Réttur - 01.08.1953, Síða 27

R ÉTTUR
að beita út fénu á flughálkusvell
í fjall, þar sem melrakkinn hrapar.
En svo er það allt saman maklegt á mig
— því mér hef ég steypt í þann voða —
sem tók ekki fjármanninn fram yfir þig
á Fjósum — sem stóð mér til boða.“
Þið afsakið skætinginn öll, að ég hygg,
og eruð því samþykk í hljóði:
að ekki sé kynlegt, þó konan sé stygg,
ef karlinn er dæmalaus slóði.
Og Xantippu var nærri vorkunn á því,
sem vasaði búsins að gæta,
en Sókrates hennar svo eyddi því í
við Aþenu burgeisa að þræta —
Sem Aristófanes að dómstól ei dró
né draslaði upp æsingi nýjum,
en lá upp við súluna sjálfur og hló
að sjá sig þar leikinn í „Skýjum".
Það komumanns fylgjan hjá Kolbeini var,
að konan hans gerði hann svo hyskinn.
Hún náttvcrðinn gesti og bóndanum bar
úr búrinu — seinasta fiskinn.
Af mjólkinni bar hún þeim aleigu að.
á örlæti þurfti ekki að hvetja.
En kúabúsnytjar á Kolbeinsstað
hvert kveld varð hún þannig að setja.
163
En gesturinn réðist þar óðara á
og osígndum borðhaldið viður.