó í skjóli Baldurs sonar síns og
Lillu konu hans. Það verður allt svo
stórt í endurminningunni. Meira að
segja amma sem var þó smávaxin og
nett kona. Seinni part sumars þegar
farið var upp í fjall í berjamó eða að
tína fjallagrös var amma fremst í
flokki og máttum við krakkarnir hafa
okkur öll við að fylgja henni eftir en
hún var þá komin á sjötugsaldur.
Hún var svo létt í spori. Amma var af-
ar stolt af hópnum sínum og kom
þannig fram við smáfólkið að öllum
fannst þeir vera mikilvægir í augum
ömmu. Hún var ung kona þegar hún
missti mann sinn og ól ein upp þrjú
börn þeirra. Eflaust hefur það ekki
verið einfalt mál á styrjaldartímum.
En hennar létta lund og kjarkur hef-
ur fleytt henni langt og upp komust
börnin með aðstoð góðra aðstand-
enda. Þau börn hennar þrjú og þeirra
makar hafa verið vakin og sofin yfir
velferð ömmu og ber sérstaklega að
nefna hlut Baldurs og Lillu og verður
þeim seint fullþakkað. Amma var
undir það síðasta farin að þrá hvíld-
ina. Um hana var afar vel hugsað á
sjúkrahúsinu á Hvammstanga og
hafði hún og börn hennar oft orð á því
hversu yndislegt starfsfólkið væri og
natið við að sinna henni. Nú að leið-
arlokum viljum við þakka ömmu allt
það sem hún var okkur. Hún auðgaði
svo sannarlega tilveruna, börnum
okkar var hún góð langamma, ætt-
rækin og minnug á nöfn og afmæl-
isdaga. Amma okkar hefur kvatt
þennan heim södd lífdaga og skilur
eftir sig birtu og yl í brjóstum okkar.
Við drúpum höfði í þökk fyrir liðnar
stundir og biðjum góðan guð að
geyma ömmu Sesselju.
Þórður, Gunnar, Garðar, Sess-
elja, Finnbogi og fjölskyldur.
Elsku amma. Nú ertu farin. Okkur
systkinin langar að kveðja þig með
fáeinum orðum.
Það er margs að minnast. Til dæm-
is þegar þú komst til okkar í Víðigerði
og passaðir okkur þegar mamma og
pabbi fóru til útlanda. Það var alltaf
skemmtilegur tími. Eins þegar við
komum til þín í heimsókn í Melland
og þú gafst okkur alltaf suðusúkku-
laði í nesti. Þú passaðir alltaf að við
ættum nóg af vettlingum og sokkum
sem þú hafðir prjónað. Eftir að við
fluttum suður til Reykjavíkur þá
komstu alltaf suður fyrir jólin og
keyptir allar gjafirnar með okkur
systrum og alltaf endaði ferðin með
kókosbolluveislu.
Guð geymi þig og minningu þína.
Jesús er mér í minni,
mig á hans vald ég gef,
hvort ég er úti eða inni,
eins þá ég vaki og sef.
Hann er mín hjálp og hreysti,
hann er mitt rétta líf,
honum af hjarta eg treysti,
hann mýkir dauðans kíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Ingvar, Jóhanna og Edda.
Elsku langamma.
Við bræður biðum alltaf í eftir-
væntingu eftir því að komast heim til
ömmu og afa þegar við fréttum að þú
værir í heimsókn. Hversu gott það
var að komast inn í gestaherbergið og
knúsa þig og kyssa því að þú komst of
sjaldan í bæinn að okkur fannst. Þá
beið okkar oftar en ekki súkkulaðibiti
sem staldraði ekki lengi við. Sama
hvaða minning um þig er dregin upp
úr hugarskotum okkar þá minnumst
við þín yfirleitt með eitthvað á milli
handanna. Hvort sem þú varst að
sauma, mála á púða eða eitthvað ann-
að varð útkoman ætíð töfrum líkust.
Þegar þú fórst að veikjast þá fækkaði
heimsóknunum suður en gaman var
að sjá þig síðasta sumar þegar ég,
Halldór, kíkti í heimsókn til þín á
sjúkrahúsið. Við komum til með að
alltaf sakna þín elsku langamma og
þú verður ávallt í huga okkar. Guð á
himnum geymi þig og vaki guðs engl-
ar yfir þér og við bræðum munum
hitta þig seinna.
Halldór Reynir og Eyþór
Bergvinssynir.
Kynni mín af Sesselju hófust árið
1996. Við Siggi í tilhugalífinu og ég
töluvert kvíðin að hitta fjölskyldu
hans í fyrsta sinn, eins og gengur. En
sá kvíði hvarf eins og dögg fyrir sólu,
er ég gekk inn um dyrnar á Mellandi
á Hvammstanga. Allir voru hlýlegir
við mig og hvers manns hugljúfi í við-
kynningu og ekki síst amma Sigga,
hún Sesselja. Hún bjó þá enn á heim-
ili sonar sins og tengdadóttur, Bald-
urs og Guðlaugar og var einstaklega
ern bæði í hugsun og tali. Hún tók
mér opnum örmum, bauð mig vel-
komna í fjölskylduna á sinn hæga en
ljúfmannlega hátt. Fundum við fljótt
að við áttum sameiginlegt áhugamál,
hannyrðirnar og sýndi hún mér
margt listaverkið er hún hafði unnið í
höndunum. Þegar Bára Guðlaug
dóttir mín fæddist í byrjun árs 2001,
hringdi Sesselja í mig sjálf og óskaði
mér til hamingju með litlu stúlkuna.
Barnagæla var hún hin mesta og allt-
af lumaði hún á mola í munninn á
þeirri stuttu er við komum norður í
heimsókn. Þótt sjónin væri farin að
daprast, fékk litla manneskjan iðu-
lega útprjónaða vettlinga frá langó
sinni eða þá hlýja sokka. Allt listavel
unnið í höndum gömlu konunnar.
Alltaf mundi hún eftir afmælisdögun-
um okkar, hringdi með afmælisóskir
og spurði frétta. Oft gaukaði hún smá
aur í lófann á Báru til að setja í bauk-
inn sinn.
En nú er langri ævi Sesselju ömmu
og langömmu lokið hér á jörð. Margs
er að minnast en það er ljúfmennskan
sem henni fylgdi sem okkur er efst í
huga. Þægileg nærvera hennar og
hjartahlýja. Við Siggi og Bára Guð-
laug munum sakna hennar og geyma
minningu hennar í hjörtum okkar.
Sigríður.
SESSELJA
ÓLAFSDÓTTIR