Réttur - 01.10.1977, Qupperneq 27

EINAR OLGEIKSSON:
ÁFORM UM
AÐ STEl.A EIGUM
ÞJÓÐARINNAR
— hvernig einkaframtakið ætlar
að stela ríkisfyrirtækjum
Fulltrúar „einkaframtaksins“ láta málgögn sín býsnast yfir of miklu ríkisbákni. Boð-
skapurinn er að ríkið eigi ekki að keppa við einkaframtakið. Afturhaldsstjórnin skip-
ar nefnd til að kanna á hvern hátt draga megi úr umsvifum hins opinbera.
■ eftirfarandi grein er rakinn „þjófnaðarbálkur“ braskaranna á þessari öld, hvern-
'9 reynt var að stela ríkisverksmiðjum og bönkum og loks bent á, að „á mjóum
þvengjum læra hundarnir að stela“.
Aðvörun til þjóðarinnar vegna
yfirvofandi hættu á stórþjófnaði á eigum
hennar
Eitt höfuðeinkenni á braskarastétt
auðvaldsskipulagsins er ofsafengin ásókn
1 auðfengnar eignir annarra - og er þá
venjulega ekki hirt um heiðarleika í að-
ferðunum. bað er m. a. s. orðið auðvelt
að stela drjúgt í skjóli laga, þegar sú
stétt er stela vill hefur völdin.
Islenskir braskarar hafa undanfarna
áratugi komist upp á lagið með að safna
eignum á auðveldan liátt án þess að
vinna fyrir þeim. Þeir láta ríkisbankana
lána sér miljónalán til þess að kaupa sér
tæki og korna sér upp verksmiðjum
hvers konar, láta jafnvel ríkissjóð ábyrgj-
ast fyrir sig lán allt upp í 100%. Síðan
láta þeir iiokka sína á Alþingi eða í rík-
isstjórn lækka krónuna - og þar með lán-
in - í verðgildi (t. d. hækka dollarann úr
6,50 árið 1949 í 253 kr. 1978), en hækka
235