Réttur - 01.01.1981, Blaðsíða 6
hundum á Sovétríkin — skalt nú gera að
umræðuefni hér og afleiðingarnar fyrir
oss íslendinga. Þó verð ég að segja að
bágt á maður með að trúa því að þjóðir
þær séu svo heillum horfnar og for-
heimskaðar af amerískum áróðri að þær
láti leiða sig til sjálfsmorðs — fyrir
„Mammonsríki Ameríku”, svo notað sé
orð þjóðskáldsins Matthíasar Jochums-
sonar.
Forsagan: hernám íslands
Þegar Alþingi íslendinga var vélað til að ganga í Nato, þá var það á grundvelli skrif-
legrar yfirlýsingar frá Acheson, utanríkisráðherra Bandaríkjanna, um að hér yrði aldrei
her á friðartímum. Samkvæmt yfirlýsingum íslensku ríkisstjórnarinnar voru þessi hátíð-
legu, skriflegu loforð forsenda inngöngunnar. — Líklega var þessi yfirlýsing vísvitandi
lygi bandaríska utanrikisráðherrans, því tveim árum síðar hertók Bandaríkjaher ísland
og hefur það hernám nú staðið í 30 ár.
Hernámið 1951 var gagnvart íslendingum reynt að íklæða ólöglegum ,,samningi”,
sem ríkisstjórn íslands hafði engan stjórnarfarslegan rétt til að gera, — en hún hefur að
líkindum staðið frammi fyrir því að horfa á landið hernumið án þess að spyrja hana —
eða breiða yfir ofbeldið með „samningum”. — Svo var og 1941 er Bandaríkjaher her-
nam landið í ,,samráði” við breska innrásarherinn. Þá var og með úrslitakostum knú-
inn fram á yfirborðinu „herverndarsamningur” ólöglegrar ríkisstjórnar, en hinsvegar
var utanríkismálaráðherra Bandaríkjanna, Cordell Hull, svo heiðarlegur að viðurkenna
að Bandaríkin hefðu hernumið ísland í eigin þágu.3
Við skulum þá fyrst og fremst íhuga
hver örlög oss íslendingum væru búin í
þessum grimmilegasta — og máske sið-
asta — hildarleik hernaðarsögu mann-
kynsins og hvaða möguleikar væru til
þess að einhver hluti þjóðarinnar lifði af
eftir það sjálfsmorðs-hlutverk, er Banda-
ríkjastjórn ætlar íslendingum sem þræl-
um sinum og fórnardýrum.
,,Hér lœra svírar og bök sig að beygja
og burgeisar viljann að sveigja, —
svo glaðst er við glataðan sauð.
En enginn tœlist af orðum um jöfnuð,
auður og fátœkt á hvort sinn söfnuð.
Einar Benediktsson: Úr,, Fimmtutröð ’ ’
6