Fréttablaðið - 10.05.2008, Blaðsíða 26

26 10. maí 2008 LAUGARDAGUR
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar
FÖSTUDAGUR, 2. MAÍ.
Vísindatilraun
Fórum austur í Bolholt með Andra
og litlu Sól. Stoppuðum hjá Borg-
hildi og Vilhjálmi, því að Andri
ætlaði að gista hjá þeim til að leika
við vin sinn og dótturson þeirra,
Villa sem í félagahópnum gengur
undir nafninu Villi litli, ekki vegna
þess að hann sé svo smár, heldur
vegna þess að hann er yngri en
Villi stóri.
Sumarbústaður Borghildar og
Vilhjálms stendur við Hróarslæk
(sem heitir reyndar fleiri nöfn-
um). Af öllum lækjum á Íslandi er
meira vatnsmagn í Hróarslæk en
nokkrum öðrum og mun meira
vatnsmagn en í mörgum vatnsföll-
um sem bera titilinn ár.
Við fórum austur án þess að
taka með tölvu og í Bolholti höfum
við hvorki tengt sjónvarp né Int-
ernet. Þetta var vísindaleg tilraun
til að komast að því hvort börn
geti lifað í meira en 48 klukku-
stundir án þess að sjá lifandi
myndir.
LAUGARDAGUR, 3. MAÍ.
Helgargestir
Skömmu fyrir hádegisbil komu
helgargestirnir okkar í Bolholt.
Árný og Össur með dæturnar
prúðu, Birtu og Ingveldi. Við sótt-
um Andra svo að hann færi ekki á
mis við að hitta frænkurnar. Þá
voru hann og Villi litli búnir að
hoppa á trampólíni svo lengi að
samanlagt hafa þeir örugglega
verið búnir að stökkva langleiðina
til tunglsins.
Þrátt fyrir atvinnu sína er Össur
gífurlega vel menntaður og víðles-
inn, þannig að hann er bókmennta-
legur ráðunautur minn, auk þess
sem hann reynir stundum að
útskýra fyrir mér leyndardóma
raunvísinda. Þetta hef ég reynt að
launa honum með því að segja
honum til í pólitík. Síðan hann varð
ráðherra á ný hef ég þó ekki þorað
að ráðleggja honum eitt né neitt af
ótta við að hann færi eftir því sem
ég segi.
Það rættist úr veðrinu þótt rign-
ingarlegt væri í morgun. Við eydd-
um deginum saman og gerðum
okkur glaðan dag í mat og drykk
og göngutúrum.
SUNNUDAGUR, 4. MAÍ.
Fuglalíf og rosknir og
ráðsettir kettir
Dagur mikillar slökunar.
Gestirnir fóru um miðjan dag
og eftir ryksugun og tiltektir
náðum við í sund á Hellu og að
komast heim í Fischerssund fyrir
háttatíma.
Kettirnir tóku á móti okkur með
þessum venjulega ásökunarsvip
sem þeir setja upp ef við förum út
af heimilinu. Hér áður fyrr stung-
um við þeim í sérstakt kattabox og
tókum þá með í Bolholt. Núna eru
þeir orðnir of gamlir og virðulegir
til að ferðast í svipuðum þrengslum
og flugfarþegar þekkja og fá að
halda sig heima.
Ég er ekki frá því að fuglalífið í
Bolholti sé mun glaðværara núna
en þegar kettirnir áttu til að birt-
ast þar eins og léttfættar þrumur
úr heiðskíru lofti.
Börnin voru kát og hress þegar
komið var til byggða og virtist
ekki hafa orðið verulega meint af
sjónvarps- og tölvuleysinu.
Við komum svo seint í bæinn að
við komumst ekki til að samfagna
okkar kæra vini Ingólfi Margeirs-
syni, sem hélt upp á sextugs-
afmælið sitt. Það er nú meira hvað
fólk eldist nú til dags. Ekki þó í
andanum.
MÁNUDAGUR, 5. MAÍ.
Lán í óláni
Frú Sólveig lenti í því að klessa
fjölskyldubílinn. Samt er hún betri
bílstjóri en ég, enda miklu lagnari
við að komast hjá árekstrum á
öllum sviðum.
Það var þó lán í óláni við þetta
óhapp að enginn meiddi sig eða
fékk skrámu, þannig að þetta er
eingöngu atvinnuskapandi og gott
fyrir hagkerfið.
Það var ekkert sérstaklega
skemmtilegt að tala við bílaum-
boðið til að koma bílnum í viðgerð.
Þar sögðust þeir bara gera við bil-
aða bíla, en bílar sem væru klesstir
eftir árekstra yrðu að fara á allt
annað verkstæði og ég yrði að
snúa mér annað.
Þetta þykja mér dáldið hjárænu-
leg vinnubrögð hjá bílaumboði
sem þykist bjóða góða þjónustu,
en það eru til fleiri ágætar
bílategundir ef að er gáð.
ÞRIÐJUDAGUR, 6. MAÍ.
Mikið verk að vera lif-
andi
Það er mikil vinna sem fylgir því
að lenda í árekstri ef maður lifir
hann af. Það þarf að tala við ótal
aðila og hringja mörg símtöl.
Reyndar er það frú Sólveig sem
hefur borið hitann og þungann af
þessu bílastússi sem er svo flókið
og þreytandi að ég verð yfirleitt
að leggja mig þegar hún er búin að
setja mig inn í málin.
MIÐVIKUDAGUR, 7. MAÍ.
Bankarán og týndur
hárbursti
Loksins kom að því að einhver
rændi banka.
Tímasetningin á bankaráninu
var þó ekki góð því að allir vita að
bankarnir eru auralitlir þessa dag-
ana, og eins hef ég áhyggjur af því
að grunur falli á okkur Sólveigu
þegar það spyrst út að við þurfum
að borga sjálfsábyrgðina svo að
tryggingafélagið okkar verði ekki
fyrir tjóni út af árekstrinum.
Annars eru það ekki stórfréttir
þjóðfélagsins sem eru manni efst í
huga þessa stundina heldur
smærri atburðir; það eru smáat-
burðirnir sem lífið gengur út á ef
maður fær að lifa því í friði. Til
dæmis fór litla Sól í klippingu og
er nú komin með ennistopp auk
þess sem hún lét taka vel af síðu
hárinu. Kannski að þetta verði til
þess að hárburstinn hætti að
hverfa?
Nú er borgarstjórinn í Reykja-
vík búinn að ráða Jakob Magnús-
son til að taka til hendinni í málum
miðborgarinnar. Og borgarstjórn-
arminnihlutinn kveinar út af því
að starfið skuli ekki hafa verið
auglýst og að 900 þúsund krónur á
mánuði séu alltof hátt kaup.
Reyndar er þetta gegn betri vit-
und því að þetta er tímabundin
ráðning og meira en tímabært að
fá einhvern til að taka til hendinni
meðan borgarstjórnin situr og
röflar og heldur að stjórnmál
gangi út á hver geti röflað mest.
Skipulagsleysið í málum mið-
bæjarins er algert. Með vissu
millibili er samþykkt einhvers
konar skipulag, en þetta orð,
„skipulag“, hefur enga merkingu.
Ástæðan fyrir því að skipulag er
merkingarlaust orð er sú að þegar
einhverjum hentar er búið til svo-
kallað deiliskipulag fyrir ákveðna
reiti til að þjóna hagsmunum eða
lund þess sem ræður borginni
hverju sinni. Síðan er málamynda-
kynning á deiliskipulaginu og
þeim sem eiga hlut að máli gefinn
kostur á að tjá sig um það.
Svo er hlegið dátt að andmælun-
um og deiliskipulagið keyrt í
gegn.
Í alvöruborg sem er skipulögð
af alvöruborgarfulltrúum getur
maður gengið að því vísu að maður
þurfi ekki að vakna upp við óvænta
nýbyggingu á næsta barnaleik-
velli, samkvæmt flunkunýju deili-
skipulagi!
Ég, sem íbúi í Miðborginni, býð
Jakob velkominn til starfa. Hann
er ekki öfundsverður af því mikla
verki sem bíður hans. Ég mundi
ekki treysta mér til að taka það að
mér – og gæti ég þó notað 900 þús-
und kallinn.
Hvað eru borgarfulltrúar ann-
ars með í kaup fyrir að ferðast og
þrasa og deiliskipuleggja?
FIMMTUDAGUR, 8. MAÍ.
Alvöru fátæklingar?
Alltaf hefur maður um nóg að
hugsa. Í dag kynntu bankastjórar
Seðlabankans skýrslu um „fjár-
málastöðugleika“ og meta stöðuna
þannig að „íslenska fjármálakerfið
sé traust“.
Þetta eru vitanlega góðar frétt-
ir, en engu að síður vekur það
athygli mína að Seðlabankinn
telur að um 25 þúsund einstakling-
ar á Íslandi skuldi meira en þeir
eiga.
Fólk sem lítið á er talið fátækt.
En í þessu besta landi af öllum
mögulegum löndum eru 25 þúsund
sálir sem eiga minna en ekki neitt.
Hvað eru venjulegir fátæklingar
þá margir?
Getur þjóð verið rík ef stór hluti
hennar á minna en ekki neitt?
Gæti ég sem hef bara einn lík-
ama verið ríkur hægra megin en
fátækur vinstra megin? Ríkur að
framan, fátækur að aftan? Ríkur
að utan, fátækur að innan?
Hefur þjóðin einn líkama eða
marga? Eina sál eða margar?
Það eru greinilega ekki allir að
gera það gott, en úr því að fjár-
málakerfið er svona traust hljót-
um við að geta gert eitthvað í
málinu.
Ein þjóðarsál eða margar?
Í dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá 25 þúsund Íslendingum sem eiga minna en ekki neitt – venjulegir fátæklingar ekki með-
taldir! Einnig er vikið að vísindatilraun með börn, fuglalífi, óvæntum árekstri, týndum hárbursta og dásemdum hversdagsins.