Réttur - 01.08.1953, Síða 60

196
RÉTT UR
inganna. Þess vegna traðka þeir á rétti verkalýðsfélaganna, þess
vegna afnema þeir borgaraleg lýðréttindi og þess vegna selja þeiv
sjálfstseði sinna eigin landa.
Við verðum að gera verkalýðnum það skiljanlegt að baráttan
fyrir rétti verkalýðssamtakanna er nátengd baráttunni fyrir vinnu
og brauði, baráttunni fyrir þjóðlegu sjálfstæði og baráttunni fyrir
mesta nauðsynjamáli þjóðanna, friðinum.
Við verðum að gera öllum lýðræðissinnum það skiljanlegt að
réttur verkalýðsfélaganna og verkamannanna á vinnustöðunum
eru undirstaðan undir öllum öðrum lýðréttindum, og að ef það
tekst að eyðileggja þessi réttindi fari öll önnur lýðréttindi alþýð-
unnar á eftir. Ef ekkert lýðræði er á vinnustöðunum er ekkert
lýðræði í landinu.
Á þessum grundvelli eigum við að vinna að sköpun víðtækrar
samfylkingar alþýðunnar fyrir frelsi, þjóðlegu sjálfstæði og friði.
Jafnhliða verðum við að standa betur á verði um réttindi verka-
lýðssamtakanna, í einstökum löndum og alþjóðlega. Á hverjum
vinnustað verðum við að snúast einhuga gegn hverskonar árásum
af hendi atvinnurekandans hver sem í hlut á, hvaða skoðanir sem
hann hefur og hvaða samtökum sem hann tilheyrir. Þar verðum
við að láta gilda grundvallarkenninguna undir samstöðu verka-
lýðsins, einn fyrir alla og allir fyrir einn.
Þá vil ég koma nánar inn á hugmynd, er Saillant hreyfði í sinni
ræðu, og koma í því sambandi fram með ákveðnar tillögur.
Á síðustu árum liðinnar aldar og fyrstu árum þessarar tók hin
alþjóðlega verkalýðshreyfing, er þá var í bernsku, upp á arma
sína kröfuna um átta stunda vinnudaginn, eina af höfuðkröfum
verkalýðsins á þeim tíma ,og hina fyrstu alþjóðlegu baráttu
verkalýðsins á grundvelli þeirrar kröfu. 1. maí hátíðahöldin eiga
upptök sín í þeirri baráttu.
Það er mín skoðun að eins og nú standa sakir sé verndun rétt-
inda verkalýðssamtakanna ásamt baráttunni fyrir launakjörun-
um, þjóðlegu sjálfstæði og friði, þýðingarmestu hagsmunakröfur
verkalýðsins.
Þess vegna legg ég til:
1. að 1. maí 1954 verði höfuðkröfurnar verndun þessara óumdeil-
anlegu réttinda verkalýðsins.
2. að WFTU semji réttindaskrá verkalýðsfélaganna og verka-
manna á vinnustöðunum.
Þessi réttindaskrá verði kynnt rækilega á öllum vinnustöðum
í bæjum og sveitum, einnig verði henni komið á framfæri við
löggjafarsamkundur allra landa, til staðfestingar. Einnig verði