Réttur - 01.01.1981, Síða 36

Kommúnistaflokkur íslands 1930 — 1938:
„Langskemmtilegasta tímabil ævi
minnar”
segir Björn Bjarnason í Iðju.
„Ég sé bara skóginn, ekki einstök tré, þegar ég hugsa til baka til þessa tímabils,” sagði
Bjöm Bjamason í Iðju, þegar hann dagstund ræddi um Kommúnistafiokk íslands og þau ár
sem hann var við lýði. Bjöm var einn af stofnfélögum flokksins, átti sæti í miðstjóm hans öll
þau ár sem hann starfaði og var fyrsti bæjarfulltrúi hans í Reykjavík. „Þótt ég nefni engin
nöfn, er því ekki þar með sagt að ég vanmeti menn eins og Brynjólf Bjarnason og Einar
Olgeirsson, störf þeirra og uppeldisáhrif þeirra á félagana. Það er heildin sem er mér efst í
huga.” sagði hann. „Mér þykir ákaflega vænt um þetta tímabil og ég sakna þessa lifandi
áhuga og fómfýsi sem yfirleitt var gegnum gangandi í flokknum.”
— Hvernig kynnist þú fyrst vinstri
hreyfingunni?
,,í gegnum ágætan skipsfélaga minn,
Rósinkrans ívarsson, sem þá var í stjóm
Sjómannafélagsins en hann hafði orðið
fyrir áhrifum í Noregi. Á þeim árum var ég
ómótaður og hafði þá einu stefnu að vera á
móti Framsókn.”
— Ertuþaðenn?
„Já, tvímælalaust. Hins vegar var Rósin-
krans töluvert veikur fyrir Jónasi frá Hriflu
og það varð til þess að við byrjuðum að
deila og héldum þvi áfram löngu eftir að
allur ágreiningur var horfinn. Við höfðum
báðir gaman af og ég fræddist heilmikið af
honum.
Ég var sjómaður á togurum frá Reykja-
vík eftir 1920 en kom svo í land 1928. Ég
smádróst inn í þetta, — ég þekkti Hendrik
Ottósson og kynntist fleiri félögum. í
Spörtu gekk ég svo 1929 og var ritari félags-
ins þegar Kommúnistaflokkurinn var stofn-
aður.”
— Þú segist sakna þessa tímabils?
„Já, þetta er langskemmtilegasta tímabil
ævi minnar, þó ég hafi aldrei lagt eins
mikið á mig og þá. Það er mikils virði að
finna sig vera í hópi manna sem ekki hugsa
fyrst og fremst um sjálfa sig, heldur heild-
ina.”
— Nú kalla margir þetta viðhorf
,,kreppurómantík” og segja að ekki sé
ástæða til að sakna þessara tíma atvinnu-
leysis og örbirgðar?
36