Réttur - 01.01.1981, Blaðsíða 25

Ricardo Morales:
Þegar burgeisarnir missa hárið
Þegar dögunin kemur og burgeisarnir
missa hárið
cetlarðu þá að elska mig einsog núna
og verðurþáþetta Ijós í augum þínum einsog í dag?
Hafi ég þá fundið mér griðastað
œtlarðu þá aðþarfnast mín og vera hjá mér?
Við verðum eldri og draumar okkar fleiri ennú
en kannski getum við gengið um garðinn
talað saman í skugga trésins og ég get sungið þér söng
þú getur horft á mig útum gluggann
þarsem ég reyti illgresið
eða kannski, ef þú vilt, getum við leikið við börnin
eða lesið stjörnurnar
eða fundið þráð og hrynjandi Ijóðanna
eða ferðast á sunnudögum til hvaða einmana plánetu sem er
eða gengið hægt í volgum sandi síðdegis
við gœtum boðið vinum heim og kvatt þá í dögun
eða þvert á móti, full alvöru, lesið og lœrt.
Við sœjum þá bœði saman myrkur heimsins breytast í Ijós.
Gætum við beðið um meira?
Þegarsá tími kemur
ætlarðu þá að þarfnast mín og vera hjá mér?
Ég bíð eftirsvariþínu.
Byssan kallar, ég er önnum kafinn.