Réttur - 01.08.1953, Qupperneq 57

RETTUR
193
en allstaðar er fyrstu árásunum beint að verkalýðssamtökunum,
verkfallsréttinum og öðrum baráttuskilyrðum þeirra í hagsmuna-
baráttunni. Að þessu leyti fetar áfturhald nútímans í fótspor
fasismans í Ítalíu og Þýzkalandi.
Ég ætla ekki að ræða hér um fasistaríkin Spán, Grikkland
og nokkur önnur þar sem ríkir blóðug ógnarstjórn framkvæmd af
leppstjórnum Bandaríkjanna.
Alþjóðasambandið hefur fylgst með árásum afturhaldsins i
auðvaldslöndunum á réttindi verkalýðssamtakanna. Að fara að
telja þær upp fyrir þinginu tæki of langan tíma, enda flestum
fulltrúunum kunnar. Ég mun því aðeins ræða hér ferilinn í áttina
til fasismans og nokkrar af kúgunaraðferðunum.
Yfirstjórnandi allra kúgunaraðgerða gegn verkalýðnum og öðr-
um lýðræðissinnum er nú ameríska heimsvaldastefnan. Eftir
litið með árásunum er framkvæmt af erindrekum Bandaríkja-
stjórnar sem dreift er um allar jarðir í mismunandi dulargerfum
ráðgjafa og sendinefnda, þar með taldir „verklýðsfélaga leiðbein-
endur“. Allar þær kúgunaraðferðir sem nú eru í tízku í Bandaríkj -
unum eru þannig kenndar ríkisstjórnum annarra landa.
Þessar aðferðir eru einsog við vitum allt frá ólöglegum fangels-
unum róttækra verkamanna til skyndiaftaka og launmorða fram-
kvæmdra af leigumorðingjum, takmörkun og algert bann við
verkföllum til lögbanns á verkalýðsfélög sem gegna skyldu sinni,
frá kynþáttaofsóknum til „rannsóknarréttar“-yfirheyrslna yfir
róttækum verkamönnum og jafnvel einnig yfir fjölskyldum þeirra.
Þessar kúgunaraðferðir virða hvorki almennt velsæmi, mann-
legar tilfinningar né lög. Þær eru notaðar þegar ekki tekst á
annan hátt að sundra samtökum verkalýðsins og beygja hann
til undirgefni við ríkisstjórnirnar og Ameríkuagentana. Vitanlega
er þetta framkvæmt að amerískum sið, í nafni lýðræðisins.
Þessar aðferðir eru mest áberandi í þeim löndum sem háðust.
eru Bandaríkjunum svo sem í Suður-Ameríku. Þar hafa lepp-
stjórnir Bandaríkjanna víða fangelsað kjörna leiðtoga verkalýðs-
samtakanna en skipað aðra í þeirra stað. Sumstaðar hafa ríkis-
stjórnirnar sett á stofn sín eigin verkalýðsfélög og afhent þeim
öll réttindi til að koma fram fyrir hönd verkalýðsins, en hin
raunverulegu samtök hans svift öllum réttindum og ofsótt á
allan hátt.
Að berja verkföll n'iður með yofbeldi, fangelsa forystumenn
verkalýðsfélaga og sundra verkaíýðsfélögum sem taka hlutverk
sitt alvarlega, viðgengst nú um allan auðvaldsheiminn. Þó þessi
þróun í áttina til fasismans sé lengra á veg komin í nýlendunum
13