Réttur - 01.01.1980, Qupperneq 7

Frá fundi farandverkafólks i Reykjavík í vetur. í ræðustól er Þorlákur Kristinsson, einn helsti forustumað-
ur farandverkafólks.
Ferðir og fæði
Ferðir og fæði hafa allmikið verið á
dagskrá, þegar rætt hefur verið um kjör
farandverkafólks. Fæðiskostnaður í mötu-
neytum fiskvinnsluhúsanna hefur þótt
óheyrilega hár. En krafan um frítt fæði
hefur rekist nokkuð á hagsmuni lieima-
fólks í þessum efnum. Heimamenn þurfa
eins og flestir aðrir að kaupa sinn mat og
elda, og ekki er óalgengt að húsmæður,
sem vinna í frystihúsum þurfi að hlaupa
lieim í hádeginu og elda ofan í sig og
sina og hlaupa síðan aftur í vinnuna. Það
gefur auga leið að lítið verður um hvíld
í annars stuttu hádegishléi. Aðkomufólk-
ið getur þá gengið að sínu mötuneyti og
hádegismatartíminn nýtist til þess sem
hann er ætlaður. En hitt er einnig ljóst að
ef borin eru saman kjör farandverka-
manna, sem t.d. vinna við virkjanafram-
kvæmdir inni á hálentdinu, þá er um
misrétti að ræða. Þeir hafa frítt fæði og
fríar ferðir. Og má ekki líta svo á að krafa
farandverkafólks um frítt fæði sé þörí
áminning um nauðsyn þess að verkafólk
eigi á sínum vinnustað kost á að kaupa
mat á hóflegu verði, sem jafnt aðkomu-
menn sem heimamenn eigi kost á að
nota. Það er nærtækt að líta til annarra
starfsstétta í þessu efni, s. s. opinberra
7