Réttur - 01.01.1980, Síða 4

VlSNASÖNGUR. - Þorlákur Kristinsson syngur
vísur sínar á fundi í Þorlákshöfn. (Myndirnar tók
Rúnar Sveinbjörnsson).
mannasambandið og forystumenn þess,
en Guðmundur J. Guðmundsson kom
einmitt á fund í Eyjum í júlímánuði, sem
var farandverkafólkinu dýrmæt uppörv-
un og stuðningur.
Vinnubrögð og baráttuaðferðir farand-
verkafólks hafa um margt verið athyglis-
verðar. Auk ræðuhalda og umræðna á
fundum hafa baráttusöngvar og vísna-
söngur skapað góða stemmningu. Vísna-
söngurinn er fluttur af fundarmönnum
sjálfum, en ekki aðkeyptir skemmtikraft-
ar. Bubbi Morthens, Stella Hauksdóttir
og Þorlákur Kristinsson — Tolli o. fl.
troða íyrirvaralaust upp, undantekninga-
laust við góðar undirtektir. Fundir og
annað starf hefur verið kvikmyndað og
ljósmyndað jafnóðum til stuðnings bar-
áttunni og síðari tíma. Það var eftirtekt-
arvert að á fundi í Þorlákshöfn liafði einn
aðkomumanna frumkvæði að myndun
samstarfsnefndar úr öllum fiskvinnslu-
húsunum þar í plássinu. Þetta hafði ekki
verið skipulagt fyrirfram. Að sjálfsögðu
mætti gera ýmsar athugasemdir við þetta
mál, eins og það hefur þróast frá því í
fyrrasumar. Meðal annars tengsl þess við
starfið í verkalýðshreyfingunni að öðru
leyti, sem mætti vera meira og betra, ekki
síst af hálfu farandverkafólks sjálfs, en
hitt er víst að barátta farandverkafólks
er lifandi og í henni býr sprengikraftur.
En lítum nánar á bakgrunn þessara
mála.
Hvers vegna farandverkafólk?
Atvinnulíf okkar Islendinga hefur
löngum verið árstíðabundið. Mikil vinna,
einkum við fiskveiðar og vinnslu sjávar-
afla við sjávarsíðuna og stendur um nokk-
urn tíma í senn. Vetrarvertíðin frá janú-
ar og fram í maí er að sjálfsögðu sú ver-
tíð, sem fyrst kemur í hugann í þessu
sambandi. Þá er skemmst að minnast síld-
veiðanna fyrir norðan og austan og nú
hin síðari ár hefur mikil vinna verið við
loðnuveiðar og vinnslu hennar, þann
tíma sem hún gengur upp að landiuu.
Reyndar hafa árstíðabundnar sveiflur
við þessi störf heldur minnkað á síðari
árum og vinnan orðið jafnari og samfelld-
ari. Áður varð nokkurt hlé á milli ver-
tíða, en nú tekur ein vertíðin við af ann-
arri árið um kring.
Engu að síður er það svo að enn skap-
ast mikil vinna í einstökum byggðarlög-
um um tiltekinn tíma og þá er þörf fyrir
aukið vinnuafl. Víða er meiri vinna en
svo að heimafólk eitt geti annað henni.
Þess vegna er það, að hópar fólks úr öðr-
um byggðarlögum, jafnt bæjum sem
4