Réttur - 01.11.1965, Side 69

RETTUR
277
Þannig tókst inér að skrifa
til Gallachers og vekja athygli
hans á þeirri framkomu, er
brezki innrásarherinn hafði
sýnt af sér á Islandi. Varð það
til þess að Gallacher bar fram
fyr.irspurn í neðri málstofunni
út af fangelsun okkar og mót-
mælum Alþingis og vakti þann-
ig athygli á máli voru.
Síðan heimsótti Gallaeher
okkur í Brixton-fangelsi, er við
vorum komnir þangað, talaði
lengi og vel við okkur og ekki
gleymi ég gamanyrðum hans
heldur: „Brixton prison, ,it is
a good place — to get out of!“
(Brixton-fangelsi, það er góður
staður — að komast út úr!)
Hann hafði sjálfur setið þar í
eitt ár ásamt fleiri foringjum
Kommúnistaflokksins 1926 vegna baráttunnar miklu í sambandi
við allsherjarverkfallið brezka.
Þegar við vorum lausir úr fangelsinu bauð Gallacher okkur til
sín og við áttum langt samtal við hann í kaffisölum brezka þingsins
v.ið Thames-ána.
Okkur þólti öllum vænt um hann. Hann reyndist okkur betri en
margur landinn, en þó skal því ekki gleymt að Árni Jónsson frá
Múla heimsótti okkur og i fangelsið, auk Péturs Benediktssonar
sendiherra auðvitað.
Eg hitti William Gallacher nokkrum sinnum eftir að þessi vor
ágætu kynni tókust. Síðast vorum við saman um skeið í Moskvu og
kvöddumst þar í síðasta sinn.
Saga brezks verkalýðs geymir nafn WiIIiam Gallachers sem eins
sinna beztu sona. Fyrir hugskotssjónum mínum og okkar, er kynnt-
umst honum, mun hann ætíð standa sem persónugervingur þess
bezta í brezkum verkalýð: þrautseigju hans og þolgæði í baráttu
og raun og órofa tryggð við málstað hinna fátæku og ofsóttu hvar
sem er um heim.