Réttur


Réttur - 01.08.1950, Blaðsíða 38

Réttur - 01.08.1950, Blaðsíða 38
198 RÉTTUR í Chile væri eini forðinn af bundu köfnunarefni, sem af væri að taka, og hagfræðingarnir voru búnir að segja fyrir um, að þegar þessi jarðlög væru þrotin, mundi mannkynið svelta. En nú á dögum hafa menn fundið aðferð til að binda köfnunarefni loftsins í verksmiðjum og framleiða úr því áburðarefni. Með því að nota lélegri tegundir eldsneytis svosem mó og brún kol getum vér sparað forða vorn af fyrsta flokks eldsneyti eins og steinkolum og jarðolíu. Einnig efnið Sapropel, hið lífræna lag sem sest á botninn á stöðuvötnum má hagnýta sem eldsneyti og jafnvel framleiða úr því mótorbenzín með eimingu. Járn ryðgar og eyðist við tæringu. Það er þessvegna að stöðugt verður að vinna fleiri og fleiri milljónir tonna af járngrýti. En það er á okkar valdi að hægja á þessari eyðingu, hægja á hringrás járns- ins eins og við höfum hægt á hringrás vatnsins. Ryðfrítt stál er eitt dæmi þess hver afrek má vinna á þessu sviði. Auðæfi plánetu vorrar eru óþrotleg. Vér verður aðeins að læra að meta þau og vernda. Þessi auðæfi eru ekki aðeins falin í kolum, olíu og járni, heldur í öllum hlutum umhverfis oss — í sandi, leir, vatni, andrúmsloftinu, sólarljósinu. Og verðmæti þessara hluta verður því meira því betur sem vér lærum að hag- nýta þá. Ótöluleg auðæfi geta orðið að engu í höndum manna sem sóa arfi feðra sinna. En í höndum hins hagsýna getur jafnvel sandur- inn og leirinn orðið að auðæfum. Hvemig mennirnir munu umskapa jörðina. Sá tími mun koma að hvergi á jörðinni mun maður arðræna mann og ekki verða framar til orsakir þær, sem valda styrjöldum og hindra þjóðirnar í að afnema fátækt og hungur. Þegar þjóðirnar eru lausar við auðvaldsskipulagið, munu þær loks geta gefið sig að því viðfangsefni að umskapa jörðina eftir- ir vísindalegri áætlun. Með árvökrum augum hins hagsýna stjórnanda mun maðurinn líta yfir heimsálfur sínar og höf, fjallgarða og sléttur og gera
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.