Réttur - 01.08.1950, Blaðsíða 36

196
RÉTTUR
lag úr vasa þingmanna. Þær voru teknar af skattgreiðendum,
einmitt því fólki, sem verður að sætta sig við að greiða hærra
verð fyrir brauðið sitt, mjólkina og kjötið vegna þessara ráð-
stafana. Þetta voru mjög hagkvæm viðskipti fyrir matvælakaup-
mennina, en útkoman verður þrátt fyrir það heldur óhagkvæm
fyrir allan fjölda Ameríkumanna.
Ný-malthusarsinnar fullyrða að jörðin geti ekki framfleytt öll-
um sem á henni búa vegna þess að íbúafjöldinn aukist ætíð hraðar
en matvælaframleiðslan. En samtímis eru stórgróðamennirnir,
stjórnendur viðskiptalífsins og agentar þeirra í ríkisstjórnunum
önnum kafnir við að eyðileggja matvælin, sem þeir segja að of
lítið sé af. Þeir koma með þá röksemd að ekki sé til nægilegt
ræktað land í heiminum, en samtímis er verið að minnka akur-
lendið. Um slíka hluti þarf ekki að rökræða. Staðreyndirnar tala
sínu máli.
Væri slíkur glæpur sem viljandi eyðilegging milljóna tonna af
kartöflum hugsanlegur í sósíalistisku þjóðfélagi?
Það er auðvaldsskipulagið sem eyðileggur bæði sjálfan jarð-
veginn og framleiðslu jarðvegsins.
Formælendur auðvaldsskipulagsins segja okkur að til þess að
losna við hungrið verðum við að losna við hina of mörgu munna,
hina hungruðu. En hinir hungruðu eru líklega ekki á þeirri skoðun
að þeim sé ofaukið. Og þeir eru stöðugt að sjá það betur og betur
að hungrið er hægt að afmá með því að afmá auðvaldsskipulagið.
Nei, hungur og fátækt eru ekki óumflýjanlegir hlutir. Það er
óþekkt fyrirbæri í löndum sósíalismans og mun hverfa í öllum
löndum þegar allar þjóðir starfa að skipulagðri, vísindalegri end-
ursköpun náttúrunnar. Og þá mun hinn vinnandi maður geta litið
yfir plánetu sína með augum húsbóndans.
Auðæfi jarðarinnar eru óþrjótandi
Ein af uppáhalds kenningum Malthusar-fylgjenda er sú að þorri
allra náttúruverðmæta sem finnast í jörðu, sé að ganga til þurrðar.
Þeir spá ekki aðeins hungri í bókstaflegri merkingu, heldur einnig