Réttur - 01.08.1953, Side 39

RÉTTUR
175
Því genginn í bragarraun, bar hann þá trú:
af botninum mest stæði liættan.
En fann það var hægra í nauðum sem nú,
ef niðurlag vísunnar ætti hann.
Og nýstuðlað lag var því nauðbeitahöfn
og notfæri síðustu lýju,
því skrattinn og ófrelsið eru helzt jöfn
á óleikni í háttunum nýju.
Mansöngur
Öldur skvampa áfallsslag.
Er sem krampi um hnjúkinn fari.
Hengilampi á höfðalag
Heljar, glampar út frá skari.
Kiprar brána, kengboginn
korkumáni í ellibeygjum
fyrir nána fjallsgnúpinn.
Flökti í Rán í dauðateygjum.
RÍMA
KOLBEINN:
Ef er gálaust af að má
eins manns blóð úr lífsins sjóð.
KÖLSKI:
Kolbeinn! Svona hátt er hvergi að hitta í sögum.
Þú ert leirskáld þrotið bögum.
KOLBEINN:
Hvað mun þá að hyggja á
heillar þjóðar erfiljóð?
KÖLSKI:
Þetta er hvergi í rímnalögum!