Réttur - 01.01.1981, Blaðsíða 51

r
Minnispunktar fyrir Islendinga:
40 ára bandarískt hernám íslands
í krafti nauðungar-,,samninga”
Er ísland var hernumið 1940 af
Bretum var það opinbert ofbeldisverk,
sem ríkisstjórn, Alþingi og þjóðin mót-
mæltu.
Er Bretar voru kúgaðir af Bandaríkja-
stjórn til að afhenda henni ísland undir
áhrifasvæði hennar, var beitt lygum,
hótunum og úrslitakostum um hernám
ella, til þess að knýja fram hinn svokall-
aða „herverndarsamnig” við Banda-
ríkin.
Bretar lugu því að ríkisstjórninni að
þeir væru að flytja her sinn burt.
Breski sendifulltrúinn hér fékk skipun
um að ,,sjá um” að íslenska ríkisstjórnin
samþykkti „samninginn”. Hermann
Jónasson kvað það hafa verið gert með
því að setja ríkisstjórninni 24 klukku-
tíma úrslitakosti. Bandaríski flotinn var
þegar á leiðinni og hertók landið 7. júlí.
Meirihluti Alþingis var látinn samþykkja
hernámið 9. júlí. Einn þingmaður íhalds-
ins lýsti yfir því að hann samþykkti ein-
vörðungu vegna þess að Bandaríkin og
Bretland hefðu hnífinn á hálsi íslendinga
og gætu stöðvað alla flutninga til og frá
landinu og svelt þjóðina. Ólafur Thors
sagði í ræðu sinni: ,,Ég bið menn að
gæta þess að sú ríkisstjórn sem þessa
ákvörðun tók, var ríkisstjórn hins her-
numda íslands.”
Sjálft var Alþingi það, er nauðungar-
,,samninginn” gerði ólöglegt, var kosið
20. júní 1937 til fjögurra ára og tími þess
því útrunninn 20. júní 1941.
Herinn skyldi eftir ,,samningnum”
fara burt strax eftir stríð. Það loforð var
svikið.
Fyrst heimtaði Bandaríkjastjórn þrenn
stór landsvæði af íslandi afhent undir
amerísk yfirráð sem bandarískt land í 99
ár.
Þegar þessu var neitað, er auðséð að
Bandaríkjastjórn hefur neytt meirihluta
nýsköpunarstjórnarinnar til að gera
Keflavíkursamninginn með hótunum um
að sitja ella með her sinn á íslandi, hvað
sem íslensk yfirvöld segi.
51