Réttur - 01.01.1988, Blaðsíða 7

Mynd Muggs af kolahurði kvenna (1919).
sem karlmennirnir stunduðu veiðiskap-
inn, var það konan sem fann upp akur-
yrkjuna og var venjulega leiðtogi hins
smáa samfélags. Við höfum einstaka frá-
sagnir varðveittar um slíkt, svo sem af
Deboru, er var „dómarinn“ í hinu forna
samfélagi gyðinga, áður en konungsvald
og stéttaskipting braut sér þar braut,
þrátt fyrir aðvörun hinna vitrustu manna.
Og dómur biblíunnar um stjórnarfar De-
boru var svohljóðandi: „Var nú friður í
landi um fjörutíu ár“.
Og í trúarbrögðum þessa mannfélags
var það tíðum svo að guðdómurinn, sem
treyst var á og trúað, var kona, svo sem í
Litlu-Asíu „hin mikla móðir“ („magna
mater“ á latínu).
Stéttaþjóðfélagið verður til
En þegar efnahagslegar framfarir uxu
svo mjög að möguleiki varð til að fáir
menn, er öfluðu sér nægilegs valds, gætu
lifað góðu lífi á vinnu alls fjöldans, þá
skapaðist möguleikinn fyrir lítinn hóp að
hrifsa til sín valdið yfir fjöldanum og láta
þræla eða aðrir vinnandi menn, er þessari
nýju yfirstétt hafði tckist að beygja undir
vald sitt, ríkisvaldið, þræla fyrir sig.
Það var langt og blóðugt skeið í sög-
unni sem myndun þessa kúgunarvalds
tók. Eigi aðeins konunni var steypt af
stóli sem leiðtoga ættarinnar, heldur urðu
og stundum stríð árum saman, svo sem er
rómverska yfirstéttin var að brjóta þræla-
7