Réttur - 01.04.1976, Blaðsíða 38

fremur en annarra á þeim vettvangi, en fundargerð-
ir geyma allar framkomnar tillögur.
Fyrsta tlllaga Katrínar fjallar um það, að skipa
nefnd til þess að gera tillögu um staðsetningu
listaverka í borgarlandinu og aðra fegrun borgar-
innar. Fljótlega ber hún fram tillögu um það, að
ráðinn verði lögreglulæknir „ — til þess að skoða
þá menn, er lögreglan tekur á almannafæri svo
komið verði í veg fyrir að þeir hljóti meðferð og
aðbúnað, sem ekki hæfir heilsufari þeirra." (Fund.
5. okt. 1950). Seinna flytur hún ásamt öðrum kon-
um í borgarstjórn tillögu um það, að þegar í stað
verði ráðnar tvær lögreglukonur.
Á hverju hausti flytur Katrín tillögur um það, að
teknar verði upp mjólkurgjafir í barnaskólum borg-
arinnar. Sennilega hefir hún þreyst á mótbárum
meirihlutans, því haustið 1953, þegar hún flytur
tillögu þessa I þriðja sinn, bætir hún við: „Bæjar-
stjórn samþykkir að fela bæjarráði að kalla lækna
barnaskólanna á sinn fund og spyrja þá beint út,
hvort þeir telji skólabörnum heilsubót að fá pela
af mjólk daglega I skólanum." (Fund. 1. okt. 1953).
Fyrir hver jól ber Katrín fram tillögu um viðbót-
argreiðslur til styrkþega og í jan. 1952 flytur hún
svohljóðandi tillögu: „Bæjarstjórn felur borgarlækni
að framkvæma nú þegar rannsókn á heimilishögum
þess fólks, sem býr í bröggum og skúrum innan
bæjarlandsins, með það sérstaklega fyrir augum
að ganga úr skugga um, hvort þeir, sem atvinnu-
lausir eru, eiga þess nokkurn kost að sjá sér fyrir
eldsneyti til upphitunar ibúða sinna. Jafnframt sam-
þykkir bæjarstjórn að fela bæjarráði að veita þeim
atvinnuleysingjum, sem í þessum ibúðum búa, og
að áliti borgarlæknis eru hjálparþurfi, nauðsynlega
fjárhagsaðstoð til upphitunar íbúðanna."
Vorið 1952 hvetur Katrín til þess, að gerðar verði
ráðstafanir til að flýta afhendingu smáíbúðalóða
svo hlutaðeigendur geti byrjað vinnu á lóðum sín-
um hið allra fyrsta. Og síðasta tillaga hennar i
bæjarstjórn, sem hún flytur ásamt Nönnu Ólafs-
dóttur, hljóðar þannig (Fund. 5. nóv. 1953): „Bæj-
arstjórn ákveður að láta fara fram allsherjar at-
hugun á húsnæðisástandi í bænum með það fyrir
augum að fá grundvöll fyrir heiIdartillögur um lausn
húsnæðisvandamála bæjarbúa."
FHér hafa nú verið rakin flest þau mál, sem
Katrín Thoroddsen bar fram og talaði fyrir á Al-
þingi og í borgarstjórn Reykjavíkur, þau ár, sem
hún sat þar fyrir Sósíalistaflokkinn. Fróðlegt væri
að rekja greinargerðir hennar og málflutning á Al-
þingi miklu ítarlegar en hér er rúm fyrir. Ég hygg
að betri lýsing á hugarfari og lífsviðhorfi Katrinar
fáist vart annars staðar. Brennandi áhugi hennar
fyrir að rétta hlut lítilmagnans. Fátækir, sjúkir og
börn, það eru þeir þegnar þjóðfélagsins, sem hún
ber fyrir brjósti. Við starf sitt kynntist hún kjörum
alþýðunnar. „Ég fylgi íbúðunum", var haft eftir
henni, og átti hún þá við það, að þegar fólkið
flutti úr lélegum íbúðum í betri, þá batnaði heilsa
þeirra, en þeir, sem fluttu inn i íbúðirnar, þeir
þurftu á lækninum að halda og þar voru börnin
veik. Þegar hún gefur kost á sér til starfa á opin-
berum vettvangi, þá er það fyrst og fremst til þess
að leggja lið baráttunni fyrir bættum kjörum þessa
fólks.
I nóv. 1975
Guðrún Gísladóttir.
LÆKNIRINN OG BARNIÐ
Við hjónin vorum svo lánsöm að Katrín Thor-
oddsen var orðin starfandi barnalæknir hér í bæn-
um, þegar börn okkar fæddust.
Ég þekkti hana ekki persónulega þá, fór samt
til hennar og bað hana að verða heimilislækni okk-
ar. Tók hún því vel og rækti þá skyldu sina með
afbrigðum vel eins og allt annað sem hún tók að
sér að gera.
I fari Katrínar Thoroddsen sameinaðist allt það
besta sem maður getur óskað sér að finna hjá
heimilislækni sínum. Hún var mikill og góður lækn-
ir, mjög skyldurækin gagnvart sjúklingum sínum,
væri mikið að taldi hún ekki eftir sér að koma
á öllum tímum sólarhringsins. Hún var ákveðin og
úrræðagóð, hún sagði manni vei til með alla með-
ferð sjúklingsins sem þá urðu oftast að liggja í
heimahúsum, skipanir hennar voru stuttar og
snöggar, en alltaf ákveðnar, ekki sagðar með
neinni tæpitungu, en maður fann skylduræknina og
hjartahlýjuna út úr öllum hennar ráðleggingum og
hlaut að gera sitt besta til að fara eftir þeim.
Heimilið varð barnmargt, engar ónæmisaðgerðir
komnar og hinir algengu barnasjúkdómar komu
oft hart niður á slikum heimilum, hafði maður
þvi mikið saman við sinn heimilislækni að sælda.
Mér lærðist fljótt að þykja vænt um Katrínu og
102