Réttur - 01.11.1965, Blaðsíða 16

224
RÉTTUR
reynt að draga upp mynd af Bandaríkjunum, sem jafnvel yfirgengur
það ósvífnasta og barnalegasta í upplýsingaþjónustuáróðrinum.
Samkvæmt henn,i eiga Bandaríkin að vera einstök meðal stórvelda,
sannkallaður Sámur frændi allra þjóða, útdeilir allsnægta og rétt-
lætis. Eftir að Bandaríkjastjórn stendur uppi berskjaldaðri en
nokkru sinni fyrr sem óbilgjarn réttarbrjótur og hlífðarlaus morð-
ingi, þar sem stórveldishagsmunir krefjast og virt borgarablöð í
Evrópu eru fyrir löngu hætt að hafa geð í sér til að taka þátt í yfir-
drepsskapnum, þá eiga íslenzk borgarablöð nóga þrælslund til að
bera í bætifláka fyrir Sám karlinn. I þessu kemur fram, hversu
hættulega gagnrýnislaus íslenzk borgarastétt er gagnvart Bandaríkj-
unum og gerðum þeirra og hversu illa henni er treystandi til að
gæta íslenzkra hagsmuna og sæmdar í skiptum við þau.
Þessi mörgu og stóru orð, sem hér hafa verið sögð um Banda-
rí’kin, spretta ekki af óvild i garð Bandaríkjamanna eða bandarískr-
ar menningar, heldur af andstöðu við stefnu þeirra gagnvart Islend-
ingum og andstyggð á leppalúðum þeirra íslenzkum. Mér er ljúft
að viðurkenna ágæti bandarískrar menningar og þjóðsiða og myndi
sízt hafa á móti því, að íslendingar tækju sér til fyrirmyndar það
sem til fyrirmyndar er í fari þeirra, ef baráttan stæði um það. Ég
hef átt því láni að fagna að sækja Bandaríkjamenn heim, í of skamm-
an tíma að vísu, á marga Bandaríkjamenn að vinum og gæti varið
mörgum blaðsíðum til að bera lof á Bandaríkin, ef hitt væri ekki
brýnna og nógir væru ekki um skjallið. En ef einhver skósveinn
Bandaríkjanna á íslandi sæi ástæðu til að snara þessum línum á
tungu herra sinna, þá skulu þeir v.ita það, að mín saga er ekkert
einsdæmi. Mjög margir vinir þeirra, sem skilja um hvað er barizt
á íslandi í dag, hafa haslað sér völl í því stríði og stríðsyfirlýsingar
þeirra birtast meira að segja í sjálfu Morgunblaðinu. Ýmsir mennta-
menn á Norðurlöndum og einnig góðkunningjar Bandaríkjanna
hafa sýnt, að þeim er ekki sama um, hvernig þetta stríð endar hér
úti á íslandi, enda íslenzk menning skyldari skandinavískri en am-
erískri. Þessi umhyggja Skandínava á vafalaust sinn þátt í afstöðu
margra til þessa stríðs, sem hingað til hafa ekki verið orðaðir við
neinn óameríkanisma. En ef Bandaríkjamenn halda áfram mold-
vörpustarfsemi sinni á Islandi og kjósa sér að liðsmönnum þá sem
minnst hefur hlotnast af þeim eiginieikum, sem prýða vel gerða
menn, þá munu þeir egna til fjandskapar við sig hvern ærlegan Is-
lending og kynnast því af eigin raun, að barátta fyrir sjálfstæði og
menningu lítilla þjóða er lífseig afturganga.