Réttur - 01.01.1980, Blaðsíða 32

Aðaltímarit utanríkismála: Einmanaleiki Banda-
ríkjanna.
nam, sem þau gáfust upp við 1973, svo
ekki sé talað um árásina á Guatemala,
forsetamorð og fasistavaldarán í Cliile eða
önnur verk „Guðs eigin þjóðar.“
Það var von að bandamenn Carters í
Evrópu yrðu hissa á hræsninni og hama-
ganginum — og tregir í taumi — að láta
kannski leiða sig til slátrunar fyrir þessi
látalæti.
Stjórnendur Vestur-Evrópu sáu að hin
voldugu Bandaríki stóðu ráðlaus gagn-
vart gíslatökunni í Teheran og innrás-
inni í Afghanistan, en ætluðu nú að etja
Vestur-Evrópu út í foraðið.
Bandaríkjamenn fundu það fljótt, að
ábyrgir forustumenn Vestur-Evrópu, sem
vissu að þjóðir þeirra yrðu fyrstu fórnar-
lörnb þcirrar styrjaldar, er Bandaríkin
voru að hleypa ai: stað, voru tregir í
taumi, er til alvörunnar kom. (— Undan-
tekning er auðvitað forusta íslenskra
Nato-flokka, sem finnst í heimsku sinni
dásamlegt að fórna þjóð sinni fyrir „bless-
að lýðræðið" og stórmennskubrjálæði
bandarískra stríðsæsingamanna, ef til
kemur).
Aðalblöð og — tímarit Bandaríkjanna
fluttu þá fyrirsagnir um „einmanaleik“
Bandaríkjanna og grínmyndir af „banda-
mönnum" sínum, er flykktust til Bresn-
evs, er á reyndi.
Er á leið tóku t.d. stjórnmálaforingjar
eins og Helmul Schmidt, ríkiskanslari
Vestur-Þýskalands, að undirstrika að
Sovétríkin „vildu ekki stríð, óttuðust stríð
og vildu ekki efna til ófriðar.“ (Viðtal í
„Spiegel“ 4. febrúar 1980). Ritstjóri
„Spiegels", Rudolf Augstein „varaði al-
varlega við þeirri pólitík Vesturveldanna,
sem fengi sovétstjórnina til að finnast
andstæðingarnir vera að umkringja sig,
þá væri friðurinn i hættu. (Grein hans í
„Spiegel" 21. janúar: „Styrjöld í sjón-
máli?“).
Og einn vitrasti stjórnmálamaður
Bandaríkjanna í utanríkispólitík, George
F. Kennan, varar alvarlega við að farið
hafi verið alltof geyst í sakirnar, Carter
hafi spilað út öllum spilum — nema árás-
arstyrjöld, Sovétríkin hafi þegar verið
beitt öllum vopnum — nema stríði, hafi
því engu að tapa við að láta hvergi und-
an. Það sé ekkert vit í að láta ástríðurnar
í kosningabardaganum yfirgnæfa allt
raunsæi, visku og róserni í utanríkisvið-
skiptum. (11. febr. 1980 í „Spiegel":
„Wir haben unsere Karten úberreizt.")
Viðbrögð Carters sýna okkur hvílík
hætta það er veröldinni að slíkir menn
32