Réttur - 01.01.1981, Blaðsíða 38

Álfheiður
ingadóttir ræðir
virt Björn Bjarna-
son um Komm-
únistaflokkinn
ákveðið að gera hann að fjöldaflokki og
hann lagður niður 1938. Ég hef alltaf
verið hálfgerður einangrunarsinni og lagt
meira upp úr fámennum hóp sem er vel
skipulagður en stórum hóp með minni
aga.”
— Þú varst á móti því að leggja flokk-
inn niður?
,,Já, ég var þeirrar skoðunar og er það
enn.”
— Hvaða þróun sérðu fyrir þér ef það
skref hefði ekki verið stigið?
,,Ég er ekki í neinum vafa um að flokk-
urinn hefði vaxið miklu hægar og sjálfsagt
hefðu átökin orðið skarpari. Hins vegar
hefðum við þá losnað við þá miklu lægð
sem mér virðist við vera í núna. En óefað
komumst við uppúr henni með tímanum.
Þessi dauðamolla verður ekki endalaus.”
— Hvernig lýst þér á þá mynd sem
yngra fólk gerir sér af starfstíma Kommún-
istaflokksins?
,,Unga fólkið gerir sér ekki grein fyrir þvi
hvers konar tímar þetta voru sem við lifð-
um á. Það hefur nú heldur ekki verið bein-
línis stuðlað að því að skapa rétta mynd af
þessu tímabili til að fræða yngra fólkið.
Núna lýgur borgarapressan svo hratt, — að
Þjóðviljanum meðtöldum, að fólk hefur
ekki við að trúa og þar er kommúnismi tal-
inn óalandi og óferjandi og hann afvega-
fluttur á allan hátt. Það er varla von að
ungt fólk hafi getað skapað sér raunhæfa
mynd af þessu tímabili.”
— Geturðu ekki rifjað upp eitthvað at-
vik sem þér er minnisstœðara en annað, —
sigur eða ósigur?
,,Ég veit hreint ekki hverju ég ætti að
svara í því tilefni. Sennilega væri það samt
eitt af því sem ég taldi minn mesta ósigur og
það var þegar Kommúnistaflokkurinn var
lagður niður, þó ég fylgdi félögunum hins
vegar inn í Sósíalistaflokkinn og hefði þar
langa viðdvöl. Ég taldi mig hafa setið þar
meðan sætt var,” sagði Björn og brosti.
Það var ekki farið lengra út í þá sálma. Á.I.
38