Réttur - 01.08.1953, Síða 56

192
RÉTTUR
arðráni sínu á þjóðum Tunis, Algier og Marokkó sem berjast
hetjubaráttu fyrir frelsi sínu og möguleikum til efnahags- og fé-
legslegra framfara. Það er því augljóst að barátta franska verka-
lýðsins gegn árásarstríði franska auðvaldsins gegn Viet-Nam, er
um leið barátta fyrir sjálfstæði Frakklands.
Verkalýðsstéttin tjáir fyllstu samúð sína með hetjubaráttu
fólksins í Viet-Nam, með þjóðum Norður-Afríku og öllum þeim
nýlenduþjóðum er hafa þegar allt um þraut gripið til vopna í
réttlátri baráttu sinni fyrir sjálfstæði landa sinna.
Heimsvaldastefnan sparar hvorki fjöldamorð né eyðingu heilla
landssvæða til að viðhalda nýlendukúgun sinni. En þróunin verður
ekki stöðvuð. Viðgangur sósíölsku landanna, vöxtur verkalýðs-
hreyfingarinnar og nú síðast sigur alþýðunnar í Kína hafa glætt
vonir hinna undirokuðu þjóða og gefið þeim þann þrótt er stenzt
hverja raun.
Baráttan fyrir rétti verkalýðsfélaganna og almennum
lýðréttindum
Félagi Saillant gerði þessu þýðingarmikla máli nokkur skil
í ræðu sinni svo ég get látið mér nægja að draga fram nokkur
helztu verkefnin er verkalýðsfélögin verða að fást við.
Ég hef áður bent á, að því fastari tökum er einokunarauðvaldið
nær á efnahagslífinu og því sterkari sem áhrif amerísku heims-
valdastefnunnar verða, því meiri ofbeldisaðgerðum er beitt gegn
verkalýðssamtökunum. Þessar ofbeldisaðgerðir stefna í sömu átt
og fasisminn og beita sömu áróðursaðferðum og blekkingum.
Afturhald nútímans í hinum svokölluðu „lýðræðisríkjum“ er
að ýmsu frábrugðið fasismanum, en markmiðið er hið sama.
Það stefnir að því marki er ríkisstjórnir Þýzkalands og Ítalíu
illu heilli náðu, útþurkun réttinda verkalýðsfélaganna og al-
mennra lýðréttinda og fullkominni undirokun verkalýðsins og
allrar alþýðu undir skefjalaust arðrán fámennrar yfirráðastéttar
er hrindir alþýðunni út í árásarstyrjöld að boði amerísku heims-
valdasinnanna.
Ástandið í hinum svokölluðu „lýðræðisríkjum“ verður ekki
skýrt öðruvísi en að þar sé um vaxandi fasisma að ræða. Við
verðum alvarlega að beina athygli verkalýðsins og allra lýðræðis-
sinna að þessari hættu. í hverju landinu eftir annað þverbrýtur
afturhaldið stjórnarskrána og virðir að vettugi allar lýðræðislegar
venjur. Vitanlega gerist þetta ekki á sama hátt í hverju landi,