Réttur - 01.08.1953, Side 30

R É T T U R
V
KOLBEINN:
Þann skagfirzka ofláta, er skorar á mig hér
— eða hver
skrattinn sem hann er —
ég læt hann ekki aff óreyndu ögra lengi mér
aff eiga viff sig gamanleik: hvor rím af öffrum ber.
Ég fer!
Viff kölska er um að eiga,
nú ætlar hann mig sér.
, Úti í Draugaskeri
Mansöngur
Lýst að storð er loft til fulls.
Leika í skorðu geimsins
leiftur-borðar lýsi-gulls:
ljósin norðurheimsins.
Hljótt að kalla um hættufærð
hafs og fjalla styrkra,
sem þar fallið vofi í værð
veldi allra myrkra.
Vetrarraunar lofts og lands
lúra, en kraumar á þeim.
Værudraumar vökumanns
vaxa naumast hjá þeim.
RÍMA
Hvort hefur þú skynjandi skyggnzt um þau lönd,
sem skáldin í huganum vitja?
Meff ljóffiff í önd og árina í hönd
í andófi á þóftunni sitja.