Réttur - 01.08.1953, Side 41

RÉTTUR
177
Myndi kvíða Kolbeinn, yrði
kergjustríð um erfðasafnið,
kjósa, að tíðin heldur hirði
háttu fríða, en kljást um nafnið?
Þó fyrir hrafna, að hverjum óði,
— heitið jafnan á sem blína —
þá, sem nafn ei þekkja af Ijóði:
þuklaðu um grafna stafi mína!
RÍMA
Sóley tindrar tóftum á.
Töðulit hvert sumar brá
eyðiból hans á.
Beðið hans hérna, bakkanum á
— bletturinn kannske, er stend ég á!
Ulvíg varð honum á. —
Förnum í rúmið að rífa hann úr frið.
Reyndi hann í kistunni að spyrnast við
ágang og aflagið.
Sveit, munu álögin á þér
eyðingu ljá þig í vald?
Lestamenn ungróma á hér —
inni við lækinn sést tjald.
[Fremstu stafir síðustu rímunnar mynda orðin: Stebbi frá Seli.]
12