Réttur - 01.01.1993, Side 80

sjálfum sjer. Til þess að ná þessu tak-
marki verður að bæta þjóðskipulagið,
skera burt átumeinin, sem eitra út frá sér
og spilla mönnunum. Og þau eru mörg,
hjer sem annarsstaðar.
Við vitum að allur fjöldi fólks hugsar
ekki um annað en peninga og að safna
þeim, vel vitandi að þetta sje ekki tak-
markið. Það sem rekur mennina til slíks
er hræðslan við fátæktina og samkeppni
sem rekur menn út í þessa grimmdarlegu
lífsbaráttu hver við annan, í stað þess að
mennirnir ættu að standa saman í barátt-
unni móti náttúrunni. Við vitum að fjöldi
fólks er öreigar og á við skort að búa,
vegna lítillar vinnu eða atvinnuleysis. En
aðrir vinna ekki annað en að eiga stór-
eignir, sem aðrir vinna við, og fá gróðann
af þeim. Framleiðslutækin og jörðin, sem
eru í fárra manna höndum, eru lífsskil-
yrðin fyrir því að fólkið geti þrifist. En
þessir fáu menn geta sagt „stopp“ þegar
þeir vilja og þá sveltur fólkið því „eign-
arjetturinn er friðhelgur“.
Og framleiðslunni er alveg vitlaust
stjórnað, altof lítil samvinna, og of mikil
samkeppni. Og afurðunum er vitlaust
skipt. Verkamennirnir sem framleiða
vörurnar fá minnst af þeim. Og ekkert
eftirlit er haft með hvernig keypt er inn,
kaupmenn kaupa altof mikið af einni
vöru, of lítið af annarri. Og til hvers er öll
framleiðslan? Það er ekki framleitt til
þess að þeir fái eitthvað sem líða skort og
bágindi, nei, það er framleitt til þess að
auðmennirnir, atvinnurekendurnir græði.
Búðirnar eru fullar af vefnaðarvöru, en
suma vantar föt. En við vefnaðarvörunni
má ekki hreyfa, því „eignarjetturinn
er friðhelgur“. Þetta telst kristið þjóðfje-
lag!
Nei, geti það ekki orðið betra, á það
ekki skilið að standa. Til hvers er öll okk-
ar marglofaða menning, ef meirihlutinn
af fólkinu á altaf að búa við basl og bág-
indi, eymd og vanþekkingu? Og hvað er
orsökin til þessa? Það er allt, sem reynir
að stía mennina í sundur og æsa upp
þeirra óæðri hvatir (t.d. eigingirni) en þó
einkum ótakmarkaður eignarjettur og
samkeppni. Og hvernig er uppeldið ?
Hvað er hugsað um að gera börnin að
góðum mönnum? Það er troðið í þau hin-
um og þessum þululærdómi, en ekkert
hugsað um það dýrmætasta. Menn kenna
þeim kristnar kreddur en sleppa kjarna
kristindómsins.
Og hvað gerir þingið til að bæta úr
þessu? Ekkert. Nýlega voru þeir að fella
frumvarp um fátækrastyrk. Svona er
mannúðin, umbótaáhuginn hjá æðstu
mönnum (?) landsins. Ástandið er óþol-
andi. Nokkur ár hangir það ennþá, en svo
verður að rífa það niður og byggja upp
annað á æðra grundvelli. En þeim, sem
eru bundnir á höndum og fótum, í þetta
auðvaldsskipulag, virðist það ómögulegt,
en það er ekkert að marka, blindir menn
geta ekki sjeð. Og ekki nóg með það. Ef
einhver vill bæta þjóðfjelagið verða þeir
bálvondir og æpa: „Hann brýtur rjettindi
okkar, svívirðir eignarjettinn, drepur nið-
ur framfarirnar. Burt með uppreisna-
manninn! Niður með Bolsjevikann!“ (t.d.
íslendingur). Stundum ætla þeir að vera
kænir og segja: „Altof falleg hugsjón! Því
miður óframkvæmanlegt! Við verðum að
bíða þangað til allir eru orðnir góðir“.
En þetta er heimska hjá þeim. Menn-
irnir verða aldrei góðir í fyrirkomulagi
sem þroskar þeirra lægri hvatir. Social-
isminn á að gera mennina betri. Þegar
mennirnir eru orðnir góðir, þá þurfum
við engan Socialisma, en það verður ekki
fyrr en löngu eftir að Socialisminn er
kominn á.
80