Réttur - 01.04.1976, Síða 51

TAFLA IV.
Fisk'skipaflotinn
Bátar Togarar
Ár Fjöldi Rúml Fjöldi Rúml.
1950 590 24875 48 26932
1955 597 25114 44 28476
1960 731 35773 48 33470
1965 792 51205 38 26708
1970 748 59725 24 16981
1971 789 59011 28 17911
1972 840 60804 32 20340
1973 851 60700 51 29810
1974 843 61029 63 34796
1975 827 61492 67 35534
Vátrygg,-
Hvalveiðiskip ALLS upphæð
Fjöldi Rúml. Fjöldi Rúml. í m. kr.
638 51807
4 1020 645 54610
5 1407 784 70650
7 2858 837 80771
4 1973 776 78679 7418
4 1973 821 78895 9186
3 1342 875 82486 12203
3 1342 905 91852 19576
4 1953 910 97778 33156
4 1953 898 98979 45805
samdrátt í kostnaði heldur en tekjum. Þegar
um er að ræða fastan framleiðsluþátt eins
og fiskimiðin, þá er það ákveðinn fjöldi
skipa, sem leiða af sér hámarks afrakstur.
Séu skipin of fá má auka afrakstur með fjölg-
un þeirra. Verði þau of mörg má ná há-
marksafrakstri með fækkun þeirra. Hér verða
viðbótarko:tnaður og viðbótartekjur að vega
salt. Þetta hagfræðilega „lögmál" höfum við
einfaldlega ekki virt. Það gildir óháð hag-
kerfinu. Enn skýrar yrði þetta skólabók-
ardæmi ef við hugsum okkur að tvöfalda
togaraflotann á næstu tveimur árum. Það
væri eflaust hægt að hola skipunum niður
einhversstaðar um landið, ef lánakjör væru
nógu hagstæð. En með hverju nýju skipi
yrði útkoman afleitari, og afkoma sjómanna
verri.
Við skulum taka eitt dæmi um þá fjár-
festingarstefnu sem ráðið hefur ríkjum hér,
dæmi sem er engan veginn algilt en gefur
þó til kynna tilhneigingu.
Árið 1973 var bolfiskaflinn um 400 þús.
tonn. Það ár nam fiskiskipaflotinn 91 þús.
rúml. og nam því aflinn 44 tonni fiskjar á
hverja rúmlest. Árið 1952 er bolfiskaflinn
svipaður eða 405 þús. tonn en fiskiskipaflot-
inn aðeins 25 þús. tonn en það jafngildir 16,2
tonni fiskjar á hverja rúmlest. Árið 1952 eru
48 togarar í landinu en liðlega tuttugu árum
seinna eða árið 1973 eru þeir 51 og saman-
burður þannig ekki út í hött, nema hvað
togaraflotinn er núna miklu mun betur bú-
inn tæknilega en þá, og hver rúmlest því
miklu dýrari.
En sjávarútvegurinn er hér ekkert eins-
dæmi, þótt „toppfjárfesting" undanfarinna
þriggja ára, hafi kallað fram skarpari við-
brögð.
Stefna Alþingis gagnvart fjárfestingu í
landbúnaði, orkuveitum, húsbyggingum,
verslunarhúsnæði o. s. frv. hefur verið stefna
yfirfjárfestingar á flestum sviðum. Yfirstand-
andi umræða um Kröfluvirkjun er haldbesta
sönnun þess. Til að fullnægja 20 mw. orku-
þörf er eytt 9 miljörðum kr. sem kallar á
15—20% hækkun rafmagnsverðs í landinu.
Við þörfnumst meiri framleiðslu og
orku, og það er gott að vera framsýnn og
spenna bogann hátt, en við megum ekki
brjóta hann, þá er verr af stað farið en heima
setið.
En hér erum við ofmr komin að verð-
bólgunni, sem hefur ruglað okkur fjandi mik-
ið í ríminu. Hún hefur breytt fyrirtækja-
rekstri þannig að eignaukning myndast vegna
115