Réttur - 01.01.1981, Blaðsíða 52

Áður en Keflavíkursamningurinn er
runninn út, er meirihluti Alþingis vélað-
ur til þess að láta ísland ganga inn í
Atlantshafsbandalagið og gerði meiri-
hlutinn það með því skilyrði að ekki yrði
her á íslandi á friðartímum. Sjálf fór
„samþykktin” fram með lagabrotum
(brotum á þingsköpum) af hálfu meiri-
hlutans.
Skilyrðið um engan her á friðartímum1
var brotið tveim árum síðar, 1951, og
grundvöllurinn fyrir samningnum um
veru í Nato, þar með brottfallinn, enda
hefur Nato lýst því yfir nú að „friður
hafi verið hér í 30 ár”.
Árið 1951 hertók amerískur her ísland
að nýju 7. maí, en hafði áður látið ríkis-
stjórn, sem var orðin Bandaríkjastjórn
háð efnahagslega, skrifa undir beiðni um
það hernám og kallað samning. Er það
stjórarskrárbrot af ríkisstjórn að gera
slíkt því samkvæmt 21. grein stjórnar-
skrárinnar getur enginn aðili nema Al-
þingi og forseti gert slíkt. „Samningur-
inn um að biðja um innrás erlends hers”
er því stjórnarskrárbrot, sem engin sam-
þykkt Alþingis í hernumdu landi getur
löghelgað eftir á.
í krafti innrásarinnar 5. maí 1951 hef-
ur amerískur her nú haldið landinu her-
numdu í 30 ár.
Þetta verður hver íslendingur að gera
sér ljóst, sem eigi vill afsala sér réttindum
til þess að vér íslendingar einir eigum að
ráða landi voru.
Framferði Bandaríkjanna gagnvart ís-
landi í 40 ár er ein keðja ofbeldis, hót-
ana, nauðungarsamninga, svikinna lof-
orða og blákalds hernáms varnarlauss
lands.
Það er mál því linni áður en Banda-
ríkjaher fórnar íslenskri þjóð sem peði
fyrir auðkónga sína í því árásarstríði sem
viti firrtir herdrottnar þeirra nú undir-
búa.
52