Réttur - 01.01.1980, Síða 3

TRYGGVI ÞOR AÐALSTEINSSON:
LIFANDI BARATTA
OG SPRENGIKRAFTUR
Farandverkafólk rís upp
Það var ólga í Vestmannaeyjum síðastliðið sumar. Þar voru um fimm hundruð farand-
verkamenn saman komnir, karlar og konur, bæði við sjómennsku og fiskvinnu í landi.
Margir í hópum voru óánægðir með aðbúnaðinn í verbúðunum og margir töluðu um
dýrt fæði. Reyndar var þetta engin nýlunda hvað snerti kjör farandverkafólks, en það
var eins og eitthvað lægi í loftinu. Þann 7. júlí hélt farandverkafólk fund í Eyjum, þar
voru málin rædd og gerð ályktun, sem varð grundvöllur að þeim kröfum sem farand-
verkafólk hefur lagt fram um málefni sín. Nú hafði farandverkafólk risið upp og sett
fram kröfur um úrbætur, sem bæði var beint til vekalýðssamtakanna og atvinnurek-
enda. Skipulögð barátta var hafin.
Barátta farandverkafólks fyrir bættuni
kjörum og skilningi á þeim aðstæðum,
sem það býr við er vafalaust einn merk-
asti atburðurinn innan verkalýðshreyf-
mgarinnar á síðari árum. Flestir þeir, sem
hér eiga hlut að máli og tekið hafa virk-
an þátt í baráttunni höfðu áður lítinn
sem engan þátt tekið í störfum verka-
lýðsfélaganna og voru alls óvanir félags-
naálastörfum. Engu að síður hefur vísir
að sérstakri fjöldahreyfingu myndast og
3
þróttmikið og líflegt starf hafist, sem
miðar að því, að enn fleiri úr röðum
farandverkafólks láti til sín taka og gefi
eigin hagsmunum aukinn gaum.
Baráttan hófst ekki fyrir frumkvæði
verkalýðsfélaganna sjálfra, heldur meðal
óbreyttra félagsmanna, sem jafnvel voru
ekki allir fullgildir félagsmenn innan
verkalýðssamtakanna. Mörg verkalýðsfé-
lög tóku hins vegar við sér, enda þeim
málið skylt. Sama má segja urn Verka-
L