Réttur - 01.03.1962, Blaðsíða 10

JOSUÉ DE CASTRO:
Nýlendukúgun, hungur og
framfarir
[Josué de Castro er Brasilíumaður, forseti lieimssambandsins gegn hungrinu.
Hann flutti erindi |iað, sem hér fer á eftir vorið 1961 á þeirri ráðstefnu vísinda-
manna hvaðanæva að úr heiminum, sem haldin var í Royaumont hjá París og
getið var nánar um í sambandi við grein Bernals í síðasta hefti. l
Hungur er bæði hræðilegasti og algengasti sjúkdómur í heimin-
um. Enginn annar sjúkdómur heimtar fleiri mannslíf á ári hverju.
Hungur er orsökin fyrir skiptingu heimsins í fátæk lönd og rík lönd.
í ríku löndunum fæðist fólk til þess að lifa á jörðinni. í fátæku lönd-
unum ríkir hungurdauði og örbirgð, og meir en helmingur íbúanna
þar deyr í barnæsku. Þar fæðir jörðin ekki manninn heldur maður-
inn jörðina með líkama sínum.
Hungur er afkvæmi nýlendukúgunar.
Hvernig stendur á því að tveir þriðju hlutar mannkynsins þurfa
að þola hungur? Og hvernig stendur á því að hungur skuli einmitt
ríkja í svonefndu vanþróuðu löndunum? Skoðun mín er sú, að ný-
lendukúgun sé aðalástæðan fyrir hungri í heiminum. Nauðsynlegt
er að koma strax með útskýringu. Einhver gæti sagt, að fólk hafi
soltið löngu áður en tímabil nýlenduveldanna hófst. Já, hungur hef-
ur alltaf herjað þjóðir fortíðarinnar. En áður fyrr svalt fólk vegna
þess að vísindi og tækni voru ekki nægilega háþróuð til að koma í
veg fyrir það. 1 háþróuðum löndum, sem færa uppgötvanir vísind-
anna sér í nyt, kemur allsherjarhungursneyð ekki lengur fyrir. En
hungursneyð er algeng meðal vanþróaðra landa vegna þess að
þau búa við efnahagskerfi, sem hefur á sér öll svipmót nýlendukúg-