Réttur - 01.11.1965, Síða 34

242
RÉTTUR
„Svo er mér það hugnun a3 vcra nú viss um að þessi litli vinóttu-
vottur fró mér, fyrir góðvild hans i minn gorð forðum,’") nóði þó
heim til hans, og vor honum heldur til ónægju. Um það vissi ég ekki
fyrr.
Stormor og straumar aldarfarsins orka þvi oft, að þeir, sem eitt
sinn éttu samleið ó kafla, fjarlægjast og stefna loks í öfugar óttir
svo þeim verður fyrri félagsskapurinn að eftirsjó.
Af þeirri óstæðu hef ég ekki minnst Jóns heitins með stuttri Ijóð-
línu, eins og ég hef þó gert um sum skóldin hin. Eg vissi ekki afstöðu
en vildi ekki gera vandamönnum hans raun.
Eg er hjó sumum „vargur i erfiljóða-véum", ekki fyrir að ég lóti
ofsagt, heldur sökum þess sem ég læt ósagt."
Með síðara bréfi til Þórólfs sendir Stephan honum erfiljóð; -—
birt undir fyrirsögninni „Þorgils gjallandi“ í IV bindi af Andvök-
um, bls. 88 — og eru þar í ýmsar skýringar á ljóðinu, en í því eru
margar líkingar úr norrænni goðafræði. Segir Stephan síðan í
bréfi þessu, sem dagsett er 18. febrúar 1916 í Markerv.ille:
„Eitt enn, mér finnst norræn trú hafa orðið horn-reka annarra
trúarbragða, oft og ófyrirsynju, hjó skóldum og skýrcndum þeirra
fræða, þar sé mörg fegurðin enn óunnin. Af þessu en ekki tilgerð,
hvorf ég af þjóðbraut ins algenga, svo oft, innó einhverja cinstigu,
forna eða nýja. Að því get ég ekki gert, myndirnar af þessu i hug-
onum, heillo mig."
Þegar Stephan G. kom heim 1917 kynntust þeir nánar. Þórólfur
var m. a. í fararbroddi, er Mývetningar heilsuðu Stephani í Náma-
skarði og Stephan gisti þá nótt i Baldursheimi. Segir Stephan svo
í bréfi til Þórólfs, dags. í Reykjavík 10. sept. 1917:
„Mér hefir liðið ógætlega, borinn ó englahöndum góðra monna
alstaðar, og þær eru nú beztar hérnamegin bakkans."
Ekkert af þessum bréfum Stephans G. til Þórólfs er enn birt. En
vináltu og virðingu Stephans mun Þórólfur hafa eignast út af
þeirra kynnum.
*) Þorgils gjallandi mun fyrstur liafa ritað nm Stephan G. hér heima, vin-
samlega ritfregn í „Bjarka“ Þorsteins Erlingssonar.