Réttur - 01.10.1977, Side 20

stæði lands og þjóðar er þó skriðdýrshátt-
ur og lítilmennska ríkisstjórnarinnar
frammi fyrir valdhöfum stóru auðvalds-
ríkjanna. Um það sálarástand mætti segja
þetta, sem stendur x gömlum sálmi:
Sem hundtík á sinn herra sér,
horfi’ eg á miskunn þína.
Þeir ætluðu að véla okkur inn í Efna-
hagsbandalag Eviópu .En þá var það de
(iaulle, sem bjargaði okkur frá þeirri
glötun, að minnsta kosti í bili. Sögðu þá
ýmsir: „Nú er íslandi frelsari fæddur“.
En Gylfa tuskunni varð þetta að orði:
„Þetta var það næstversta, sem fyrir gal
komið“ (að Englendingum var ekki
hleypt inn í bandalagið).
Það sem mundi gerast á voru landi,
ef við yrðum múraðir inn í stórvelda-
blokk Efnahagsbandalagsins, Jxað er
Jxetta:
E Útlent fjármagn yrði flutt inn í
landið, sennilega í stórum stíl í hlutfalli
við smæð þjóðarinnar, og hér yrði stofn-
að til stóriðnaðar, sem erlend auðfélög
myndu ráða yfir og eiga, eitthvað kannski
falið, sem væri það íslensk eign, með til-
styrk íslenskra leppa, því aldrei er þurrð
á slíkum ómennum.
2. Útlendir auðmenn og auðfélög
myndu kaupa Iiér upp flestar þær eignir,
fastar og lausar, sem Jreim þætti einhver
matur í.
3. Útlendir stóratvinnurekendur
myndu setjast hér að, og erlendum rusl-
aralýð yrði mokað inn í landið og látinn
vinna fyrir hungurkaupi, en það hlyti að
beygja íslenskt verkafólk undir sömu lífs-
kjör, og Jxetta er einmitt draumur ís-
lenskra atvinnurekenda, eins og nú
standa sakir.
4. Sá iðnaður, sem fyrir er í landinu,
yi'ði að líkindum að víkja að miklu leyti
fyrir útlendum iðnaðarvarningi. Þetta
virðist vera hulið fyrir íslenskum iðnrek
endum, eða þeir láta sér á sama standa,
vona ef til vill að komast í einhvers konar
kompaní við útlendu ræningjana eða fá
aðsúiðu til ástundunar leppmennsku.
5. Sennilegt er og, að íslenskur land-
búnaður mundi rýrna í skugga innfluttra
landbúnaðarafurða. Einn af ráðgjöfum
ríkisstjórnarinnar, útlent flóafífl, sem
hingað var pantað fyrir fáum árum, gaf
þá ráðleggingu í háskólafyrirlestri, að Is-
lendingar hættu að rækta kartöflur. Þessu
var ekki mótmælt í neinu málgagni ríkis-
stjórnarinnar, svo að ég muni, enda mun
ráðleggingin vera í anda Efnahagsbanda-
lagsins.
(i. Tunga okkar, íslenskan, myndi úr-
kynjast í hálfútlendan mállýskugraut, ef
ekki líða undir lok ,og Jxað sem kallað
hefur verið íslensk menning, myndi deyja
drottni sínum. Útlendir atvinnurekend-
ur, sem liér settust að, tækju auðvitað að
gefa hér út blað eða blöð á sínu máli,
segjum á Jrýsku. Upp úr Jrví yrði vissu-
lega ekki langt að bíða, að farið yrði að
prenta helming Morgunblaðsins, Aljrýðu-
blaðsins og Vísis á Jreirri tungu og þá
yrði ekki langt eftir til sólseturs íslensks
máls og menningar. Gylfi ráðherra lét sér
Jxað að vísu um munn fara í ræðu á 100
ára afmæli fornmenjasafnsins í vetur, að
Jxjóð, sem ætti safn eins og þetta, Jryrfti
ekki að óttast, að menning hennar lyti í
lægra haldi fyrir útlendum áhrifum.
Fólkið þyrfti ekki annað en skreppa á
fornmenjasafnið. Þá dytti af Jxví útlenda
aluminiumskelin. Hugrenning, sem falin
var hér að baki, var Jressi: Þið Jrurfið ekki
að óttast Efnahagsbandalag Evrópu.
228