Réttur - 01.07.1978, Side 16

nam, algerlega að ósekju, og til þess að
reyna að brjóta þá þjóð líkamlega og
andlega á bak aftur. Ausið var yfir hana
meira sprengjumagni en yfir Evrópu og
Asíu í allri síðari heimsstyrjöld, eitri
þeytt yfir akra og skóga. bað átti að drepa
þorra þjóðarinnar og eitra öl 1 lífsskilyrði
hennar.
Borgarablöðin á íslandi ýmist þögðu
þunnu liljóði eða lofuðu morðríkið
mikla, bandamenn sína og verndara fyrir
„dugnað og framtakssemi" gegn komm-
únismanum.
En Vietnam sigraði Bandaríkin með
aðstoð þeirri, vopnum og vistum, er Sov-
étríkin sendu þeim í svo ríkum mæli að
dugði.
Ameríski risinn varð að leggja niður
rófuna og halda heim - sigraður í fyrsta
siun í sögu sinni.
Það hafði ekki tekist að hertaka hetju-
þjóð Vietnama, hvorki með andlegum
aðferðum né djöfullegustu morðtækni
nútímans.
En hvað gera íslendingar, sem þó ein-
vörðungu þurfa að heyja sitt frelsisstríð
með andlegum vopnum: halda vöku sinni
gegn áróðursgaldri auðvaldssinna?
Borgarablöðin, undirlægjur ameríska
innrásarhersins á íslandi, hamast út af
Tékkóslóvakíu, gæta þess vel að gleyma
Vietnam, og vilja fá íslensku þjóðina til
að einblína á ömurlegan sorgleik sósíal-
ismans í Prag, en gieyma þeim andlegu
lielgreipum, sem verið er að læsa um
íslensku þjóðina, til þess að hernema hug
hennar og hjarta.
Á það að takast?
Vér skulum minnast hvatningarinnar
sem Jóhannes úr Kötlum, samviska þjóð-
ar vorrar, sendi oss í „Skeytinu til Prag“,
er skelfingin dundi yfir þar:
Jóhannes úr Kötlum.
Skeytið
til Prag
„Tv(i risavaxin finngálkn
kennd við Atlandshaf og Varsjá
skipta okkur smælingjunum á milli sín
sem auvirðilegu herfangi.
En hversu eg blygðast mín, Vaculik:
teinréttur mætir þú ofbeldinu
og storkar þeim Brezhnev og Ulbricht
meðan ég skríð um sölutorgið
líkastur hræddri auðmjúkri pöcldu
og býð Jreim Dean Rusk og Pipenelis
að spígspora á aumingjaskap mínum.“
160