Réttur - 01.07.1978, Blaðsíða 17

En hinu megum við íslendingar, þegar
oss ógnar vald risaveldanna tveggja, held-
ur ekki gleyma í erfiðri viðleitni vorri til
að halda og endurreisa andlegt sjálfstæði
einstaklinganna með þjóð vorri gagnvart
ofurveldi áróðurs og áleitni amerískra
herra og þýja, að hvort sem við áfellumst
■Sovétstjórnina fyrir afglöp, framin í Prag,
eða lofum hana fyrir hetjudáð í heims-
styrjöld og hjálp þá, er úrslitum réði í
Víetnam, þá liafa Sovétríkin gagrrvart oss
Islendingum, sýnt sig að vera - í hinni
liörðu, raunsæu pólitík — sá eini efnalrags-
legi bakhjallur, er við gátum treyst á í
frelsisbaráttu vorri við ofbeldisríki At-
lantshafsbandalagsins.
Það voru Sovétríkin, sem að beiðni
Bjarna Benediktssonar 1953, forðuðu oss
úr klóm breska ljónsins, er það setti bann
á íslenskan fisk vegna 4 mílna fiskveiði-
lögsögunnar.
Það voru Sovétríkin, sem forðuðu ís-
landi frá efnahagslegu hruni 1956 með
l>ví að kaupa þá allar freðfiskbirgðir
vorar (32.000 tonn), er hvergi voru selj-
anlegar.
Það voru Sovétríkin og Þýska Alþýðu-
lýðveldið, sem viðurkenndu 12 mílurnar
1958, þegar Bretar, „vinirnir, verndar-
arnir og bandamennirnir“ hófu þorska-
stríðið gegn okkur - og Vestur-Þýskaland
Unilever-hringsins veitti þeim af hug-
rekki og hetjuskap í árásarstríðinu gegn
íslensku smáþjóðinni, er barðist fyrir lífi
sínu við hin „vinsamlegu“ stórveldi.
Og þannig mætti rekja söguna áfram.
Borgarablöðin gleyma þessu og fela af
ásettu ráði, en sósíalistar mættu muna
það betur, þrátt fyrir allt.
20. ágúst 1978
Einar Olgeirsson.
SKÝRINGAR:
Hér cr vitnað í Ijóð Hannesar Hafsteins. Tvær
næstu ljóðlínur hljóða svo:
„Ef hann grípur þjóð, þá er glötunin vís,
þá gagnar ei sól né vor.“
161