Réttur - 01.03.1962, Blaðsíða 5

H É T T U R
69
tilveru sína sem íslenzk atvinnurekendastétt, á líka heima í þeirri
þjóðíylkingu gegn því erlenda auðhringavaldi, sem hyggst nú inn-
lima Island í hiS nýja stórveldi sitt undir ægishjálmi auShring-
anna þýzku — og traSka undir járnhæl sínum alla sjálfstæSa at-
vinnurekendur smárra landa.
*
ÞaS hefur veriS reynt á undanförnum árum, öSru hvoru, aS
mynda einhuga „milli“-fylkingu á milli hins erlenda auSvalds og
erindreka þess á Islandi annars vegar og verkalýSshreyfingarinnar
hins vegar. — Sögulegasta tilraunin var „HræSslubandalag“ Fram-
sóknar- og AlþýSuflokksins 1956. Undirrót slíkra tilrauna er
hræSslan viS sósialisma alþýSunnar, (raunveruleg er hræSslan viS
áróSursmótt auSvaldsins og grýlurnar, sem þaS býr til!) annars
vegar — og viss ótti viS erlenda og innlenda auSvaldiS hins vegar.
Ef til vill verSa enn gerSar einhverjar skrípamyndir af slíkum til-
raunum.
Sögulega séS eru allar slíkar tilraunir fyrirfram dæmdar til aS
misheppnast. Þegar ekki er lengur um aS ræSa samstarf milli tveggja
höfuSstétta þjóSfélagsins: verkalýSsins og framsækinnar atvinnu-
rekendastéttar, eins og var 1944—’47, — þegar ofstæki og harS-
stjórnarafstaSa hafa sigraS í atvinnurekendastéttinni og harSstjórn
í efnahagsmálum inn á viS og innlimunarstefna út á viS, veriS
tekin upp, — þá hlýtur þessum tveim höfuSöflum nútímaþjóöfélags-
ins aÖ ljósta saman: harðstjórn og alræði peningavaldsins annars
vegar og lýðræði og framfarastefnu alþýöunnar hins vegar. Milli
þessara stefna verða menn aS velja — og reikningsskilin eru liú
þegar hafin: uppreisnin grefur um sig eigi aðeins í Framsókn, •—
þar sem löngun forustunnar til samstarfs við auðvaldið í anda
Atlandshafsbandalagsins er mjög sterk, — heldur og í Alþýðu-
flokknum og Sjálfstæðisflokknum.
*
íslenzkt þjóðfrelsi ó, eins 09 nú er komið, örlög sin undir styrkleik
og víðsýni verklýðshreyfingarinnar og skilningi allra annarra góðra
Islendinga ó nauðsyn samstarfsins við hana.
Völdin í hendur vinnandi stéttanna: verkamanna og starfs-
manna, menntamanna og bœnda, — það er brýnasta verkefni
íslenzkra stjórnmála á yfirstandandi skeiði. Þetta ríkisvald