Réttur - 01.10.1977, Qupperneq 26

látið sig gerast. Nú er 10. júlí. Bréfið fer
í póst á morgun.
Ég er að lesa ádeiluskrif Kínverja á
pólitík Rússa. Þeir eru skarpir í hugsun,
Kínamennirnir, og hárbeittir í rökvís
inni, bera af Rússunum mínum. Og
hvernig ætti annað að vera? Þetta er elsta
bókagerðarþjóð í heimi. Um undirstöð-
ur röksemdaleiðslunnar tel ég mig ekki
færan að dæma, en margt verkjar þar
sennilega.
Enn hefur bréfið tekið sér langa og af-
slappandi hvíld. í dag er 10. nóvember.
Ég og mín elskaða eiginkona erum búin
að vera á tveggja mánaða ferðalagi til
Kaupmannahafnar, Vínarborgar, Búda-
jjest, Beograð og Soffíu, hvar við tókum
þátt í alþjóðaþingi esperantista, hátt á
ljórða þúsund manns úr fjölda landa og
allir gátu talað saman sem á sínu móður-
máli. Þá hefur maður ekki sérlega háar
hugmyndir um ræfils diplomatana, sem
standa í því að flytja hugmyndir sínar á
hriflingabjörgum af einu málinu á ann-
að. Allt sýndist vera í góðum uppgangi í
Búdapest og Soffíu, en í Beograð virtist
lífið þægilega hægfara. Hitar vorn miklir
og lognin endalaust. Þó rammaði mig
lítil vindstroka á stræti einu í Beograð.
Þá kvað höfundur þessa bréfs:
Hér atidar blíður blœr
blessandi d móti oss.
Mér er hann mjög svo kœr,
mitt er hann dýrsta hnoss,
jtegar að sólin sœl
svíður mitt veika hism!
Bágt gengur i Beograð
að byggja upp kommúnism!
Á útleit rölti ég góða stund á hafnar-
bakkanum í Leith, eftir að hafa étið fína
máltíð með sósum út á um borð í Gull-
fossi. Á því rápi upp hófst andi minn til
mikils viðbjóðs á sósum. Þá kvað hann:
Sósurnar streyma sunnan að.
Sósurnar tritla norðan að.
Sósurnar labba austan að.
Sósurnar œrslast, vestan að.
Sósurnar brjótast utan að.
Sósurnar bulla’ upp innan að.
Sósurnar falla ofan að.
Sósurnar smjúga neðan að.
Sósurnar œxlast alls staðar,
allri mannkind til bölvunar,
öllum um stund til ununar,
öllum pó loks til þjáningar.
Tak frá mér, Guð, allt sósusull,
seyddar steikur og pvilikt drull!
Gefðu mér á minn grœna disk
grautarsleikju og úldinn fisk.
Nú mun það póstast.
Þ. Þ.
4. 9. 1964. — Enn helur bréfið tekið
sér blund í skúffunni.
Ég skrapp austur á Fljótsdalshérað í
júnímánuði. Spurðist fyrir um orminn í
Lagarfljóti. Sást síðast rétt fyrir mánaðar-
mótin júní og júlí 1963. Áhorfendur Sig-
urður Blöndal skógarvörður á Hallorms-
stað, háskólalærður náttúrufræðingur,
efnishyggjumaður og kommúnisti, og
Þórný Eriðriksdóttir kennari á Hallorms
stað, gift Hrafni Sveinbjarnarsyni komm-
únista. Nú skal jrað póstast.
Þ. Þ.
234