Réttur - 01.06.1962, Qupperneq 43

11 E T T U R
155
Dc Gaullc og sjálfstæði þjóðarinnar.
Aítur á móti ólu margir tálvonir um stefnu hans í utanríkismál-
um.
Núna sýna staðreyndirnar ljóslega, að flokkur okkar hafði rétt
fyrir sér þegar hann fullyrti strax í öndverðu, að „de Gaulle er
engin trygging fyrir sjálfstæði þjóðarinnar“.
Við vissum, að menntun og uppruni de Gaulles, óskir hans, raun-
verulegar eða tilbúnar handa áróðrinum, um „la grandeur francaise“
mundu harla léttvægar móti efnahagslegum og pólitískum hagsmun-
um einokunarhringanna, sem hann er fulltrúi fyrir og styðja hann,
móti styrkleikahlutföllunum milli stórvelda auðvaldsheimsins og
andspænis höfuðmótsögninni milli auðvaldsheimsins og hins sósíal-
íska.
Staðreyndirnar tala sínu máli. Eftir valdatöku de Gaulles hefur
fjárfesting Bandaríkjanna á Frakklandi tvöfaldazt, því hann hefur
veitt erlendu auðmagni gífurleg fríðindi. Þeir hafa nú rétt á að
flytja auðmagnið og gróðann, sem þeir uppskera á Frakklandi,
heim til Bandaríkjanna og það gerir að verkum, að Frakkland
verður enn háðara amerísku einokunarhringunum í efnahagslegu
og pólitísku tilliti.
Amerísku olíuhringunum hafa verið veitt enn rýmri réttindi til
olíuvinnslu í Sahara.
Salt er það, að de Gaulle neitaði Bandaríkjunum á sínurn tíma
um að setja upp eldflaugastöðvar á franskri grund og reisa birgða-
geymslur fyrir vetnissprengjur. En þessi neitun var ekkert annað
en þjark til að hressa upp á álitið, sem sé að fá sæti í þremenninga-
stjórn NATO og fá upp gefin ýmis kjarnorkuleyndarmál. I staðinn
yfirgáfu bandarísku sprengjuflugvélarnar flugvellina á austurlandi.
Þessi „sjálfstæðis“ stefna undi því liins vegar mæta vel, að Speidel
sæti í Fontainebleau, Heusinger í forsæti fastanefndar NATO og
vestur-þýzku hernaðarsinnarnar kæmu sér upp hergagnageymslum
og herstöðvum á Frakklandi.
Síðan þetta var eru bandarísku flugvélarnar reyndar komnar aft-
ur og hafa tekið sér stöðu á flugvöllunum.
Með hliðsjón af þeim tálvonum, sem menn ólu um þjóðarstolt
de Gaulles og þeirra þjóðfélagsafla, sem hann styðst við, er einkar
alhyglisvert, að hann hefur fyrir skemmstu staðfest ákvarðanir
Brysselráðstefnunnar um að nú skuli hafin framkvæmd á landbún-
aðarþætti Rómarsamningsins. Héðan í frá verður ekki hægt að