Réttur


Réttur - 01.06.1915, Side 44

Réttur - 01.06.1915, Side 44
- 50 - og kostnaðar en áður. Við þessu er eigi unnt að sporna. Rás viðburðanna hefir knúið fram þessar breytingar, og fólkið, bæði til lands og sjávar, getur bezt borið vitni um, hversu daglegar annir hafa aukizt á seinni tímum. Kröfur daglega lífsins aukast svo mjög, að heimiliskostnaðurinn er ekki líkur sem áður. Vinnufólksekla í sveitunum þrengir svo að bændum, að ervitt reynist að vinna upp jarðirnar. Sjávarútvegurinn, bæði þorskafli og síidveiði, dregur fólkið til sín með háu kaupgjaldi um stundarsakir. Aðalatvinnu- vegir þjóðarinnar togast á um vinnukraftinn og standa á öndverðum meiði. Dýrtíð þjakar þjóðinni, einkum dag- launamönnum og þeim, sem á föstum launum lifa. Alstað- ar kemur fram misvægi, sem margar samtaka hendur í rétta átt þarf til að jafna. Skilyrðin í baráttu lífsins hafa breyzt að miklum mun frá því sem áður var. Og allar þær breyt- ingar miða að því að gera einstaklinginn háðari samlífi og samvinnu við aðra heldur en áður. Mælt er, að þjóðin kæmist af í fyrri daga með því laginu, að hver baukaði útaf fyrir sig. Nú kemst hún það ekki lengur, —nú er henni að verða Iífsnauðsyn á samvinnu í öllum greinum. Samvinnuskilyrðin eru því að batna hjá oss fyrir rás við- burðanna, þrátt fyrir Strjálbygðina og einangrun þá, sem landshættir valda. Og þar við bætist svo eitt mikilsvert at- riði, er sízt má gleyma. Stórþjóðirnar skiftast í stéttir. F*ar er auðmannastéttin voldugust og iðnaðurinn sá konungur, sem menn lúta lægst. F*ar klóast örbirgð og auður, og er ójafn skinnaleikur. Ægilegt djúp í aðbúð og háttum er staðfest milli stéttanna og hagsmunir beggja rekast á. F*ar er því um harða baráttu að tefla en eigi samvinnu. F*ó er sigurvonin alltaf hæpin fyrir verkmannastéttina, meðan bar- izt er beint á móti. Bezt reynist verkamönnum að stofna öflugan félagsskap í því skyni að ná í sínar hendur vélum og framleiðslutækjum og gerast með þeim hætti keppinaut- ar auðvaldsins. F*ar mætast stál á miðri leið. Og þó ererv- itt um siíkar framkvæmdir. Pví ofurmagn auðvaldsins er svo víðtækt og angalangt, að áhrif þess gilda svo að segja á öllum sviðum þjóðlífsins.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106

x

Réttur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.